มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1420

“มี!”

ยู่หวูฉิวพยักหน้า“เมื่อนานมาแล้ว ข้าก็สัมผัสได้แล้วว่าข้อจำกัดที่อยู่ในโลกาอสูรฟ้ามีมากเกินไป หากไม่ใช่เพราะบทต่อไปของพลังเสวียนมหเบญจธาตุในแดนเบญจธาตุ บางทีข้าอาจจะออกจากโลกาอสูรฟ้า มุ่งหน้าตรงไปยังโลกะอัมพรเทวตั้งนานแล้ว”

“เมื่อหน่ึงแสนปีก่อน ข้าฝึกฝนเก็บเกี่ยวประสบการณ์อยู่ในอนัตตาไรสิ้น บังเอิญสร้างอนัตตาขึ้นมาได้ และเข้าสู่จักรวาลห้วงดาราที่กว้างใหญ่ไพศาลอย่างไร้ขอบเขต ค้นพบซากศพผู้แข็งแกร่งร่างหนึ่งบนดวงดาวรกร้างหนึ่งดวง”

“ผู้แข็งแกร่งคนนั้นน่าจะอยู่ในแดนราชาเทพ เจิ้นเทียนกู่ของข้ากลั่นมาจากผิวหนังของเขา ภาพดาราล่องหนที่มุ่งหน้าตรงไปยังโลกะอัมพรเทว ก็ได้รับจากม้วนหยกหนึ่งที่อยู่บนตัวเขาเช่นกัน”

การจะฝึกตนจนถึงระดับอย่างยู่หวูฉิวในพิภพกลางให้ได้นั้น มีเพียงพรสวรรค์อย่างเดียวยังไม่พอ ยังต้องมีโอกาสที่มากพอด้วย ไม่ว่าจะเป็นแดนเบญจธาตุหรือซากศพของผู้แข็งแกร่งราชาเทพที่ค้นพบหลังเข้าไปในจักรวาลห้วงดารา ล้วนเป็นโอกาสของยู่หวูฉิว 

“ปัจจุบันพึ่งพาบารมีของน้องชาย ข้าได้รับบทต่อไปของพลังเสวียนมหเบญจธาตุมาแล้ว ภายในมีการจดบันทึกวิถีที่จะนำไปสู่การบรรลุเป็นราชาเทพ ข้าวางแผนจะพาเหล่าพี่น้องทุกคนของข้ามุ่งหน้าตรงไปยังโลกะอัมพรเทว ปักหลักฝังรากและสร้างกิจการพื้นฐานของหุบเขาปีศาจเก้าที่นั่น ”

ยู่หวูฉิวอมยิ้ม สายตาจ้องเขม็งไปทางหลัวซิว“ในเมื่อน้องชายก็วางแผนจะไปโลกะอัมพรเทวเช่นกัน เช่นนั้นก็ไปพร้อมกับพวกข้าเลยสิ?”

หลัวซิวไม่รู้สึกประหลาดใจต่อการเชื้อเชิญของปีศาจยักษ์ 

อย่างไรก็ตามเขากลับไม่ได้ตอบตกลง แต่เป็นการส่ายหน้า“ข้ายังมีเรื่องบางอย่างที่ยังจัดการไม่เสร็จ ยังไม่สามารถมุ่งหน้าไปยังโลกะอัมพรเทวบัดนี้ได้”

“ไม่เป็นไร สักวันหากน้องชายไปถึงโลกะอัมพรเทว บางทีเจ้าและข้าอาจยังมีวันได้พบกันอีก”

ปีศาจยักษ์หัวเราะ พลิกมือหยิบม้วนหยกออกมาหนึ่งชิ้นแล้วกล่าว: “ข้าสลักแผนที่ดาวได้ใหม่หนึ่งฉบับ ขอมอบมันให้แก่น้องชายแล้วกัน”

“ขอบคุณมาก”หลัวซิวก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน โบกมือรับม้วนหยกมา

“บางทีหากพวกเราพี่น้องร่วมมือกันอาจจะโค่นล้มเขาได้ แต่ทว่าข้ากลับสามารถยืนยันได้ว่า เขาต้องมีวิธีการหนีเอาชีวิตรอดได้อย่างแน่นอน มากกว่านั้นคือเขาอาจจะทำให้หนึ่งหรือสองคนของพวกเราบาดเจ็บสาหัสหรือเสียชีวิตได้เลย”

เมื่อได้ยินยู่หวูฉิวพูดเช่นนี้ สีหน้าท่าทางของเหล่าปีศาจต่างก็ดูตึงเครียดอย่างมาก พวกเขาเชื่อและไม่สงสัยในคำพูดของปีศาจยักษ์เลย 

ยู่หวูฉิวตบ ๆ ไหล่ของกุ่ยเชียนโฉพลางยิ้มพลางพูด: “น้องสาม เจ้าก็มิต้องดื้อรั้นมากเกินไปหรอก โอกาสที่ไม่ใช่ของเรา หากดึงดันมีเพียงจะทำให้ไม่มีวันหวนคืนกลับมาได้ตลอดไป จักรวาลห้วงดารากว้างใหญ่ไพศาลอย่างไร้ขอบเขตมากเพียงใด บางทีการไปโลกะอัมพรเทวในครั้งนี้ อาจจะพบเจอโอกาสที่เป็นของพวกเราพี่น้องก็เป็นได้”

ในบรรดาปีศาจทั้งเก้า อุปนิสัยของปีศาจยักษ์ใจเย็นมากที่สุดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เมื่อเปรียบเทียบกันเขาก็เป็นผู้ที่ปล่อยวางได้ง่ายกว่าเช่นกัน 

……