มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1487

มีควันและฝุ่นตลบฟุ้งออกมาจากหลุมขนาดใหญ่ที่ลึกจนไม่เห็นพื้น เงาร่างหลายร่างบินออกมาจากด้านในด้วยสภาพที่ใบหน้ามอมแมม

ซึ่งคนเหล่านี้ก็คือหลัวซิวและปีศาจทั้งเก้านั่นเอง

“โลกาดาราอุดร! ดูจากตำแหน่งที่กำกับไว้บนม้วนหยกแผนที่ดาว หลังจากใช้ค่ายวาร์ฟล่องหนในเมืองฟ้าเยือกแล้ว จะถูกส่งมายังโลกาดาราอุดร......”

ปีศาจยักษ์ยู่หวูฉิวพลิกมือหยิบม้วนหยกแผนที่ดาวออกมา เพื่อยืนยันตำแหน่งที่พวกเขาถูกส่งมา 

“ช่างเป็นปราณทิพย์ฟ้าดินที่เข้มข้นเสียจริง และในปราณทิพย์นี้มีพลังออร่าของกฎแฝงซ่อนอยู่ด้วย”

ใบหน้าของพวกเซียวจื่อเจี้ยนเต็มเปี่ยมไปด้วยความตะลึง เป็นเพราะสภาพแวดล้อมในการฝึกตนของสถานที่แห่งนี้มันน่าทึ่งมากจริง ๆ

เมื่อเปรียบเทียบกับโลกาอสูรฟ้าแล้ว ก็แตกต่างกันราวฟ้ากับดินเลย 

“มันไม่แปลกเลยที่สภาพแวดล้อมในการฝึกตนขอสถานที่แห่งนี้จะดีเลิศเช่นนี้ เพราะเล่ากันว่าโลกาดาราอุดรเป็นพิภพที่ผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพท่านหนึ่งบุกเบิกขึ้นมา!”

ราชาเทพและมกุฎเทพแตกต่างกันหนึ่งแดนใหญ่ พิภพที่บุกเบิกออกมาจึงต้องแตกต่างกันมากถึงมากที่สุดเป็นธรรมดาอยู่แล้ว กฎสมบูรณ์มากกว่า และเหมาะกับการฝึกตนสำหรับจอมยุทธ์มากกว่า

“ทุกท่าน เราจำเป็นต้องรีบตามหาจุดวาร์ปอีกจุดให้เจอโดยเร็วที่สุด มิเช่นนั้นทันทีที่ถูกเจ้าเมืองเมืองฟ้าเยือกไล่ตามมา ต้องเป็นปัญหาอย่างแน่นอน”หลัวซิวเอ่ยปากพูด

ทันทีที่พ่นคำพูดนี้ออกมาจากปาก สีหน้าท่าทางของปีศาจทั้งเก้าล้วนดูเข้มงวดขึ้นมา สำหรับพวกเขาแล้ว ราชาเทพถือเป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่ไกลเกินเอื้อมพวกเขามาก ๆ

ณ วินาทีนี้พวกเขากำลังอยู่ในโลกาดาราอุดร กฎเกณฑ์การกดอัดในพิภพไม่มีผลต่อราชาเทพ ไม่สามารถใช้วิธีการแบบเดียวกันกับครั้นเมื่อจัดการซือถูเจิ้งเจี้ยนมารับมือ 

“แผนที่ดาวที่เราได้รับมาเมื่อครั้นนั้นก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบมากนัก กล่าวเพียงว่าในโลกาดาราอุดรมีค่ายวาร์ฟล่องหน ซึ่งสามารถส่งเราตรงไปยังโลกะอัมพรเทวได้ แต่กลับไม่ได้พูดถึงตำแหน่งที่ตั้งของค่ายวาร์ฟล่องหนนั่นเลย”

ในเขตอำนาจของทั้งสองสำนักนี้ ก็มีสำนักขนาดเล็กรวมไปถึงตระกูลขุนนางแยกย่อยเป็นจำนวนมาก ต่างเพิ่งพาทั้งสองสำนักใหญ่อาศัย

ในตำแหน่งที่อยู่ค่อนข้างใกล้กับบริเวณเขตอำนาจของสำนักวัชรยักษ์ มีหุบเขาหุบเขาหนึ่ง ซึ่งปราณทิพย์ในหุบเขาดังกล่าวนั้นเต็มอิ่มมาก ๆ ปราณทิพย์รวมตัวกันจนกลายเป็นหมอกลอยเป็นเกลียวขึ้นไปอยู่รอบหุบเขา

สำหรับเทพมารแล้ว ที่นี่ถือเป็นสถานที่ฝึกตนที่ไม่เลวเลย แต่ทว่าเมื่อเปรียบเทียบกับสองสำนักใหญ่อย่างสำนักเทียนเจี้ยนและสำนักวัชรยักษ์แล้ว หุบเขานี้ก็ดูน้อยนิดจนไม่มีค่าพอที่ใช้พูดถึงเลย 

ผู้แข็งแกร่งในสองสำนักใหญ่มีเยอะมาก ๆ แต่กองกำลังเล็ก ๆ ที่ใช้ชีวิตอยู่ในช่องแคบระหว่างสำนักเทียนเจี้ยนและสำนักวัชรยักษ์นั้นกลับไม่เป็นเช่นนั้น โดยเฉพาะสำนักและตระกูลเล็ก ๆ ที่มีเทพมารเพียงคนหรือสองคนคอยคุ้มกันรักษา ยิ่งมองว่าหุบเขาเช่นนี้เป็นแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งการฝึกตน

ภายในหุบเขาดังกล่าว มีตระกูลนักยุทธ์แซ่สวีอาศัยอยู่หนึ่งตระกูล ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลคือยอดฝีมือที่มีผลการฝึกตนเทพมารขั้น 4 และมีผู้อาวุโสที่มีผลการฝึกตนมหาจักรพรรดิยุทธ์ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาเจ็ดแปดคน

ตระกูลสวีพึ่งพาอาศัยสำนักวัชรยักษ์ แม้ในวันทั่วไปพวกเขาจะมีการปะทะกับกองกำลังเล็ก ๆ ที่มีภูมิฐานอำนาจไม่ต่างกันมากนักอยู่บ่อย ๆ ตระกูลดังกล่าวสืบทอดต่อกันมาหลายหมื่นปี แต่ก็ยังสามารถอยู่ร่วมกันอย่างมีไมตรีสุขได้