มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1497

แสงดาวมูนไม่ใช่มหาสมุทรที่แท้จริงแต่อย่างใด แต่เป็นทะเลสาบขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ปราณทิพย์ฟ้าดินรอบทะเลสาบแห่งนี้เข้มข้นถึงขั้นสุด ทะเลสาบดังกล่าวคั่นกลางระหว่างสำนักเทียนเจี้ยนและสำนักวัชรยักษ์ ที่ทั้งสองฝ่ายทะเลาะวิวาทกันมาเป็นเวลานานนั้น ก็เป็นเพราะอยากยึดครองแสงดาวมูนนี้เป็นของตน 

“มีคนกำลังจะข้ามผ่านทัณฑ์ ดูจากระดับการรวมตัวกันของทัณฑ์สายฟ้าพิโรธนี้แล้ว มันอยู่สูงกว่าทัณฑ์สายฟ้าของเทพมารที่บรรลุสู่เทพฟ้ามาก ๆ แต่ทว่าก็อ่อนกว่าทัณฑ์สายฟ้าของเทพฟ้าที่บรรลุสู่ราชาเทพมากด้วย”

“แฮะ ๆ ไม่ใช่เทพมารบรรลุสู่เทพฟ้า และไม่ใช่เทพฟ้าบรรลุสู่ราชาเทพเช่นกัน ไม่แน่อาจจะไม่มีผู้ใดข้ามผ่านทัณฑ์ก็เป็นได้ แต่กำลังจะมีสมบัติไร้เทียมทานบังเกิดขึ้นในโลกใบนี้!”

ไม่ว่าจะเป็นเพราะสาเหตุใด ผู้แข็งแกร่งทุกคนที่สัมผัสได้ถึงพลังออร่าของทัณฑ์สายฟ้าพิโรธ และมีความมั่นใจในศักยภาพของตนอยู่บ้าง ต่างพากันกลายร่างเป็นสายรุ้งยาวแล้วบินตรงไป

การปรากฏของทัณฑ์สายฟ้าพิโรธเป็นสิ่งที่หลัวซิวคาดการณ์ไม่ถึง เขาอุทานคำว่าแย่แล้วในใจ ตนเป็นผู้ที่ความคิดละเอียดรอบคอบมาก กลับมองข้ามปัจจัยสำคัญเช่นนี้ไป

ทัณฑ์สายฟ้าพิโรธคืออำนาจอันน่าเกรงขามจากสวรรค์ ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงปณิธานของกฎฟ้าดิน ค่ายกลทั้งหมดที่เขาจัดวางไม่สามารถตัดขาดปรากฏการณ์นี้จากโลกภายนอกได้ด้วยซ้ำ และเขาต้องเป็นที่จับจ้องของผู้คนอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามบัดนี้การบรรลุของเขากลับถึงช่วงเวลาที่สำคัญอีกช่วงเวลาหนึ่ง ทำได้เพียงโคจรวรยุทธ์อย่างต่อเนื่อง กลั่นแปรแก้วเทวอย่างรวดเร็ว เฝ้ารอคอยให้บรรลุสำเร็จไว ๆ จากนั้นค่อยออกจากสถานที่เฮงซวยแห่งนี้ 

“ฮ่าฮ่า หรือว่าข้าเป็นคนแรกที่มาถึงที่นี่?”

เสียงหัวเราะของคนคนหนึ่งดังก้องกังวานอยู่ในห้วงนภา เงาดำร่างหนึ่งพุ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เงาร่างของเขาปรากฏแล้วพบว่าเป็นชายชราคนหนึ่ง ซึ่งมีผลการฝึกตนอยู่ที่เทพฟ้าขั้น 9 เขากวาดตามองไปทางทัณฑ์สายฟ้าพิโรธที่ปกคลุมไปทั่วทั้งเขตพื้นที่ตรงหน้าอย่างรู้สึกสนใจ

“ทัณฑ์สายฟ้าพิโรธรวมตัว พลานุภาพตรงจุดศูนย์กลางทรงพลังมากที่สุด เช่นนั้นสถานที่ที่ทัณฑ์สายจะบังเกิดก็ต้องเป็นที่แห่งนี้อย่างแน่นอน!”

ชายชราดังกล่าวใช้นิ้วชี้ไปทางภูเขารกร้างที่ดูไม่โดดเด่นอะไรลูกหนึ่งอย่างรวดเร็ว หากเป็นวันทั่วไป ผู้อื่นไม่มีทางสนใจภูเขาที่รกร้างเช่นนี้อย่างแน่นอน