มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1627

“อ้อ? ยังมีการจัดวางค่ายกลไว้อีกด้วย?”

ตัวสำนึกของชายชราผมเทากวาดไปยังเขาไป่หยุน ไม่นานก็สามารถสัมผัสได้ถึงออร่าของค่ายเทพต้องห้าม สายตาฉายแววเย้ยหยันขึ้นมาเล็กน้อย

“นอกเสียจากจะเป็นนักค่ายเทพระดับแปดขึ้นไป จึงจะสามารถทำให้ข้าพอจะเป็นกังวลขึ้นมาได้บ้าง แค่เพียงค่ายเทพระดับเจ็ด มันก็เป็นเพียงแค่ชื่อไร้ซึ่งประโยชน์เท่านั้น!”

ชายชราผมเทาสาวเท้าก้าวขึ้นมาด้านหน้า สะบัดชายแขนเสื้อด้วยความไม่พอใจครั้งหนึ่ง พลังมหาศาลพุ่งปะทุออกมา เจ้าสำนักไป่หยุนผู้นั้นที่มีผลการฝึกตนราชาเทพขั้นหนึ่งไม่สามารถต้านทานได้เลยแม้แต่น้อย วินาทีต่อมาก็กระเด็นลอยออกไป สีหน้าซีดเผือด

หลังจากนั้น ชายชราผมเทาก็โบกมือขึ้นอัญเชิญค้อนยักษ์ที่มีสีทองเปล่งประกายออกมา ทุบออกไปยังถ้ำที่หลัวซิวเปิดเอาไว้

เสียงดังก้องกังวานฟ้าดิน พลังมหาศาลของค่ายเทพระดับเจ็ดค่ายหนึ่งถูกกระตุ้น แต่กลับยากที่จะต้านทานการโจมตีของค้อนยักษ์เอาไว้ได้ ทันใดนั้นก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น

“คลานออกมาเสียดี ๆ!”

ชายชราผมเทายืนขึ้นกลางอากาศ เต็มไปด้วยเจตจำนงที่กล้าหาญ ค้อนยักษ์สีทองภายใต้การควบคุมของเขาทุบลงไปอย่างต่อเนื่อง ทุบทำลายค่ายเทพไปอีกสามค่าย

ภายในถ้ำ หลัวซิวขมวดขึ้นเล็กน้อย ปราสาทดาร์กเดวิลสามารถเชิญยอดฝีมือราชาเทพช่วงปลายมาได้ นับเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายของเขาทีเดียว

“ใช้พลังจุติมรณะกลืนกินผลการฝึกตนและพลังชีวิตของคนผู้นี้ ก็จะสามารถทำให้สถานะของข้าบรรลุสู่ขั้นสูงได้ ช่างเป็นโอกาสอันดีงามที่จะทำลายประตูแห่งกฎเกณฑ์และบรรลุเป็นเทพฟ้าได้!”

แววตาของหลัวซิวส่องประกายรังสีสังหาร ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นยืน เดินออกไปด้านนอก

ชายชราผมเทาผู้นั้นยังคงโจมตีค่ายกลต่อไป ในวินาทีที่หลัวซิวเดินออกมาจากถ้ำ ค่ายกลสิบค่ายที่เหลืออยู่ก็พลันหลอมรวมกลายเป็นสัญลักษณ์สายหนึ่ง พันอยู่ล้อมรอบตัวของเขา

“ฮึ ในที่สุดก็ยอมออกมาแล้วหรือ?”

สายตาของชายชราผมเทาตกลงบนร่างของหลัวซิว ก็พลันอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา เพราะเขาพบว่าตนกลับไม่สามารถมองผลการฝึกตนของคนผู้นี้ออกได้