มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1584

จากการรวบรวมข้อมูลที่ได้รับมาจากความทรงจำของผู้คนเหล่านี้ ชิ้นส่วนของใจแห่งศุภร จะต้องอยู่ในมือของหลัวซิวเป็นแน่

“แต่ว่า การเดินทางครั้งนี้ก็ได้รับรู้ถึงบางอย่างที่เหนือความคาดหมายด้วย เป็นเพียงแค่โลกามนุษย์ กลับมีฐานร่างพิเศษที่มีสองชีวิต อีกทั้งยังมีคนที่มีความใกล้ชิดกับกฎเพลิงอัคคีอย่างมากอีกด้วย”

“ผู้ที่อยู่ภายในไท่เสวียน ดูเหมือนจะเป็นบุคคลที่มีความสำคัญอย่างมากต่อหลัวซิว ไม่ช้าก็เร็วเขาย่อมเอามันมาให้ด้วยตนเอง”

……

เวลาค่อย ๆ ไหลผ่านไป หลัวซิวดำดิ่งอยู่ในการเพ็ญตน ลืมช่วงวันลืมคืนไปจนสิ้น เพื่อที่จะบรรลุในครั้งนี้ เขายอมจ่ายแก้วเทวจำนวนมหาศาลเพื่อซื้อยาเซียน กลั่นยาออกมานับพันลูกเพื่อบรรลุ

เวลาที่โลกภายนอกผ่านไปสามปี ภายในโลกาศุภรคือสามสิบปี จุดปราณร่างเนื้อของหลัวซิวจุดที่ 17 กำลังจะถูกเปิดออก โลกาดาราอุดรก็พลันเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมา

อาจารย์ไท่หยุนสิ้นแล้ว!

ในวันนั้น สำนักไท่ไหลมีเสียงกังก้องกังวานดังไปทั่ว ฝนตกจากท้องฟ้าราวกับจะไม่มีวันหยุดลง บรรยากาศแห่งความโศกเศร้าเข้าปกคลุมไปทั่วทั้งสำนัก

มีคนเห็นลำแสงหนึ่งบินออกไปจากสำนักไท่ไหล นั่นคือร่างของอาจารย์ไท่หยุนที่แปรเปลี่ยนเป็นลำแสงและกลับเข้าสู่วัฏสงสาร

สิ่งที่เรียกว่าวัฏสงสาร มันคือความว่างเปล่า มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นท่ามกลางคนธรรมดา หรือเป็นนักยุทธ์ ต่างก็มีความเชื่อในเรื่องของวัฏสงสาร

นอกเสียจากผู้ที่กลายเป็นเทพไร้ร่างเนื้อที่ไม่มีวัฏสงสาร การสูญสิ้นของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ต่างก็จะมีสายใยแห่งต้นกำเนิดที่โบยบินเข้าสู่การเกิดใหม่วัฏสงสาร

สูญสิ้นอาจารย์ไท่หยุน ค่ายใหญ่ระดับแปดมาตรฐานจำนวนมากถูกจัดวางที่สำนักเขาของสำนักไท่ไหล แต่กลับไม่มีใครสามารถควบคุม เพื่อเพิ่มพลังให้ถึงขีดสุดได้

กองกำลังต่าง ๆ ก็พร้อมที่จะเคลื่อนไหว ต่างจ้องการสืบทอดวิถีแห่งค่ายกลของสำนักไท่ไหล ราวกับเสือที่จ้องตระครุบเหยื่อ