มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1601

“โลกะอัมพรเทว……” มุมปากของหญิงชุดแดงเผยรอยยิ้มโค้งขึ้นเล็กน้อยอย่างเยือกเย็น

ในขณะเดียวกัน ห้วงดาราส่วนที่ลึกที่สุดของบริเวณใกล้เคียงดาราฟ้าเยือก ณ ใจกลางของสถานที่ซึ่งดาวมรณะนับร้อยดวงมาบรรจบกัน กระแสหมุนวนสีดำสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงขึ้นในทันใด โลงสำริดโบราณขนาดใหญ่มโหฬารบินออกมาจากในนั้น

ด้านบนของโลงโบราณ มีตะเกียงน้ำมันสีเท่าอยู่ชิ้นหนึ่ง ในเวลานี้มันได้มีเปลวไฟดวงเล็ก ๆ ถูกจุดขึ้น ออร่าอันเยือกเย็นและน่ากลัวแผ่ขยายออกมา แช่แข็งปริภูมิโดยรอบทั้งหมดเอาไว้ ลมหนาวอันน่าวังเวงใจโชยมาเป็นระรอก ๆ

“ผู้ที่ครอบครองออร่าวัฏจักรชีวิต…… ไม่ว่าเจ้าจะไปอยู่ที่ใด เจ้าก็คือของข้าอยู่ดี……”

เสียงอึกทึกคึกโครามดังกึกก้อง โลงสำริดโบราณขนาดใหญ่มโหฬารพุ่งทะลุปริภูมิ นั่นคือทะลุผ่านปริภูมิภายในจักรวาล เพียงชั่วพริบตาก็ข้ามผ่านระบบดาราจักรและแสงดาวผืนแล้วผืนเล่า

แต่นั้นหลัวซิว สำหรับเรื่องทั้งหมดนี้เขาไม่รู้สิ่งใดเลย เขาลงมาถึงที่โลกะอัมพรเทวแล้ว!

หากจะพูดว่าโลกยุทธ์คือเส้นทางเส้นหนึ่ง เช่นนั้นสำหรับหลัวซิวแล้ว โลกแสงดาวก็คือจุดเริ่มต้นชีวิตโลกยุทธ์ของเขา

จากพิภพต่ำบินสูงขึ้นสู่โลกพิภพที่มีระดับสูงขึ้นเรื่อย ๆ เป็นความฝันที่จอมยุทธ์ส่วนใหญ่ไล่ตามไปตลอดชีวิต

แต่สำหรับหลัวซิวแล้วนั้น หลังจากโลกแสงดาวแล้ว ไม่ว่าจะเป็นโลกเสวียนเทียน หรือโลกาอสูรฟ้าก็ตาม รวมถึงโลกาดาราอุดร ต่างก็เป็นเพียงจุด ๆ หนึ่งในเส้นทางโลกยุทธ์ของเขาเท่านั้น

เส้นทางของเขา ยังอยู่ข้างหน้าอีกไกล……

โลกยุทธ์ก็เหมือนชีวิตของมนุษย์ ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ได้รับสิ่งต่าง ๆ มากมาย เช่นนี้จึงจะสามารถเติบโตขึ้นมาได้อย่างช้า ๆ ทีละก้าว ๆ

สำหรับโลกยุทธ์แล้วนั้น ที่โลกแสงดาว โลกเสวียนเทียน โลกาอสูรฟ้า โลกาดาราอุดร หลัวซิวต่างก็ได้รับสิ่งต่าง ๆ มากมาย สิ่งเหล่านี้ก็คือโชคลาภและโอกาสจะทำให้พลังในโลกยุทธ์ของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

หากไม่ได้รับลูกแก้วความเป็นตายมากจากโลกแสงดาว เขาไม่มีทางได้ก้าวเดินมาถึงจุดนี้ หากไม่ได้รับโอกาสจากโลกเสวียนเทียนและโลกาอสูรฟ้า เขาก็ไม่ทีทางที่จะเพิ่มพลังของได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ยิ่งไม่มีทางที่จะได้เผชิญหน้ากับซือถูเจิ้งเจี้ยนที่แข็งแกร่งถึงขีดสุดอีกด้วย

หากไม่มีโอกาสและโชคลาภจากโลกาดาราอุดร การที่เขาคิดอยากจะเดินทางมายังโลกะอัมพรเทว ก็ไม่รู้ว่าอาจจะต้องรอไปอีกกี่ปีให้หลัง