มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1552

การบาดเจ็บครั้งนี้ช่างน่าเศร้าอย่างยิ่ง ผู้เป็นอมตะเริ่มทำงานเอง สองระดับความเป็นตาย ร่างเนื้อที่เสียหายได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่อง

เมื่ออาการบาดเจ็บทางร่างเนื้อฟื้นตัว ตัวสำนึกของหลัวซิวก็แทรกซึมเข้าไปในนิ้วก้อยของเขาที่ได้รับการซ่อมแซม เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของจุดลมปราณภายใน

แม้ว่าเขาจะเดาสถานการณ์นี้ได้อยู่แล้ว แต่เมื่อเผชิญหน้าจริงๆ เขาก็ยากที่จะยอมรับความจริงนี้

การฝึกฝนเคล็ดวิชาจุดลมปราณต้องฝึกฝนทีละขั้นตอน การเปิดจุดลมปราณก็ต้องทำตามลำดับเช่นกัน หากจุดลมปราณหนึ่งหายไป จะไม่มีทางไปข้างหน้าและจะหยุดที่ร่างเนื้อขึ้นห้าดาราตลอดไป

“ข้ามั่นใจเกินไป แม้ว่าข้าจะผ่านประสบการณ์ที่อันตรายถึงชีวิตมามากมาย แต่ข้าก็ไม่เจออุปสรรคหรือความพ่ายแพ้ใดๆ ในการฝึกฝน ในเวลาไม่ถึงร้อยปี ข้าได้ฝึกฝนจนถึงแดนเทพมารขั้นสูง พลังต่อสู้เทียบได้กับราชาเทพ ทำให้ข้ามั่นใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ...”

หลัวซิวยิ้มอย่างขมขื่นแล้วถอนหายใจ “ความมั่นใจในบางครั้งอาจไม่ใช่สิ่งที่ดี กล้าที่จะลองอะไรใหม่ไม่ผิด แต่เมื่อล้มเหลว อาจมีผลที่รับไม่ได้!”

“คิดก่อนทำ แม้แต่มนุษย์ปุถุชนก็เข้าใจความจริงนี้ ทำไมข้าจึงประมาทเลินเล่อ?”

วินาทีนี้ในของหลัวซิวนั้นซับซ้อนมาก เต็มไปด้วยความเสียใจและการตำหนิตนเอง

แม้ว่าเคล็ดวิชาจุดลมปราณของร่างเนื้อมนุษย์ได้ถูกตัดทาง แต่เขาก็ยังมีพลังจุติมรณะและเคล็ดแสงดาวเทียนเต้า ตราบใดที่เขาฝึกฝนจนถึงขีดสุดเขาก็สามารถเป็นผู้แข็งแกร่งในห้วงดาราจักรวาลนี้ได้

แต่เขามุ่งมั่นที่จะไล่ตามจุดสูงสุดของยุทธ์ เขารู้สึกว่าเขาได้สูญเสียเส้นทางของร่างเนื้อจุดลมปราณนี้ไป ยุทธ์ของเขาอาจกลายเป็นผู้แข็งแกร่งได้ แต่เขาจะไม่สามารถก้าวสู่ขั้นสูงได้

“พรึบ!”

ทันใดนั้น ลูกแก้วความเป็นตายในตัวหยั่งรู้ก็สั่นสะท้าน

ลมปราณหนึ่งไหลออกมาจากลูกแก้วความเป็นตาย ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขา แล้วตรงไปที่นิ้วก้อยของมือซ้ายของเขา

“นี่คือ…”