มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1615

นอกจากนี้ยังมีสถานที่ต้องห้ามบางแห่งถูกคนค้นพบ สถานที่เหล่านั้นล้วนปิดผนึกไว้ด้วยค่ายต้องห้ามอันแข็งแกร่ง ทันทีที่มีคนเข้าไปใกล้ ก็จะถูกโจมตีจนกลายเป็นผุยผง ตายอย่างไร้ที่ฝังศพ

ร่างของหลัวซิวได้มาถึงที่ประตูของห้องแห่งหนึ่ง ประตูใหญ่ของห้องแห่งนี้ปิดสนิท ม่านแสงแวววาว มีค่ายต้องห้ามอันแข็งแกร่งอยู่

เมื่อสักครู่นี้เขาพึ่งเห็นคนลองบุกเข้าไป สุดท้ายแล้วพึ่งจะเข้าใกล้ ก็สลายหายไปไปภายในพริบตา ไม่เหลือแม้แต่เถ้าถ่าน

แต่ว่าอยู่ตรงนี้ หลัวซิวสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของลูกแก้วความเป็นตาย

“พรึ่บ!”

ลำแสงสายหนึ่งลอยออกมาจากจากตรงกลางระหว่างคิ้วของเขา ลูกแก้วความเป็นตายเป็นเหมือนดั่งกุญแจดอกหนึ่ง ม่านแสงค่ายต้องห้ามแยกออกหนึ่งรูภายในพริบตา ประตูใหญ่เก่าแก่นั้นได้เปิดออกตาม

ความรู้สึกร้องเรียกหาลอยออกมาจากในห้อง ทำให้หลัวซิวก้าวเดินไปข้างหน้าโดยห้ามไม่ได้

เมื่อเขาได้เดินเข้าไป กลิ่นอายของกฎอันเข้มข้นได้พุ่งเข้ามากระทบหน้า เขาต้องตกตะลึงเมื่อพบว่า ภายในห้องนั้นแผ่ซ่านไปด้วยกฎที่ไม่สิ้นสุด มากมายหลากหลายสีสัน ดูพิลึกกึกกือ

ในห้องนั้นมีขนาดกว้างขวาง พลุ่งพล่านไปด้วยกลิ่นอายเก่าแก่นิรันดร์กาล มีสภาพเหมือนตอนที่จักรวาลเปิดเป็นครั้งแรก

กฎในที่แห่งนี้มีลำดับขั้น อยู่ในระดับล่างสุดนั้นคือกฎเบญจธาตุ ทองไม้น้ำไฟดิน

สูงกว่าเบญจธาตุขึ้นมา ก็จะเป็นอัสนีวายุ แต่ในความเป็นจริงแล้วอัสนีวายุนั้นก็เกิดมาจากเบญจธาตุ รวมทั้งหยินหยางด้วย

เหนือหยินหยางขึ้นมา เป็นตรีภพ เหนือตรีภพ เป็นวงล้อที่เกิดจากการผสมกันของความเป็นตาย และยังมีปริภูมิผสมรวมเข้าด้วย กลับเป็นตัวอักษร ‘กลับ’

อักษรตัวหนึ่งนั้นดูง่ายมาก กลับแฝงไปด้วยความมหัศจรรย์ไร้ที่สิ้นสุดของเวลาและปริภูมิ

อยู่ในที่แห่งนี้ เหมือนดั่งได้อยู่ในทะเลแห่งกฎ ทำให้หลัวซิวรู้สึกว่าทุกรูขุมขนบนร่างกายกำลังถูกซะล้างจากกฎดั้งเดิม