มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1573

สำหรับผู้ที่เรียกว่าศิษย์สนิท ผู้น้อยคนหนึ่งที่ยังไม่ถึงแม้แต่แดนเทพมารด้วยซ้ำ ยิ่งไม่มีค่าพอให้เอ่ยถึงเลย

ในใต้หล้านี้ไม่มีกำแพงใดที่ปิดสนิท ต่อให้ ระดับสูงของสำนักไท่ไหลปิดข้อมูลเอาไว้แน่นหนาเพียงใด แต่ก็ยังถูกกองกำลังอื่น ๆ รับรู้ได้อยู่ดี

ชั่วขณะหนึ่งทั่วทั้งโลกาดาราอุดรสับสนอลม่านไปหมด สี่ราชาเทพกองกำลังใหญ่อื่น ๆ ได้โหยหาการสืบทอดสายค่ายกลแห่งสำนักไท่ไหลมาเนิ่นนานแล้ว

ผ่านไปไม่นาน ผู้อาวุโสหลายท่านของสายนักยุทธ์ก็ได้มาหาหลัวซิว กล่าวออกมาเป็นนัย ๆ ว่าให้เขามอบการสืบทอดของสายค่ายกลออกมา ให้เป็นความรับผิดชอบของสายนักยุทธ์

ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น สายค่ายกลต่างเป็นอิสระอยู่ด้านนอก กระทั่งดูเหมือนว่าจะอยู่เหนือสายนักยุทธ์

แต่ในวันนี้อาจารย์ไท่หยุนปิดขังตาย สายนักยุทธ์ก็พลันมีคนอดไม่ใจไว้ไม่ไหว หมายจะครอบครองการสืบทอดของสายค่ายกล

ทุกคนต่างรู้ดีว่า แก่นการสืบทอดที่แท้จริงของสายค่ายกล ไม่ใช่สิ่งที่เหล่าศิษย์ใจกลางใช้ฝึกตน แต่เป็นสิ่งที่อาจารย์ไท่หยุนถ่ายทอดด้วยตนเอง

เป็นเวลานับแสนปีที่อาจารย์ไท่หยุนไม่เคยรับศิษย์มาก่อน แต่ในวันนี้กลับรับหลัวซิวคนเดียว จากนั้นก็เข้าปิดขัง สายนักยุทธ์ก็ได้รับการยืนยันแล้วว่า การสืบทอดต้องอยู่ในมือของเขาเป็นแน่

“อาจารย์ของข้ายังไม่ตาย!”

สำหรับผู้อาวุโสหลายคนของสายนักยุทธ์ หลัวซิวทำได้เพียงหัวเราะเสียงเย็น และพูดออกมาเพียงหนึ่งประโยค

เมื่อสิ้นเสียง ก็สามารถปรามสายนักยุทธ์เอาไว้ได้