มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1620

ชี่รบทั้งสี่ชนิด มีประสิทธิภาพที่แตกต่างกัน แต่ไม่มีข้อยกเว้น อย่างไรเสียก็เป็นฤทธิ์อมตะระดับมกุฎ หากสามารถฝึกฝนได้สำเร็จ พลังการต่อสู้จะเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่าตัว

จ้าวตงหลิวเพิ่งจะฝึกฝนไปเพียงมังกรเขียวชนิดเดียวเท่านั้น ด้วยพรสวรรค์ของเขาอยู่ในแดนราชาเทพก็สามารถฝึกฝนฤทธิ์อมตะระดับมกุฎชนิดหนึ่งสำเร็จก็นับว่าสุดยอดมากแล้ว ถึงตอนนี้ยังไม่ได้สัมผัสกับฤทธิ์อมตะชี่รบอีกสามชนิดที่เหลือ

“พลังอมตะชนิดนี้นับว่าไม่เลว ผสานเข้าสู่หมื่นจักรวาลไร้รูป ทำให้พลังอมตะของข้าสมบูรณ์แบบยิงขึ้น”

หลัวซิวเก็บม้วนหยกกลับไปอย่างไม่เกรงใจ ส่วนจ้าวตงหลิวนั้นได้ถูกเขาผนึกผลการฝึกตนเอาไว้ โยนทิ้งเข้าไปในสำนักเต๋าเสวียนเทียนแล้วผนึกเอาไว้

เขาจะไม่สังหารคนผู้นี้ เพราะเขาไม่มีความมั่นใจว่าจะสามารถต้านทานพลังอมตะที่อยู่ในตัวหยั่งรู้ของเขาได้ แต่เขาก็จะไม่ปล่อยคนผู้นี้ไป ไม่เช่นนั้นจะต้องมีเรื่องราวตามมาอย่างแน่นอน

“ในตำหนักวัฏสงสาร ยังมีโชคลาภและโอกาสอย่างอื่นอยู่อีกหรือไม่?”

ความบริบูรณ์ของจุดปราณร่างเนื้อที่สิบแปด ทำให้พลังการต่อสู้ของหลัวซิวบรรลุถึงสภาพสูงสุดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน นอกจากนี้เขายังได้รับเคล็ดวิชาในการฝึกฝนสิบแปดจุดลมปราณของแขนขวามาแล้วด้วย การมาที่ตำหนักวัฏสงสารในครั้งนี้พูดได้ว่าได้รับอะไรมามากทีเดียว

เงาร่างของเขาหาไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักก็ได้ค้นพบห้องที่มีค่ายกลต้องห้ามอยู่

ยังคงอาศัยกลิ่นอายของลูกแก้วความเป็นตายเหมือนเดิม ในตอนที่หลัวซิวเดินเข้าไป ม่านแสงค่ายกลต้องห้ามก็จะเปิดออก กลายเป็นประตูแห่งหนึ่ง ประตูห้องก็จะเปิดออกเอง ราวกับกำลังต้อนรับเจ้าของตำหนักวัฏสงสารอย่างไรอย่างนั้น

หลังจากที่หลัวซิวได้เดินเข้าไป ก็สัมผัสได้ถึงมวลความร้อนกลุ่มหนึ่ง ที่ตรงกลางของห้องมีสระน้ำรูปสี่เหลี่ยมมนยาวประมาณหนึ่งจั้งอยู่แห่งหนึ่ง มีเปลวเพลิงสีเทาลุกโชนอยู่ในสระ สามารถสัมผัสได้ถึงกฎความเป็นตายที่อยู่ภายในได้

เมื่อกฎชีวิตและกฎความตายรวมเข้าด้วยกันได้กลายเป็นเปลวเพลิงสีเทา แฝงไว้ด้วยวิถีแห่งธรรมชาติ!

และสิ่งที่ทำให้หลัวซิวดวงตาร้อนแรงขึ้นมานั้น คือเขาได้มองเห็นเตากลั่นยาอันหนึ่ง ลอยอยู่เหนือสระเปลวเพลิง!