มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1600

“โฮก!”

เสียงคำรามสั่นสะเทือนฟ้าดิน ผืนแผ่นดินในรัศมีหนึ่งล้านลี้สามารถได้ยินอย่างได้ชัดเจน

ที่ว่างเหนือเขามหาเทวะ สัตว์ร้ายที่ดุร้ายและน่าสะพรึงกลัวลอยอยู่ในอากาศ มีร่างกายเหมือนมังกร ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำละเอียด ใต้ท้องมีกรงเล็บอยู่แปดข้าง

ในวันนี้ เมืองเทวะดาราอุดรแตกสลาย มหาเทวะดาราอุดรสิ้นชีพ เขามหาเทวะจะถูกลบชื่อนับแต่นี้เป็นต้นไป……

ภายในซากปรักหักพังของเมืองเทวะดาราอุดร หลัวซิวค้นพบตำแหน่งของค่ายวาร์ฟล่องหนแล้ว อย่างที่เขารู้ดีว่า ค่ายวาร์ฟล่องหนแห่งนี้ เสียหายไปแล้ว

“ความเสียหายไม่ได้ร้ายแรงมาก เพียงแค่กฎปริภูมิดั้งเดิมข้าสามารถบรรลุถึงแดนขั้นที่สี่ ก็จะสามารถฟื้นฟูมันได้”

หลังจากผ่านไปหลายวัน หลัวซิวมีความคิดอยู่ในใจ ในขณะเดียวกันก็ตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะเขาพบว่าระดับของค่ายวาร์ฟล่องหน เกินกว่าค่ายกลระดับเก้าเป็นแน่

นั่นก็หมายความว่า อย่างน้อยต้องเป็นค่ายเทพระดับเป็นปรมาจารย์!

และผู้ที่สามารถจัดวางวางได้ค่ายกลแบบนี้ นอกจากความสำเร็จของค่ายกลที่ต้องมีอยู่แล้ว ผลการฝึกตนของเขาต้องบรรลุระดับมกุฎเทพด้วย เชี่ยวชาญกฎดั้งเดิมขั้นที่หก

จุดเสียหายของค่ายวาร์ฟล่องหนไม่ใช่ส่วนหลัก เฉพาะกฎปริภูมิดั้งเดิมขั้นที่สี่เท่านั้นที่เกี่ยวข้อง มิฉะนั้นหากจำเป็นต้องซ่อมแซมส่วนที่เสียหาย ด้วยกฎดั้งเดิมขั้นที่หก เช่นนั้นหลัวซิวก็คงทำได้เพียงรอให้เวลาผ่านไปอีกร้อยปี และซ่อมแซมค่ายกลด้วยตัวเองแทน

ด้วยฐานประสบการณ์ของกฎการเวียนว่ายตายเกิดดั้งเดิมขั้นที่สี่ รวมถึงคำบแกเล่าประสบการณ์ของหงเทียน หลัวซิวก็ตัดสินใจปิดขังอยู่ที่เมืองเทวะดาราอุดรโดยไม่ลังเล

ภายในโลกาศุภร ในชั่วพริบตาเวลาสิบปีผ่านไป ที่โลกภายนอกก็ผ่านไปแล้วหนึ่งปีเช่นกัน