สรุปตอน บทที่ 1556 – จากเรื่อง มหายุทธ์ สะท้านภพ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม
ตอน บทที่ 1556 ของนิยายประวัติศาสตร์เรื่องดัง มหายุทธ์ สะท้านภพ โดยนักเขียน หลงเซียว-มังกรคำราม เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ด้วยวิธีนี้จะดูดซับคนที่มีเจตนาร้ายเข้ามาในสำนักอย่างง่ายดาย แต่สำนักไท่ไหลสามารถยืนกรานในโลกาดาราอุดรได้เป็นเวลานานและการสืบทอดสามารถยืนได้ไม่ล้มลง จะไม่มีวิธีอื่นใดได้อย่างไร?
มีคนสองประเภทมาไหว้บรรพจารย์ที่สำนักไท่ไหล ประเภทหนึ่งอาศัยพรสวรรค์ความสามารถของตนถูกสำนักไท่ไหลรับเป็นศิษย์ และอีกประเภทหนึ่งคือมาไหว้บรรพจารย์พร้อมความสามารถที่มีบรรพจารย์อื่นเคยสอนมาก่อน
หลัวซิวเลือกประเภทที่สอง เขาระงับผลการฝึกตนของเขาให้อยู่ในแดนเจ้ายุทธจักร เมื่อถึงเวลานั้นเข้าร่วมสำนักไท่ไหลด้วยนักค่ายเทพระดับหนึ่ง
เพื่อหลีกเลี่ยงตัวตนถูกเปิดโปง ร่างที่เขาใช้ไม่ใช่ร่างแท้ แต่เป็นร่างกลวัฏสงสารสอง
สำหรับร่างแท้ของเขา ได้ปิดกั้นฝึกตนอยู่ในที่ลับใกล้เมืองไท่ซาน ร่วมมือกับร่างกลวัฏสงสารหนึ่ง เน้นความสนใจไว้ที่การทำความเข้าใจกฎความตาย กฎชีวิต กฎเวลา กฎปริภูมิ กฎใหญ่ทั้งสี่
มีตำหนักในเมืองไท่ซาน ที่ซึ่งสำนักไท่ไหลรับสมัครศิษย์
ด้วยสถานะของสำนักไท่ไหลในโลกาดาราอุดร มีผู้คนมากมายที่ต้องการไหว้บรรพจารย์ แค่รับศิษย์ก็ยุ่งจนสามารถฆ่าคนได้แล้ว
ดังนั้นสำนักไท่ไหลจึงมีกฎว่าคนที่มาไหว้บรรพจารย์นั้นไม่มีพรสวรรค์เพียงพอ จะกลายเป็นคนงานของสำนักไท่ไหลเป็นเวลาร้อยปี
คนงานก็คือผู้ที่มีฐานะเหมือนคนรับใช้ นักยุทธ์หยิ่งผยอง จะเป็นคนรับใช้ได้อย่างไร? สิ่งนี้ทำให้หลายคนที่คิดว่าตัวเองโชคดีอาจจะสำเร็จ ต้องพิจารณาว่าพวกเขามีความสามารถผ่านการประเมินการไหว้บรรพจารย์หรือไม่
วันนี้ หลัวซิวมาถึงประตูตำหนักนี้ กำหมัดคำนับนักยุทธ์สองคนที่เฝ้าอยู่หน้าตำหนัก “ข้ามาไหว้บรรพจารย์”
ในตอนนี้ เขาดูเหมือนเด็กอายุสิบห้าสิบหกปี สีหน้าของเขาดูตื่นตระหนกและประหม่าเล็กน้อย
องครักษ์ที่อยู่หน้าตำหนัก คือนักยุทธ์แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์สองคน หนึ่งในนั้นสำรวจหลัวซิวแบบมองขึ้นและลง พูดอย่างเฉยเมย “เจ้ารู้กฎหรือไม่?”
“ข้ารู้” หลัวซิวตอบ
“งั้นก็เข้าไปเถอะ” องครักษ์ทั้งสองก้าวหลีกทาง สีหน้าไม่เปลี่ยน
นี่เป็นครั้งแรกที่หลัวซิวรู้สึกถึงออร่าของกฎเวลาจากที่อื่น ๆ นอกเหนือจากตัวเขาเอง แม้ว่าความผันผวนนี้จะอ่อนแอมาก แต่ก็ทำให้เขาประหลาดใจอยู่พอสมควร
ยิ่งทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือความผันผวนของกฎเวลานี้ไม่ได้มาจากนักยุทธ์ แต่มาจากค่ายกล
ค่ายกลที่สามารถสร้างกฎเวลาออกมาได้?
นี่ทำให้หลัวซิวยิ่งมีความคาดหวังมากขึ้นกับการสืบทอดสายค่ายกลของสำนักไท่ไหล
ลำแสงนั้นกระพริบบนร่างกายของเขาครู่หนึ่ง แล้วหายไป มีเสียงน่าเกรงขามดังก้องขึ้นมาในตำหนักอย่างช้า ๆ
“อายุขัยกระดูกคือแปดสิบเจ็ด ผลการฝึกตนเจ้ายุทธจักรขั้น 7 พรสวรรค์ไม่เพียงพอ ถ้าไม่มีทักษะอื่น จะต้องกลายเป็นแค่คนงานของสำนักไท่ไหลของข้าเท่านั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
Good...
ทำไมอ่านต่อไม่ได้...
นี้ก็หายไปเป็นปีเลย แอแ...
รออ่านยุ...
มาต่อๆ...
มีต่อไหมครับรออยู่นะครับ...
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...