มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1540

“รายงานท่านอาจารย์ ทราบเพียงเขาได้ย่างกรายสู่ส่วนลึกของเส้นทางหลักบนวิถีโบราณดารากาล จากนั้นเขาก็ไม่ปรากฏตัวอีกเลยขอรับ”

ไม่เพียงแค่โจวเจิ้งคนเดียวเท่านั้นที่พูดเช่นนี้ ผู้คนจากกองกำลังที่เหลือก็พูดเป็นเสียงเดียวกันทุกประการ

“บนตัวเขาต้องมีความลับอย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้นคือโอกาสและโชคชะตาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแดนปริศนามกุฎเทพอาจจะถูกเขาเอาไปแล้วด้วย!”

แววตาของอาจารย์ราชาเทพทั้งห้าร้อนผ่าวขึ้นมา สำหรับตัวตนผู้อาวุโสเค่อชิงในสำนักเทียนเจี้ยนของหลัวซิวนั้น วินาทีนี้มันกลับไม่มีค่าพอที่จะให้พูดถึงเลยแม้แต่น้อย ยิ่งกว่านั้นคือแม้กระทั่งอาจารย์ราชาเทพในสำนักเทียนเจี้ยน ก็จะทราบความลับที่เกี่ยวข้องกับแดนปริศนามกุฎเทพให้ได้ 

“เราไปกันเถอะ! จัดวางค่ายกล! ปิดล้อมเมืองเทวะดาราอุดร”

มหาเทวะดาราอุดรตะคอกเสียงดังลั่น เมื่ออยู่ภายในแดนปริศนามกุฎเทพนี้ ราชาเทพก็ถูกกดอัดเช่นกัน แต่หลัวซิวนั่นกลับไม่ถูกกดอัด การที่จะจัดการหลัวซิวนั้น จึงต้องวางค่ายกลไว้ในโลกภายนอก

“พวกเจ้าจะวางค่ายกลเพื่อลงมือต่อข้าหรือ?”

เสียงอันเย็นชาดังออกมาจากส่วนลึกของวิถีโบราณดารากาล ถัดจากนั้นทุกคนก็เห็นเงาดำร่างหนึ่งหกระเหินเดินฟ้า เดินออกมาจากสุดปลายขอบเขตของวิถีโบราณดารากาล

บนตัวเขาคือชุดคลุมยาวสีขาวดำ เส้นผมที่ดำสนิทปลิวลอยไปพร้อมกับสายลม มือข้างหนึ่งไขว้ไว้ด้านหลัง มีท่วงทีวิถียุทธ์ที่ไร้ขอบเขตไหลเวียนซ่อนแฝงอยู่ในทุกพฤติกรรมความเคลื่อนไหวของเขา

“เหอะ ๆ ช่างเป็นผู้น้อยที่น่าสนใจยิ่งนัก”

มหาเทวะดาราอุดรหัวเราะทีหนึ่ง จากนั้นร่างกายเขาก็กลายเป็นสายรุ้งยาว บินเข้าไปในระลอกคลื่นเจ็ดสี ออกจากแดนปริศนามกุฎเทพ

ราชาเทพอีกสี่คนที่เหลือก็ต่างมองหลัวซิวด้วยแววตาที่ลึกซึ้งรอบหนึ่งเช่นกัน ก่อนจะพากันบินออกไปจากระลอกคลื่นเจ็ดสี