มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1542

สรุปบท บทที่ 1542: มหายุทธ์ สะท้านภพ

สรุปตอน บทที่ 1542 – จากเรื่อง มหายุทธ์ สะท้านภพ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม

ตอน บทที่ 1542 ของนิยายประวัติศาสตร์เรื่องดัง มหายุทธ์ สะท้านภพ โดยนักเขียน หลงเซียว-มังกรคำราม เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ท่ามกลางสายฝนดารา กลายเป็นการโจมตีทุกรูปแบบ พลังอมตะ ของขลัง อาวุธเสียงดังกึกก้องทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือน

ดาราเจ็ดดวงของเมืองเทวะดาราอุดรเป็นทรัพย์สมบัติล้ำค่าชุดหนึ่ง ระดับราชาแห่งศัสตราวุธ

พลังของดาราทั้งเจ็ดแผ่กระจายพลุ่งพล่าน หากเป็นตอนที่เขาเพิ่งมาเมืองเทพครั้งแรก เขาคงไม่สามารถต้านทานการโจมตีเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ เขาได้ผนึกรวมดาราชีวีได้สิบแปดดวง และผลการฝึกฝนของเขาได้ถึงสุดขีด ข้ามผ่านกำแพงและก้าวเข้าสู่ระดับราชาเทพ!

“ผังดาวตก!”

เขาตะโกนเสียงดัง ยกมือโบก แผนที่ดาวปรากฏบนท้องฟ้าสูง ภายในแผนที่ดาว มีดาราสว่างยี่สิบดวงและดาราโบราณมกุฎเทพสลัวสิบแปดดวง

ผังดาวตกเป็นพลังอมตะที่แข็งแกร่งที่สุดที่หลัวซิวฝึกฝนในตอนนี้ เนื่องจากพลังอมตะนี้เป็นวิชาพลังอมตะที่สร้างขึ้นโดยจ้าวมหาเทพแสงดาว ตามเคล็ดแสงดาวเทียนเต้า

หลัวซิวมีหมื่นจักรวาลไร้รูป นิพพานมรณา วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพ แม้จะลึกลับซ่อนเร้นและทรงพลัง แต่ท้ายที่สุด เพราะข้อจำกัดของแดนของเขาเอง เขายังห่างไกลจากระดับจ้าวมหาเทพ เทียบไม่ได้กับระดับจ้าวมหาเทพมหาอิทธิฤทธิ์

ในขณะนี้ผังดาวตกแผ่ออก พลังของมันแข็งแกร่งกว่าในอดีตหลายเท่า

ดารายี่สิบดวงที่พร่างพรายที่สุดถูกสร้างขึ้นและผนึกรวมด้วยตัวเขาเอง แต่ละดวงมีพลังออร่าเทียบได้กับอัญเทพฟ้า

ภายใต้การรวบรวมของผังดาวตก พลังของดารายี่สิบดวงนี้ที่รวมตัวกัน กลับมีปราณของราชาแห่งศัสตราวุธออกมาอย่างแผ่วเบา

“บูม! บูม! บูม!...”

ฝนที่โปรยปรายจากดาราทั้งเจ็ดแห่งเมืองเทพได้ตกลงไปในแผนที่ดาวทั้งหมด เหมือนวัวโคลนตกลงไปในทะเลโดยไม่มีระลอกคลื่นแม้แต่น้อย

ตรงกันข้าม ฝนแสงดาวเหล่านั้นได้รับการกลั่นแปรโดยผังดาวตก ทำให้แผนที่ดาวใหญ่ขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น

หลัวซิวยกมือขึ้นบีบผนึก ผังดาวตกกางออกอย่างเต็มที่ ปกคลุมเมืองเทพทั้งหมด

“โฮก!”

นัยน์ตาสีแดงเข้มของอสูรโบราณเป็นประกาย มันรู้สึกถึงความปรารถนาที่จะกลืนกินมันจากลำแสงทั้งสองนี้

ดังนั้นมันจึงอ้าปากโดยไม่ลังเล กลืนลำแสงทั้งสองเข้าไปแล้วคำรามดังขึ้นกว่าเดิม จนทำให้โลกสั่นสะเทือน

ลำแสงสองลำที่หลัวซิวโยนออกไปนั้นเป็นช่องจิตของจี้เฟิงและมู่หมิง ช่องจิตระดับราชาเทพสองดวงนั้นเป็นอาหารเสริมที่ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอนสำหรับอสูรดูดจิตโบราณ แม้ว่าจะไม่สามารถทะลุผ่านโซ่ตรวนเทพฟ้า แต่ก็ยังจะเสริมความแข็งแกร่งขึ้นอีกมาก

อสูรดูดจิตโบราณเป็นสายพันธุ์ที่แข็งแกร่งจากสมัยโบราณของจักรวาล เนื่องจากพวกมันแข็งแกร่งมากเกินไป เผ่าพันธุ์ของพวกมันจึงน้อยมาก หลังจากเวลาผ่านไปนานจนพวกมันเกือบจะสูญพันธุ์

อย่างไรก็ตาม ศักยภาพในการเติบโตของอสูรดูดจิตโบราณนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง มันสามารถกินและบดขยี้นักยุทธ์ในระดับเดียวกันได้อย่างง่ายดาย

ยกตัวอย่าง อสูรดูดจิตโบราณในตอนนี้เป็นเพียงเทพฟ้าขั้นปฐมภูมิ แต่สามารถกลืนบดขยี้นักยุทธ์เทพฟ้าขั้นปลายได้อย่างง่ายดาย หากสามารถเลื่อนขึ้นสู่เทพฟ้าขั้นกลาง ก็จะสามารถกลืนกินจ้าวนภาได้อย่างง่ายดาย และถ้าสามารถไปถึงเทพฟ้าขั้นปลายได้ก็สามารถกลืนกินราชาเทพครึ่งก้าวได้

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ