มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1516

หลัวซิวนึกหัวใจสำคัญได้หนึ่งอย่าง ผู้แข็งแกร่งราชาเทพสองคนนั้นไม่ธรรมดาเลย ราชาเทพในสำนักเทียนเจี้ยนอยู่ในสภาวะปิดขังหลับใหล ศึกการช่วงชิงสิทธิ์ที่ผ่านมาในอดีตก็ไม่มีราชาเทพปรากฏเช่นกัน หากจี้เฟิงจะลงมือ คงไม่มีผู้ใดสามารถห้ามปรามเขาได้ 

“ควรทำอย่างไรดี? ไปหรือไม่ไป?”

หลัวซิวขมวดคิ้วแน่น หากไม่ไปเขาก็ต้องรออีกร้อยปี โลกาดาราอุดรเป็นโลกที่ไม่เลวเลยก็จริง แต่ทว่าที่แห่งนี้กลับไม่ใช่ที่ที่เขาใฝ่ฝัน

เป้าหมายของเขาคือโลกะอัมพรเทว เขายึดโลกจ้าวมหาเทพเป็นจุดเริ่มต้นและจุดกระโดด เพื่อเคลื่อนกำลังพลไปยังมหาโลกาพันสาม

ภายในชี่ไห่จุดตันเถียนของหลัวซิว ดวงดาวทั้ง 18 ดวงไร้ความสว่างไสวเงียบกริบไร้การเคลื่อนไหว จากการที่เขาใช้จิตนึกคิด หนึ่งในดวงดาวโบราณดวงหนึ่งก็สั่นเทิ้มเล็กน้อย ราวกับมีพลังออร่าที่มหาศาลจนไม่อาจคาดเดาได้กำลังจะแตกปะทุออกมายังไงอย่างนั้น 

หลัวซิวดึงจิตใจกลับมา จากนั้นดวงดาวโบราณที่สั่นเทิ้มถึงจะสงบลง

ดวงดาวโบราณทั้ง 18 ดวงนี้เป็นดาราชีวีที่จ้าวมหาเทพแสงดาวทิ้งไว้ เมื่อผ่านการฝึกเซ่นจากกาลเวลาที่ยาวนานอย่างไม่รู้จบ ทำให้มันกลายเป็นภัณฑ์ล้ำจ้าวมหาเทพตั้งนานแล้ว ซึ่งมีพลานุภาพอย่างไร้ขอบเขต

ได้รับดวงดาวโบราณทั้ง 18 ดวงนี้มา เนื่องจากผลการฝึกตนของหลัวซิวต่ำมากเกินไปทำให้ไม่สามารถกระตุ้นควบคุมมันได้ ทำได้เพียงเรียกเงาสะท้อนของดวงดาวโบราณออกมากระตุ้นพลังอมตะในผังดาวตก ซึ่งยังไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับราชาเทพได้ 

แต่ว่าหลังจากมาถึงโลกาดาราอุดร เขาโหมใช้เคล็ดแสงดาวเทียนเต้าผนึกรวมดวงที่เจ็ดออกมาในรวดเดียว ผลการฝึกตนบรรลุถึงเทพมารขั้น 4 เวทย์และผลการฝึกตนทั้งตัวจึงยิ่งใหญ่ทรงพลัง

ภายใต้พลังที่เพิ่มขึ้นร้อยเท่าเมื่อใช้พลังแปรเสวียนเทียน เขาสามารถกระตุ้นพลานุภาพบางส่วนของดวงดาวโบราณออกมาได้ภายในเวลาเสี้ยววินาทีเดียว บางทีอาจจะสามารถข่มขู่ราชาเทพได้ และนี่ก็เป็นอุบายสุดท้ายที่เขาสามารถเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งราชาเทพได้

แต่ไม่ว่าจะเป็นเคล็ดวิชาพลังแปรเสวียนเทียน หรือการกระตุ้นดวงดาวโบราณ ล้วนต้องสูญเสียผลการฝึกตนจำนวนมาก เขาสามารถใช้ได้เพียงสองครั้งเท่านั้น ผลการฝึกตนก็จะแห้งเหือด 

“หากปีกเทพมังกรครามยักษ์ไร้มลทินสามารถวิวัฒนาการกลายเป็นราชาแห่งศัสตราวุธได้ มาตรแม้นว่าต้องเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งราชาเทพ ข้าก็สามารถเข้าและถอยออกได้อย่างคล่องแคล่ว”

หลัวซิวส่ายหน้า สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ตัดสินใจเลือกที่จะหลบหลีก แต่เป็นการเผชิญหน้ากับความยากลำบาก เนื่องจากเขาไม่อยากเสียเวลาร้อยปีอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เพื่อรอคอยโอกาสครั้งต่อไป