มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1422

เมื่อหลัวซิวกลับมายังโลกเสวียนเทียน และมาที่สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน เขาพบว่าทั้งสำนักพังทลาย มีความผันผวนอย่างมากของกฎอยู่ในระหว่างฟ้าดิน สามารถจินตนาการได้ว่าสงครามครั้งนี้ดุเดือดเพียงใด

เขามองลงไป เห็นศพนับไม่ถ้วน รวมทั้งศิษย์ของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินและสำนักเซียนไร้เจตสิก

“บูม! บูม! บูม!...”

ในขณะนี้ เขาสัมผัสได้ถึงปราณกฎที่พุ่งออกมาจากท้องฟ้าอันไกลโพ้น ตัวสำนึกของเขาแผ่กระจายออกไป สีหน้าของเขาก็แปลกไป

เพราะเขาเห็นว่าเทพฟ้าทั้งหกที่เดิมเป็นผู้ที่อยู่ภายใต้คำสั่งของซือถูเจิ้งเจี้ยน กำลังโจมตีผู้อาวุโสสองเทพฟ้าของสำนักเซียนไร้เจตสิกด้วยพละกำลังทั้งหมด

การฝึกฝนผู้ผู้อาวุโสเทพฟ้าทั้งสองนี้ย่อมไม่อ่อนแอ คนหนึ่งเป็นเทพฟ้าขั้น 7 อีกคนหนึ่งเป็นเทพฟ้าขั้น 4 แต่ภายใต้การล้อมของเทพฟ้าทั้งหกนั้น ล้วนมีรอยฟกช้ำบาดแผลทั่วร่าง หากไม่ใช่เพราะสมบัติแห่งเทพฟ้าชิ้นหนึ่งที่มีการป้องกันที่แข็งแกร่งมาก ทั้งสองกลัวว่าคงตายไปนานแล้ว

ไม่รู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้กินเวลานานแค่ไหน ผลการฝึกฝนของทั้งสองฝ่ายก็ลดลงอย่างมาก เทพฟ้าทั้งสองของสำนักเซียนไร้เจตสิกได้สิ้นสุดการต่อสู้แล้ว และดูเหมือนว่าอย่างมากที่สุดพวกเขาจะอยู่ได้ไม่ถึงสิบห้านาที

“ขัดแย้งกันเอง” หลัวซิวซ่อนตัวอยู่ในอนัตตา เหมือนดูละคร ดูจากระยะไกล

“อ๊าก!…”

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องโหยหวนก็ดังขึ้น หนึ่งในเทพฟ้าของสำนักเซียนไร้เจตสิกเพราะผลการฝึกตนหทดลง สมบัติป้องกันมีข้อบกพร่อง ถูกเทพฟ้าสองคนเห็นจังหวะ พวกเขาขว้างกระบี่เทพออกไปแทงทะลุศีรษะของเขา

ช่องจิตดวงหนึ่งบินขึ้นไปในอากาศต้องการหลบหนี แต่ถูกมือใหญ่ที่ปกคลุมท้องฟ้าห้ามไว้ ไร้ทางที่จะหลบหนีได้

“เพี๊ยะ!”

มือใหญ่ที่ปกคลุมท้องฟ้านี้จับไปกลางอากาศๆ กฎพลังเทพก็สั่นไหวระหว่างฝ่ามือ ทำลายล้างวิญญาณที่เหลืออยู่ในช่องจิตอย่างรวดเร็ว