มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1535

และโอสถมกุฎเซียนเม็ดนี้ก็มีความเร้นลับในทำนองเดียวกันแฝงซ่อนอยู่เช่นกัน หากสามารถนำมันมาฝึกเคล็ดวิชาจุดลมปราณได้ละก็ เช่นนั้นก็ไม่ต้องพึ่งอาศัยการตามหากมลโลกาขนาดนั้นแล้ว

ขีดจำกัดของวิถีโบราณดารากาลอยู่ที่เก้าร้อยไมล์ มีดวงดาวที่แวววาวจับตาดวงหนึ่งปรากฏตรงหน้า มันเปล่งประกายระยิบระยับถึงขีดสุด ราวกับพระอาทิตย์ดวงหนึ่ง

หลัวซิวหกระเหินเดินฟ้าไปถึงตรงหน้าดวงดาวที่เสมือนดวงอาทิตย์นั่น เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ทำให้เห็นได้ชัดเจนเลยว่าเงาร่างของเขาเล็กน้อยอย่างยิ่ง

“และนี่ก็คือกมลโลกาชั้นสูง!”

ระหว่างทางได้รับยามาเป็นจำนวนมาก จึงทำให้จิตใจของหลัวซิวฮึกเหิมถึงขีดสุด จนกระทั่งถึงวินาทีนี้ เมื่อมองเห็นกมลโลกาแล้ว สภาพจิตใจเขากลับสงบลง 

“เวิง! ……”

มีแสงเรืองกระพริบตรงกลางหว่างคิ้วเขา สำนักเต๋าเสวียนเทียนบินออกมา พลังแห่งการดูดกลืนปริภูมิที่มากมายมหาศาลพรั่งพรูออกมา

ท่ามกลางเสียงโครมคราม ภายใต้การบีบอัดจากกฎปริภูมิ ทำให้ดวงดาวที่เหมือนดั่งพระอาทิตย์ดวงนี้เล็กลงอย่างต่อเนื่อง ราวกับถูกแหขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นครอบคลุม แล้วถูกลากเข้าไปในประตูสำนักเต๋าเสวียนเทียนที่เปิดอ้าอยู่

และภายในสำนักเต๋าเสวียนเทียนมีปริภูมิที่ไร้ขอบเขตแฝงอยู่…… 

กระทั่งทันใดนั้นเองฟ้าดินก็ฟื้นฟูกลับคืนสู่ความมืดสลัวอีกครั้ง ดวงดาวที่เหมือนดั่งพระอาทิตย์ถูกลากเข้าไปในสำนักเต๋า ประตูสำนักเต๋าปิดตัวลงแล้วบินเข้าไปกลางหว่างคิ้วหลัวซิว ให้ความรู้สึกที่หนักหน่วงมาก 

“โลกาศุภร” 

เขาไม่มีความคิดที่จะไปตามหาสมบัติและโอกาสบนวิถีโบราณดารากาลเส้นอื่น ๆ เนื่องจากเส้นทางที่เขาเดินนั้นเป็นเส้นทางหลักของวิถีโบราณดารากาล!

อ้างอิงตามคำพูดของมู่หมิง มีเพียงทุก ๆ หนึ่งร้อยไมล์บนเส้นทางหลักเท่านั้น ถึงจะได้รับสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดเป็นของรางวัล ส่วนเส้นทางที่แตกย่อยออกไปจากเส้นทางหลักนั้น สมบัติที่ได้รับเป็นของรางวัลจะแย่กว่ามาก ๆ