มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1621

ทันใดนั้นโลกทั้งใบราวกับได้ถูกครอบงำไปด้วยความมืด ลมแห่งความมืดพัดโชยมา กลิ่นอายแห่งความตายลอยเกลื่อนกลาด

“กลิ่นอายแห่งวัฏจักร......อยู่ตรงนี้......ข้า......หาเจอแล้ว......”

เสียงทุ้มต่ำได้ค่อย ๆ ดังขึ้นมา ในรอยแยกของอากาศที่ถูกฉีกออก มุมหนึ่งของโลงศพทองแดงโบราณขนาดใหญ่จนหาที่เปรียบไม่ได้ได้ปรากฏออกมา

“สวรรค์ นั่นมันอะไรกัน?”

บริเวณใกล้เคียงตำหนักวัฏสงสาร ผู้แข็งแกร่งที่ไม่ได้เข้าไปในตำหนักโบราณ ถูกภาพเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้านี้ทำให้ตกตะลึง

อาจารย์มกุฎเทพทั้งเก้าคนของสามสำนักหกตระกูลต่างก็ตะลึงตาค้างเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะวินาทีที่โลงศพทองแดงโบราณนั่นได้ปรากฏออกมา พวกเขาแต่ละคนต่างพากันเสียวสันหลังวาบ สีหน้าซีดเซียวลงไปในทันที

เพราะมกุฎเทพที่แข็งแกร่งอย่างพวกเขา ในวินาทีที่มองโลงศพทองแดงโบราณนั่น ได้มีความรู้สึกราวกับดวงจิตจะถูกกลืนกินขึ้นมา

“ครืนนน!”

หลังจากที่โลงศพทองแดงโบราณได้ปรากฏขึ้นมา ก็ได้กระแทกเข้ากับสำนักทองเหลืองโบราณ ภายใต้เสียงดังสนั่นหวั่นไหว

คลื่นพลังงานอันมหาศาลได้กระเพื่อมระเบิดออกมา บริเวณกว้างใหญ่ไพศาลที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็ถูกครอบคลุมไปจนหมด

ปุด! ปุด! ปุด!......

หมอกโลหิตได้แตกออกดอกแล้วดอกเล่า สิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่อยู่ในบริเวณนี้ ต่างก็ต้องตายไปภายในพริบตา ไม่สามารถที่จะขัดขืนได้เลย

มีเพียงอาจารย์มกุฎเทพทั้งเก้าคนที่ได้ถอยไปอย่างรวดเร็วภายใต้ความตกตะลึง แต่ละคนต่างพากันกระอักเลือดสด ๆ ออกมา กระแสพลังอ่อนแอลงจนถึงขีดสุด รักษาชีวิตเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด ถอยหลังห่างออกไปมากกว่าแสนลี้

ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเกินไป เร็วจนพวกเขาไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ อันตรายก็ได้ใกล้เข้ามาเสียแล้ว