มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1598

“อาจารย์!”

ในเวลานี้ ผู้คนของเขามหาเทวะเพิ่งจะรู้สึกตัว มหาเทวะรุ่นก่อนที่ไร้คู่ต่อสู้ ในเวลานี้กลับสิ้นชีพเสียแล้ว!

ด้วยการนำของมหาเทวะดาราอุดร ผู้แข็งแกร่งราชาเทพทั้งห้าต่างพากันกลายเป็นลำแสงล่าถอยไป และหลัวซิวก็ได้หนีออกไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว พวกเขาไม่มีทางไล่ตามได้ทันเลย

สำหรับโลกาดาราอุดรแล้ว นี่คือเหตุการณ์สะเทือนโลกา ทุกคนบนซากสนามรบโบราณต่างชะงักงันด้วยความงุนงง มหาเทวะรุ่นก่อนผู้ไร้คู่ต่อสู้ แต่กลับถูกฆ่าตายแล้ว?

แต่ที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ คนผู้นั้นที่นามว่าหลัวซิวกลับยังไม่ตาย ถ้าเขารอดและหายจากอาการบาดเจ็บได้ ทั่วทั้งผืนดินของโลกาดาราอุดร จะมีใครสามารถเป็นศัตรูกับเขาได้อีก?

และในเวลานี้ ซากสนามรบโบราณดูเหมือนว่าได้รับอิทธิพลจากดาบอันยิ่งใหญ่นี้ รัศมีเทวที่น่าประหลาดใจได้ปะทุขึ้นตรงกลาง กลายเป็นลำแสงพุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า

ฉากนี้ดึงดูดทุกคน ในขณะเดียวกัน ฉากการต่อสู้ของนักยุทธ์ในสมัยโบราณก็หายไปเช่นกัน

ภายในลำแสงที่รวบรวมโดยรัศมีเทว ร่างของชายในชุดคลุมสีเขียวปรากฏตัวขึ้น มองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยท่าทางสับสน

“เวลาอันเนิ่นนานล่วงเลยไป ในที่สุดข้าก็ได้ตื่นขึ้นมาแล้วหรือ...”

“ผุ!”

หลัวซิวกระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง คราวนี้เพื่อที่จะฆ่ามหาเทวะไร้เทียมทาน เขาใช้ค่ายเทพระดับแปดมาตรฐานนับสิบที่อาจารย์ไท่หยุนทิ้งเอาไว้ให้มาระเบิดตัวเองโดยไม่เสียดายแม้แต่น้อย ความเสียหายที่เขาได้รับจากผลการแว้งกัดนั้น ก็สาหัสมากเช่นกัน

แต่เขาจำเป็นต้องทำอย่างนั้น เพราะถ้าฆ่ามหาเทวะไร้เทียมทานไม่ได้ เช่นนั้นเพียงแค่มีผู้แข็งแกร่งท่านนี้คอยบัญชาเขามหาเทวะ เขาจะไม่มีวันที่จะได้ใช้ค่ายวาร์ปเพื่อออกไปจากที่นี่

ที่โลกาดาราอุดรแห่งนี้ เขาเสียเวลากับที่นี่มาเป็นเวลานานแล้ว

เขาหนีจากอนัตตาไม่สิ้นอีกครั้ง เข้าสู่ภายนอกของห้วงดารา ภายใต้สัญชาตญาณ มีเสียงคำรามดังขึ้นมา อสูรดูดจิตโบราณออกมาต้อนรับ

ร่วงหล่นลงบนศีรษะของอสูรดูดจิตโบราณ เขาเข้าสู่สภาวะการรักษาทันที

“เหมือนอย่างข้าที่ควรจะตายไปแล้วแล้วในวันนั้น แต่วันนี้ก็ได้เห็นท้องฟ้าและดวงอาทิตย์อีกครั้งหรือ” ชายชุดเขียวดูเหมือนจะพึมพำกับตัวเอง

“ท่านคือผู้ใด?” หลัวซิวเอ่ยถามเสียงเข้ม คนผู้นี้ทำให้เขาทองไม่ออก คาดเดาไม่ได้

ดวงตาของชายชุดเขียวตกลงบนร่างของหลัวซิว ดวงตาที่สงบของเขา ดูเหมือนจะมองเห็นความลับทั้งหมดในตัวหลัวซิว

ไม่ว่าจะเป็นลูกแก้วความเป็นตาย ชิ้นส่วนของใจแห่งศุภร หรือกระทั่งร่างกลวัฏสงสารใหญ่ทั้งสองของเขา ความรู้สึกในวินาทีนี้ของหลัวซิว ทั้งหมดถูกอีกฝ่ายมองเห็น

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของหลัวซิวหวาดกลัว ความรู้สึกที่ถูกมองอย่างทะลุปรุโปร่ง ทำให้เขารู้สึกหนาวสั่น

“แข็งแกร่งเหมือนอย่างที่เจ้าเคยเป็นแต่ก็ยังตายไป ชีวิตในครั้งนี้เจ้าเป็นผู้ปลุกข้าขึ้นมา ข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้า”

ชายชุดเขียวพูดอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้