มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1571

หลังจากนำม้วนหยกสองม้วนส่งให้หลัวซิว อาจารย์ไท่หยุนก็เข้าปิดขัง ครั้งนี้จะปิดขังหลายปีติดต่อกันไปเรื่อย ๆ หากสามารถบรรลุถึงราชาเทพช่วงกลาง อายุขัยของเขาก็จะเพิ่มขึ้นห้าแสนปี หากว่าล้มเหลวก็จะนั่งจนสลายไปเป็นเถ้าธุลี

แต่หลัวซิวนั้นรู้ดีว่า ความเป็นไปได้ที่อาจารย์ไท่หยุนจะบรรลุได้สำเร็จนั้นมีไม่มาก เพราะว่าพลังชีวีของเขานั้นอ่อนแอเต็มที ผลการฝึกตนอยู่ในจุดที่ต่ำ ก็เหมือนชีวิตของมนุษย์ธรรมดาที่ถึงวัยชรา พลังงานอ่อนแอ เป็นการยากที่จะบรรลุประตูแห่งกฎเกณฑ์

การฝึกยุทธ์ก็เหมือนกับชีวิตมนุษย์ ในช่วงเยาว์วัยนั้นมีความเร็วในการเติบโตเร็วที่สุด วัยหนุ่มสาวก้าวหน้าไปง่ายดายเหมือนสายน้ำ จุดสูงสุดของวัยผู้ใหญ่ จากนั้นก็จะเข้าสู่สภาวะที่เริ่มถอดถอยลง และสูญเสียความเป็นไปได้ที่จะไปต่อ

หากนำอายุขัยของหลัวซิวในแดนเทพมารขั้นสูง 100,000 ปีมาอ้างอิง 20,000 ปีแรกเทียบได้กับช่วงวัยรุ่น 20,000 ปีสุดท้ายก็คือช่วงเวลาของวัยชรา

ถ้าเขาอายุ 80,000 ปีแล้ว แต่ยังไม่สามารถบรรลุถึงแดนเทพฟ้าได้ จากนั้นศักยภาพของเขาก็จะหมดลง หมดความเป็นไปได้ที่จะมีการบรรลุอีกต่อไป

สำหรับหลัวซิวแล้วนั้น บรรลุเทพฟ้าช่างเป็นเรื่องที่ง่ายดาย ถ้าไม่ใช่เพื่อให้แดนเทพมารนี้บรรลุถึงจุดสูงสุดของแดนบริบูรณ์เสียก่อน เขาก็สามารถบรรลุได้ทุกเมื่อ

แต่สำหรับนักยุทธ์ส่วนใหญ่ในโลกใบนี้ ก้าวเดินจากเทพมารขั้นสูงสู่เทพฟ้า กักขังผู้คนเอาไว้มากมายนับไม่ถ้วน

นับแต่ออกมาจากถ้ำของอาจารย์ไท่หยุน หลัวซิวมองไปยังม้วนหยกสองม้วนในมือ ม้วนหยกม้วนหนึ่งบันทึกชีวิตประจำวันทั่วไปของอาจารย์ไท่หยุนไว้

ในตอนที่อาจารย์ไท่หยุนยังอยู่ในวัยรุ่น ถูกผู้บำเพ็ญตนอิสระท่านหนึ่งรับเป็นศิษย์ จากนั้นก็เดินทางเข้าสู่เส้นทางค่ายกล ตลอดมาจนถึงช่วงหลังเข้าประสบความสำเร็จในระดับเจ็ด ชื่อเสียงและอำนาจเรืองรอง

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาจึงเข้าร่วมกับสำนักไท่ไหล เปิดเป็นการสืบทอดของสายค่ายล นี่จึงทำให้สำนักไท่ไหลพัฒนาไปได้อย่างรวดเร็ว กลายเป็นหนึ่งในห้ากองกำลังใหญ่ราชาเทพ เป็นรองเพียงเขามหาเทวะเท่านั้น

แต่เหตุที่อาจารย์ไท่หยุนเปิดสายค่ายกลขึ้นมานั้น ก็เป็นเพราะว่าเพื่อเสาะหาผู้สืบทอด ก็เหมือนกับอาจารย์ของเขาในตอนนั้นที่ค้นพบเขา ส่วนเขาก็ค้นพบหลัวซิว

สำหรับคนของสายค่ายกล ในสายตาของอาจารย์ไท่หยุน ทั้งหมดต่างเป็นการมีอยู่ที่สามารถละเลยได้