มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1591

“เกรงว่าผู้เพื่อนยุทธ์จะแน่วแน่จนเอาแต่ใจเกินไปเสียแล้ว สำนักเทียนเจี้ยนของข้าสืบทอดมานานนับล้านปี ไม่ใช่ที่ที่จะยอมให้ใครมารังแกได้ง่าย ๆ” อาจารย์สำนักเทียนเจี้ยนรับรู้ถึงจิดสังหารของหลัวซิวแล้ว คำพูดและท่าทีก็พลันดูน่าเกรงขามขึ้นมา

ในฐานะที่เป็นกองกำลังใหญ่ ไม่มีทางที่จะยอมอ่อนข้อให้โดยง่าย เพราะว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องถึงหน้าตาและรากฐานที่มั่นคงของสำนัก

“ข้ายอมถอยหลังให้เจ้าก้าวหนึ่งแล้ว ผู้เพื่อนยุทธ์อย่าได้รังแกกันไปมากกว่านี้เลย” ออร่ารอบตัวของอาจารย์เทียนเจี้ยนพลันประทุขึ้นมา ราชาเทพช่วงต้นทั้งสองที่อยู่ด้านหลังเขา ก็ปลดปล่อยออร่าออกมา และตรึงหลัวซิวเอาไว้

“ในตอนที่เจ้าใช้ผลการฝึกตนขั้นสูงมากดดันรังแกผู้อื่น เคยคิดบ้างหรือไม่ว่าตนก็อาจจะได้รับรู้ถึงความรู้สึกเช่นนี้บ้าง?”

หลัวซิวยิ้มเย้ยหยัน “ในวันนี้ข้ารังแกเจ้า แล้วอย่างไร? ข้าเอาแต่ใจไม่ฟังเหตุผลเช่นนี้ แล้วเจ้าจะทำสิ่งใดได้?”

ระหว่างที่พูด หลัวซิวก็ค่อย ๆ ยกมือขึ้น ค่ายเทพระดับแปดมาตรฐานนับสิบภายในหน้ากากนั้นพากันระเบิดออกมา แสงเทวะเจ็ดสีหลอมรวมเป็นกระบี่ยาวราวหลายสิบลี้ กระบี่แสงขนาดมหึมา พุ่งตรงมายังอาจารย์ราชาเทพทั้งสามของสำนักเทียนเจี้ยน

เสียงอึกทึกคึกโครมสะเทือนฟ้าดิน พลังงานมหาศาลที่โหมกระหน่ำล้นออกมา

อาจารย์ราชาเทพทั้งสามต่างกระอักเลือด ร่างกายซวนเซถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง สีหน้าเผยความหวาดผวาออกมา

อาจารย์เทียนเจี้ยนที่เป็นแกนนำนั้นถูกโจมตีเป็นด่านแรก รับการโจมตีส่วนใหญ่เอาไว้ ราชาแห่งศัสตราวุธในมือของเขา ในขณะที่กำลังสั่นสะท้านอย่างรุนแรงกลับเผยรอยแตกออกมา

“ราชาเทพช่วงปลาย!”

ในใจของเขาพลันเคร่งขรึมขึ้นมา การโจมตีของกระบี่แสงเจ็ดสีมันแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก บาดแผลจากกระบี่อันน่าสะพรึงนั้นยาวจากไหล่ร้าวไปถึงช่วงเอว กระทั่งเผยให้เห็นถึงกระดูกภายใน

แค่เพียงการฟาดฟันด้วยกระบี่ครั้งเดียว ในฐานะอาจารย์เทียนเจี้ยนราชาเทพขั้นที่หก เกือบเป็นอันตรายถึงตาย!

เมื่อเห็นว่าแม้แต่อาจารย์ที่แข็งแกร่งที่สุดยังถูกโจมตีจนบาดเจ็บสาหัสภายในคราเดียว ศิษย์สำนักเทียนเจี้ยนที่อยู่ภายในสำนักเขาด้านล่าง ก็พลันตื่นตระหนกจนถึงขีดสุดในพริบตา หวาดผวาจนเกือบหยุดหายใจ