มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1606

“วิถีแห่งวัฏจักรชีวิต ประกอบไปด้วยความเป็นตายห้วงเวลา หากว่าเจ้าต้องการฝึกตนวัฏจักรชีวิต ก่อนอื่นก็ต้องฝึกฟ้าดินของตนเอง ทำให้วัฏจักรชีวิตดำรงอยู่ภายในฟ้าดินอย่างเจ้า วิญญาณดั้งเดิมของเจ้าก็คือวิถีแห่งวัฏจักรชีวิต ส่วนร่างเนื้อและผลการฝึกตนของเจ้าก็คือวิถีแห่งฟ้าดิน ตำหนักวัฏจักรชีวิตสำหรับเจ้า ก็คือโอกาสและโชคลาภของวิถีแห่งร่างเนื้อ”

เทพแห่งวัฏจักรชีวิตเมื่ออธิบานจบ ก็ไม่ได้พูดสิ่งใดมากไปกว่านี้อีก กลับเข้าสู่ความเงียบสงัดอีกครั้ง

สำหรับสิ่งที่เทพแห่งวัฏจักรชีวิตได้พูดออกมาทั้งหมดนี้ หลัวซิวก็เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจสักเท่าใดนัก แต่ดูเหมือนว่าจะมีความเข้าใจอย่างคร่าว ๆ บางอย่างตามวิถีของตน

“วัฏจักรชีวิตอยู่ภายในฟ้าดิน เช่นนั้นวิถีในก่อนหน้านี้ของข้า มันก็ผิดน่ะสิ……”

ดวงตาของเขาเปล่งประกายรัศมีเทว ก่อนนี้เขาใช้วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพรองรับห้วงดาราแห่งหนึ่ง แต่มาในวันนี้ วิถีของเขา ควรจะเป็นห้วงดาราแห่งหนึ่งรองรับวัฏจักรชีวิต

ห้วงดาราก็คือตัวเขาเอง เก็บซ่อนวัฏจักรชีวิตไว้ในร่างกาย นั่นจึงจะเป็นวิถีของเขา

ในขณะเดียวกัน หลัวซิวก็เข้าใจขึ้นมา สิ่งที่เทพแห่งวัฏจักรชีวิตพูดว่าเป็นโอกาสจากสำนักทองเหลืองโบราณและมันเกี่ยวข้องกับวิถีแห่งร่างเนื้อของเขา และจุดลมปราณร่างเนื้อที่สิบแปดของเขาก็ยังไม่สามารถเปิดมันได้เสียที บางทีมันอาจจะเกี่ยวกับโอกาสของสำนักทองเหลืองโบราณ

หลังจากที่ทุกอย่างชัดเจนแล้ว เขารู้สึกว่าการออกเดินทางในครั้งนี้ บางทีอาจจะสามารถเปิดจุดลมปราณร่างเนื้อที่สิบแปดได้

เมื่อมีการตัดสินใจอยู่ในใจแล้ว หลัวซิวก็ไม่ลังเลอีกต่อไป แม้ว่าความรู้สึกของวิกฤตที่แขวนอยู่เหนือขั้วหัวใจของเขาจะยังคงอยู่ แต่มันคือสิ่งที่เรียกว่าการร้องขอความมั่งคั่งในความเสี่ยง ความศรัทธาในโลกยุทธ์ของเขาจะไม่หวั่นไหวเพียงเพราะเหตุนี้ เพราะในใจของเขาได้ตัดสินใจไปแล้ว โอกาสจากตำหนักวัฏจักรชีวิต มันเป็นของเขา!

ร่างของเขากลายเป็นสายรุ้งสายหนึ่ง ตามระยะห่างที่เข้าใกล้เหวญาณปีศาจขึ้นมาเรื่อย ๆ ลูกแก้วความเป็นตายภายในตัวหยั่งรู้ของเขากลับสงบนิ่งลงเสียอย่างนั้น แต่ในการรับรู้ของเขา กลับมีภาพมายาของสำนักทองเหลืองโบราณปรากฎขึ้นมาแล้ว