มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1592

โควตาหนึ่งครั้งในรอบร้อยปีของโลกะอัมพรเทว พูดกันว่าเป็นการควบคุมร่วมกันของห้ากองกำลังใหญ่ทั้งห้า แต่ในความเป็นจริง อำนาจควบคุมที่แท้จริงนั้น อยู่ในมือของเขามหาเทวะ ในการต่อสู้แย่งชิงโควตาของโลกะอัมพรเทวทุกครั้ง เขามหาเทวะก็ครอบครองโควตาไปแล้วมากกว่าครึ่ง

หลังจากออกมาจากสำนักเทียนเจี้ยน หลัวซิวไม่ได้มุ่งตรงไปโจมตีเขามหาเทวะ เพราะเขารู้ดีว่าพลังของตนเองในตอนนี้ยังไม่เพียงพอ แม้ว่าเขามหาเทวะจะมีราชาเทพช่วงปลายเพียงคนเดียว แต่อย่างมากเขาก็อาศัยอำนาจค่ายกลของหน้ากากสีดำเพื่อป้องกันตัวได้เท่านั้น

นอกเสียจากว่าเขาจะสามารถเชี่ยวชาญกฎดั้งเดิมขั้นที่สี่ ไม่เพียงแค่พลังของเขาจะเพิ่มมากขึ้นหลายเท่า ระดับค่ายกลของตนก็จะสามารถข้ามเข้าสู้ระดับเจ็ดได้ ใช้มันเพื่อควบคุมค่ายกลภายในหน้ากากสีดำ สามารถเทียบเคียงกับราชาเทพช่วงปลายได้

“ซากสนามรบโบราณ?”

หลังจากออกจากปิดขัง เขาก็ไล่สังหารราชาเทพมาตลอดทาง สำหรับข่าวเรื่องซากสนามรบโบราณเขาก็ได้ยินมาไม่น้อย

ร่างของเขาเดินจากไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้อาจารย์ราชาเทพทั้งสองท่านที่เหลือของสำนักเทียนเจี้ยนต้องขบฟันแน่น แต่กลับไม่กล้าเอ่ยปากพูดแม้แต่พยางค์เดียว

ส่วนผู้ที่ใช้ชีวิตโดยยึดความสงบนิ่งไม่ทุกข์ไม่ร้อนอย่างปีศาจทั้งเก้า กลับมีสีหน้างุนงงสับสนขึ้นมา เพราะจากร่างของซิวหลัวหน้ากากดำพวกเขามองเห็นถึงเงาของหลัวซิว

ยิ่งไปกว่านั้น ซิวหลัว ไม่ใช่หลัวซิว?

ภาพมายาแปลกตาในอนัตตาไม่สิ้น เป็นเพราะได้รับผลกระทบจากสนามแม่เหล็กของปริภูมิแปลกประหลาดที่โลกาดาราดวงหนึ่งตั้งอยู่

ด้านนอกปริภูมิ ก็คือห้วงดารา

โลกาดาราอุดรเป็นดวงดาราขนาดมหึมาดวงหนึ่ง ดังนั้นอนัตตาไม่สิ้นโดยรอบของมันนั้นจึงค่อนข้างใหญ่เช่นกัน

หลัวซิวไม่ทราบตำแหน่งที่แน่นอน แต่จะเห็นได้ว่ามีนักยุทธ์บินขึ้นจากท้องฟ้าเข้าสู่อนัตตาไม่สิ้นอย่างต่อเนื่อง

“ที่แห่งนี้คือซากสนามรบโบราณ?”

ไม่นานจากนั้น หลัวซิวก็พบเจอผืนแผ่นดินแตกสลายแห่งหนึ่งลอยอยู่ในอนัตตาไม่สิ้น รูปร่างของแผ่นดินนี้ไม่เหมือนธรรมดาทั่วไป มีรัศมีประมาณหนึ่งล้านลี้

มกุฎเทพ?

ออร่าทรงพลังที่สามารถครอบครองโลกทั้งใบได้นั้นเหนือกว่าราชาเทพจนไม่อาจเทียบกันได้ สิ่งนี้ทำให้นัยน์ตาของหลัวซิวอดไม่ได้ที่จะรี่ลงเล็กน้อย

แต่ว่า เพียงไม่นานหลัวซิวก็พบว่า ทั่วทั้งซากสนามรบโบราณ แม้ว่ามันจะพลุ่งพล่านไปด้วยออร่าอันกว้างใหญ่ไพศาลของบรรดาผู้แข็งแกร่งในสมัยโบราณกาล แต่กลับไม่ได้มีการโจมตีใด ๆ เลย ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาต่างกระจัดกระจายไปด้วยออร่าของกฎ ทำให้นักยุทธ์จำนวนมากจมอยู่ในนั้น เหมือนว่าจะได้รับการตระหนักรู้

ทันใดนั้น หลัวซิวสัมผัสได้ถึงออร่าของกฎการเวียนว่ายตายเกิด ร่างของเขากลายเป็นลำแสง บินเข้าสู่ซากสนามรบโบราณ

ณ สถานที่หนึ่งในสนามรบที่ขาดสะบั้นอย่างรุนแรง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ร่างสองร่าง ร่างทั้งสองมองเห็นใบหน้าได้ไม่อย่างชัดเจน รูปร่างพล่ามัว สามารถคาดเดาได้อย่างคร่าว ๆ ว่าเป็นชายสองคน

ระหว่างพวกเขา คนหนึ่งฝึกตนกฎชีวิต อีกคนหนึ่งฝึกตนกฎความตาย ณ เวลานี้พวกเขาเป็นศัตรูที่ต่อสู้เพื่อชีวิตและความตาย

ท่ามกลางสนามรบที่วุ่นวาย ทั้งสองคนต่างเป็นราชาเทพ ไม่เป็นที่ดึงดูดสายตา แต่กฎที่พวกเขาใช้ฝึกตนกลับเป็นเหมือนประภาคาร เรียกให้หลัวซิวตรงเข้ามาหา