มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1586

“ไท่หยุนตายแล้ว สายค่ายกลจะผสานรวมเป็นหนึ่งกับสายนักยุทธ์ นับแต่นี้จะไม่มีสองสายอีกต่อไป เหลือเพียงสายเดียวเท่านั้น”

“จงมอบสิ่งที่ไท่หยุนสืบทอดให้เจ้ามาออกมา ข้าจะเมตตารับเจ้าเป็นศิษย์ด้วยตนเอง ให้สถานะและตำแหน่งที่สูงส่งภายในสำนักไท่ไหลกับเจ้า มันจะสามารถมอบโชคที่ดีให้แก่เจ้า!”

ชายชราคนหนึ่งกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา ความหมายที่แสดงออกมาในคำพูดนั้นชัดเจนอยู่แล้ว ไม่แม้แต่จะปกปิดสิ่งใดแม้แต่น้อย

เป็นเวลาหลายแสนปีแล้ว สายค่ายกลทำความดีความชอบมากมายให้กับสำนักไท่ไหล แต่มันกลับเหมือนความเป็นอิสระ ตลอดมานั้นมันทำให้สายนักยุทธ์รู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก แต่ด้วยศักดิ์ศรีและความสามารถของอาจารย์ไท่หยุนช่วยขัดขวางเอาไว้ จึงสามารถรักษาสถานการณ์เฉพาะหน้าไว้ได้

แต่วันนี้ไท่หยุนตายแล้ว สำหรับสายนักยุทธ์ถือว่าเป็นโอกาสที่ดี หากสามารถควบคุมสายค่ายกลทั้งหมดไว้ในมือได้ เช่นนั้นการพัฒนาของสำนักไท่ไหลก็จะสามารถยกระดับขึ้นได้อีกมากโข

แต่สิ่งที่ทำให้อาจารย์ราชาเทพสายนักยุทธ์คาดไม่ถึงก็คือ หลัวซิวเพียงแค่กวาดตามองเขาด้วยสายตาเย็นชาครั้งหนึ่ง ทันใดนั้น ริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อย พ่นคำสั้น ๆ คำหนึ่งออกมา ออกไป!

เสียงของเขาเบามาก แต่กลับน่าตกใจรางกับเสียงของสายฟ้าฟาด ดังก้องอยู่ในแก้วหูของอาจารย์ราชาเทพทั้งสองท่าน ทำให้เกิดเสียงอื้ออึงในหูของเขา

ออกไป!

ออกไป!

ออกไป!

……

แม้แต่เหนือท้องฟ้าทั่วทั้งสำนักไท่ไหล ก็ยังดังก้องไปด้วยเสียงนี้ ทำให้ศิษย์ทุกคนภายในสำนักต่างก็ได้ยินกันอย่างแจ่มแจ้งชัดเจน

สีหน้าของอาจารย์ราชาเทพทั้งสองท่านก็พลันเหยเกขึ้นมาในทันที ในฐานะของเป็นอาจารย์ที่สูงส่งและเป็นที่นับถือของสำนักไท่ไหล ผู้น้อยคนหนึ่งกลับกล้ามาด่าตน?

“รนหาที่ตาย!”

ชายชราผอมบางตะโกนด้วยความโกรธจัด ผมสีขาวปลิวไสว ร่างกายล้อมรอบไปด้วยออร่าที่ทรงพลัง กดดันมาทางหลัวซิว

ผู้นี้คืออาจารย์ไท่ซาน อาศัยแดนกฎธาตุดินดั้งเดิมขั้นที่สี่ สำเร็จเป็นราชาเทพ

หลัวซิวสีหน้านิ่งเรียบ ภายใต้แรงกดดันของผู้แข็งแกร่งราชาเทพ มันไม่ได้ส่งผลกระทบใด ๆ ต่อเขาเลยแม้แต่น้อย