มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1541

ดวงตาของหลัวซิวมีเจตนาฆ่าเป็นประกาย เขาเดินตรงไปยังกระแสวนสีสันเจ็ดสีอย่างไม่ลังเลใจ ร่างเขาหายเข้าไปในนั้น

ภายใต้การบิดเบือนของปริภูมิ หลัวซิวกลับมายังโลกภายนอกอีกครั้งหลังจากผ่านไปสิบปี แต่จริงๆ แล้วเขาใช้เวลาร้อยปีในโลกาศุภร!

เป็นเวลากว่าร้อยปีที่เขาได้ฝึกฝนตั้งแต่เทพมารช่วงกลางไปจนถึงเทพมารขั้นสูง พลังการต่อสู้ของเขาได้เปลี่ยนไปราวกับการเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนโลก

ทันทีที่เขาเดินออกจากกระแสวนสีสันเจ็ดสี เขาก็เห็นบรรพจารย์ราชาเทพทั้งห้าในทันที ข้างหลังพวกเขา มีราชาเทพครึ่งก้าวสิบกว่าคน!

“เจ้าแน่ใจหรือว่าต้องการต่อสู้กับข้า?” เผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งมากมาย สีหน้าของหลัวซิวสงบราบเรียบ เพียงแต่ถามเสียงเรียบ

ดูเหมือนว่าสำหรับเขาแล้ว ต่อสู้หรือสันติภาพ ข้าก็ไม่กลัว

ผลการฝึกตนทั้งหมดของเขาผนึกรวมอยู่ในดาราสิบแปดดวง ทำให้คนอื่นไม่รู้สึกถึงความผันผวนกฎของเขาจากในตัวเขาแม้แต่น้อย และไม่มีทางตัดสินได้ว่าผลการฝึกตนของเขาอยู่ในแดนใด

จากการแสดงครั้งก่อนของเขา ก็น่าจะสรุปได้ว่าความแข็งแกร่งเขาคือราชาเทพครึ่งก้าวช่วงปลาย และด้วยดาราของขลังดวงหนึ่ง เขาสามารถต่อต้านแบบตัวต่อตัวกับราชาเทพได้เล็กน้อย

บรรพจารย์ราชาเทพอีกสี่คนรวมถึงสีหน้าของมหาเทวะดาราอุดรและบรรพจารย์ล้วนไร้ความรู้สึก ดูเหมือนจะยอมรับความหมายนี้

“ค้นวิญญาณ?”

รูม่านตาของหลัวซิวหดตัว จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างกระทันหัน แต่ความตั้งใจในการฆ่าของเขาถึงจุดสูงสุดในทันที

พวกเขาต้องการค้นวิญญาณ ไม่มีอะไรมากไปกว่าการได้ความลับ ความโชคดี และโอกาสในตัวเขาทั้งหมด เมื่อคนแก่เหล่านี้ได้สิ่งที่พวกเขาต้องการแล้ว จะเป็นไปได้ยังไรว่าพวกเขาจะไว้ชีวิตเขา?

ที่สำคัญเป็นไปไม่ได้ที่หลัวซิวจะตกลงให้ค้นวิญญาณ

“พวกเจ้าต้องการต่อสู้ ก็สู้เถอะ!”

หลัวซิวมีความแน่วแน่ในการฆ่าเสมอ เมื่อเขาตัดสินใจที่จะทำมัน จะไม่ลังเลเลย

สีหน้าของเหล่าราชาเทพครึ่งก้าวทั้งหมดที่พุ่งเข้าไปหาเขาเปลี่ยนไปทันที จากนั้นเลือดพุ่งกระฉูดออกมาจากทันทีแล้วบินถอยหลังออกไป

สังหารราชาเทพครึ่งก้าวด้วยการโจมตีครั้งเดียว กระแทกราชาเทพครึ่งก้าวสิบกว่าคนให้ถอยหลังกลับไปด้วยเสียงคำรามเสียงเดียว...

ร่างของเขายืนตรงอย่างภาคภูมิใจ และภาพที่เขาแสดงให้ทุกคนเห็นในเวลานี้ แข็งแกร่งและทรงพลัง

ฉากนี้ทำให้ใจของบรรพจารย์ราชาเทพทั้ง 5 ตกตะลึง เมื่อพวกเขามองไปที่หลัวซิว ไม่มีการดูถูกในสายตาของพวกเขาอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

“ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าราชาเทพครึ่งก้าวโดยสิ้นเชิง และใกล้ชิดกับราชาเทพอย่างไร้ขีดจำกัด…”

มหาเทวะดาราอุดรหรี่ตาลงเล็กน้อยจากนั้นก็เยาะเย้ยทันที “แต่ตราบใดที่เจ้าไม่ใช่ราชาเทพ เจ้าก็ถูกกำหนดไว้ว่าวันนี้จะไม่สามารถหลบหนีไปได้”

เห็นเพียงมหาเทวะดาราอุดรไม่ได้เคลื่อนไหว แต่กระแสวนสีสันเจ็ดสีเหนือเมืองเทพได้หายไปแล้วกลายเป็นดาราเจ็ดดวงอีกครั้ง ดาราที่ไม่มีที่สิ้นสุดส่องประกาย กลายเป็นฝนแห่งแสง จมดิ่งสู่หลัวซิว