มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1556

ด้วยวิธีนี้จะดูดซับคนที่มีเจตนาร้ายเข้ามาในสำนักอย่างง่ายดาย แต่สำนักไท่ไหลสามารถยืนกรานในโลกาดาราอุดรได้เป็นเวลานานและการสืบทอดสามารถยืนได้ไม่ล้มลง จะไม่มีวิธีอื่นใดได้อย่างไร?

มีคนสองประเภทมาไหว้บรรพจารย์ที่สำนักไท่ไหล ประเภทหนึ่งอาศัยพรสวรรค์ความสามารถของตนถูกสำนักไท่ไหลรับเป็นศิษย์ และอีกประเภทหนึ่งคือมาไหว้บรรพจารย์พร้อมความสามารถที่มีบรรพจารย์อื่นเคยสอนมาก่อน

หลัวซิวเลือกประเภทที่สอง เขาระงับผลการฝึกตนของเขาให้อยู่ในแดนเจ้ายุทธจักร เมื่อถึงเวลานั้นเข้าร่วมสำนักไท่ไหลด้วยนักค่ายเทพระดับหนึ่ง

เพื่อหลีกเลี่ยงตัวตนถูกเปิดโปง ร่างที่เขาใช้ไม่ใช่ร่างแท้ แต่เป็นร่างกลวัฏสงสารสอง

สำหรับร่างแท้ของเขา ได้ปิดกั้นฝึกตนอยู่ในที่ลับใกล้เมืองไท่ซาน ร่วมมือกับร่างกลวัฏสงสารหนึ่ง เน้นความสนใจไว้ที่การทำความเข้าใจกฎความตาย กฎชีวิต กฎเวลา กฎปริภูมิ กฎใหญ่ทั้งสี่

มีตำหนักในเมืองไท่ซาน ที่ซึ่งสำนักไท่ไหลรับสมัครศิษย์

ด้วยสถานะของสำนักไท่ไหลในโลกาดาราอุดร มีผู้คนมากมายที่ต้องการไหว้บรรพจารย์ แค่รับศิษย์ก็ยุ่งจนสามารถฆ่าคนได้แล้ว

ดังนั้นสำนักไท่ไหลจึงมีกฎว่าคนที่มาไหว้บรรพจารย์นั้นไม่มีพรสวรรค์เพียงพอ จะกลายเป็นคนงานของสำนักไท่ไหลเป็นเวลาร้อยปี

คนงานก็คือผู้ที่มีฐานะเหมือนคนรับใช้ นักยุทธ์หยิ่งผยอง จะเป็นคนรับใช้ได้อย่างไร? สิ่งนี้ทำให้หลายคนที่คิดว่าตัวเองโชคดีอาจจะสำเร็จ ต้องพิจารณาว่าพวกเขามีความสามารถผ่านการประเมินการไหว้บรรพจารย์หรือไม่

วันนี้ หลัวซิวมาถึงประตูตำหนักนี้ กำหมัดคำนับนักยุทธ์สองคนที่เฝ้าอยู่หน้าตำหนัก “ข้ามาไหว้บรรพจารย์”

ในตอนนี้ เขาดูเหมือนเด็กอายุสิบห้าสิบหกปี สีหน้าของเขาดูตื่นตระหนกและประหม่าเล็กน้อย

องครักษ์ที่อยู่หน้าตำหนัก คือนักยุทธ์แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์สองคน หนึ่งในนั้นสำรวจหลัวซิวแบบมองขึ้นและลง พูดอย่างเฉยเมย “เจ้ารู้กฎหรือไม่?”

“ข้ารู้” หลัวซิวตอบ

“งั้นก็เข้าไปเถอะ” องครักษ์ทั้งสองก้าวหลีกทาง สีหน้าไม่เปลี่ยน