มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1616

“นี่ก็คือความรู้สึกของการควบคุมเทียนเต้าหรือ?” หลัวซิวเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง เขานึกถึงสายจ่างเทียนเต้าขึ้นมา ควบคุมเทียนเต้า ก็เท่ากับได้ควบคุมสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในดาราจักรวาล

ที่ต่างกันก็คือ ที่หลัวซิวควบคุมนั้นเป็นเทียนเต้าห้วงดาราที่แปรเปลี่ยนมาจากร่างกายของตัวเอง ส่วนสิ่งที่สายจ่างเทียนเต้าในสมัยโบราณต้องการควบคุมนั้นเป็นเทียนเต้าทั้งหมดในจักรวาล

“เป็นพลังแห่งกฎที่เข้มข้นมากจริง ๆ!”

ในตอนนี้เอง เงาร่างสายหนึ่งได้เดินเข้ามาในห้อง สัมผัสได้ถึงกฎอันไร้ที่สิ้นสุดที่แผ่ซ่านอยู่ที่แห่งนี้

นี่เป็นบุรุษหนุ่มคนหนึ่ง เป็นศิษย์ตระกูลจ้าวที่หลัวซิวได้พบในตอนแรกนั่นเอง

ตอนที่หลัวซิวได้ใช้ลูกแก้วความเป็นตายเข้ามาค่ายต้องห้ามได้มีประตูเปิดอยู่แห่งหนึ่ง ประตูใหญ่ของห้องได้เปิดออก คนผู้นี้ถึงได้เข้ามาได้

วินาทีที่เขาเดินเข้ามาในห้องนั่นเอง สายตาของเขาก็ได้สังเกตเห็นห้วงดาราที่แผ่ขยายอยู่ท่ามกลางทะเลกฎ

“แปรเปลี่ยนร่างกายให้เป็นห้วงดารา ช่างมีความทะเยอทะยานยิ่งนัก!” สายตาของชายหนุ่มตระกูลจ้าวเป็นเหมือนดั่งกระแสไฟ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ดาวดวงหลักที่แปรเปลี่ยนมาจากช่องจิตของหลัวซิว ที่อยูใจกลางของห้วงดารา

วินาทีที่ถูกสายตาของชายหนุ่มตระกูลจ้าวจับจ้องมานั้น หลัวซิวรู้สึกเหมือนสัมผัสได้ถึงกระแสจิตอันแหลมคมราวกับหอกเทพ ทิ่มแทงเข้าใส่ดวงจิตของตนเอง

ชายหนุ่มตระกูลเจ้าผู้นี้นั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก เขามีผลฝึกตนในแดนราชาเทพ แม้ว่าจะมีกฎเกณฑ์ในตำหนักวัฏสงสารกดลงมาเหลือเพียงเทพมาร แต่ก็ยังคงแข็งแกร่งไร้ที่เปรียบ

“ไสหัวไป!”

หลัวซิวส่งเสียงออกมาด้วยห้วงความคิด ส่งเข้าไปยังตัวหยั่งรู้ของชายหนุ่มตระกูลจ้าวโดยตรง สำหรับกระแสจิตเหมือนดั่งหอกเทพที่ทิ่มแทงเข้ามาในดวงจิต ภายใต้การโจมตีของห้วงความคิดของเขา ได้พังทลายลายลงไปภายในพริบตา

คำว่าไสหัวไป เป็นเหมือนดั่งค้อนอันหนึ่ง ทุบตีเข้าไปในตัวหยั่งรู้ของชายหนุ่มตระกูลจ้าว ทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที อดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลังไปสองก้าว

“ในโลกะอัมพรเทวไม่เคยมีผู้ใดกล้าปฏิบัติเช่นนี้กับข้ามาก่อน ใจช่างกล้ายิ่งนัก!”

ชายหนุ่มตระกูลจ้าวสีหน้าเย็นชา ยื่นมือออกไปคว้า หอกเทพที่มีสีเขียวไปทั้งเล่มได้ปรากฏขึ้นมาในมือ ปลดปล่อยกระแสพลังอันแรงกล้าจนถึงขีดสุดออกมา เป็นราชาแห่งศัสตราวุธระดับสูงสุด

เขาไม่ได้ลงมือ แต่ได้จ้องเขม็งไปที่ห้วงดาราที่แปรเปลี่ยนมาจากร่างหลัวซิว เหมือนกับหวาดเกรงอะไรบางอย่าง