มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 165

ผู้คนที่ยืนอยู่บนถนนต่างตกตะลึง จอมยุทธ์ใหญ่ที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามเองก็แสดงสีหน้าตกใจเช่นกัน มือของเขากุมดาบที่ส่องประกายแสงสีฟ้าเอาไว้ แล้วจ้องมองไปที่หลัวซิวอย่างระมัดระวัง

เขาเองก็มีผลการฝึกตนระดับจอมยุทธ์ใหญ่ แต่เมื่อลองถามตัวเองดูแล้ว เขาคงไม่สามารถฆ่าจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ช่วงท้ายทั้งสามคนได้อย่างรวดเร็วและหมดจดเช่นนี้

“เจ้าเป็นใครกันแน่ ? กล้าฆ่าคนของสำนักเหลยหวู่เราบนท้องถนนเช่นนี้” จอมยุทธ์ใหญ่ผู้นี้รู้ตัวดีว่าตนเองนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ ขณะที่พูด เขาก็ค่อย ๆ เดินถอยร่นไป

ฆ่าผู้ฝึกตนของสำนักเหลยหวู่ในเขตการปกครองโตว้ไห่ ย่อมจะต้องมีผู้ฝึกจิตที่แข็งแกร่งออกมาฆ่าคนผู้นี้อย่างแน่นอน ไม่จำเป็นที่ตนเองจะต้องเอาชีวิตไปเสี่ยง

อีกทั้ง ดูเหมือนว่าชายหนุ่มชุดคลุมยาวดำคนนี้จะละม้ายคล้ายกับ “ซิวหลัว” ที่ปรากฏตัวขึ้นเมื่อช่วงก่อน ได้ยินมาว่า “ซิวหลัว” ผู้นั้น ใช้วิชาปราณกระบี่เปลวไฟดำด้วยเช่นกัน และเป็นร่างยุทธ์ชั้นสูง สามารถทำลายนักยุทธ์ชั้นกลางได้

มีคุณสมบัติหลายอย่างที่ตรงกัน เขาจึงเกือบจะมั่นใจอย่างสมบูรณ์ว่าคนผู้นี้คือซิวหลัวอย่างแน่นอน !

ซิวหลัวผู้นี้ แม้แต่ผู้ฝึกจิตครึ่งยังฆ่าได้ จึงสามารถฆ่าจอมยุทธ์ใหญ่ได้ง่ายดายเหมือนสุนัข !

เมื่อเห็นจอมยุทธ์ใหญ่ของสำนักเหลยหวู่ผู้นี้มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป หลัวซิวก็เดาออกทันทีว่าอีกฝ่ายคงจะเดาออกแล้วว่าคนเองนั้นคือซิวหลัว

แต่เขาก็ไม่สนใจหากฐานะนี้ต้องถูกเปิดเผย เพราะในไม่ช้าเขาก็จะไปเข้าร่วมการประลอง เพื่อเข้าชิงรายชื่อผู้ที่จะได้เข้าไปในแดนปริศนากับเสิ่นหยวนหนานแล้ว รอให้เขากลับมาอีกครั้งเสียก่อน ไม่แน่ว่าอาจมีกำลังที่จะต่อสู้กับราชายุทธ์ได้

ส่วนคนในครอบครัวของตนเอง มีองค์กรนักล่ายุทธ์คอยปกป้องอยู่ ต่อให้เหลยเว่ยหลงจะใจกล้าแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางกล้าแตะต้องเด็ดขาด

ส่วนจอมยุทธ์ใหญ่ที่อยู่ต่อหน้าคนนี้ หลัวซิวเองก็ไม่คิดจะไว้ชีวิต ตนเองได้ให้โอกาสหนีแก่เขาแล้ว ในเมื่ออีกฝ่ายเลือกที่จะลงมือ ก็มีเพียงแค่ความตายที่รออยู่เท่านั้น

สำแดงวิชาท่าร่างตามลมล่าจันทรา ดูเหมือนว่าหลัวซิวจะไปปรากฏตัวต่อหน้าจอมยุทธ์ใหญ่ผู้นั้นในทันที เพลิงมรณะค่อย ๆ แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขาทีละสาย แล้วกลายเป็นแสงสว่างของเปลวไฟกระบี่ดำ ก่อตัวขึ้นเป็นตาข่ายขนาดใหญ่ และสกัดกั้นหนทางในการถอยหนีของอีกฝ่าย

กระบวนท่านี้ เป็นทักษะยุทธ์ที่บันทึกอยู่ในกระบี่เพลิง

จอมยุทธ์ใหญ่ผู้นั้นระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นหลัวซิวลงมือ เขาก็ตั้งสติได้ในทันที ดาบที่อยู่ในมือของเขาส่องแสงประกายของสายฟ้าออกมา และฟันลงไปอย่างแรง

ดาบเล่มนี้เป็นของชั้นสูง ซึ่งเขาเพิ่งจะซื้อมาด้วยเงินเก็บออมทั้งหมดที่มีเมื่อไม่นานมานี้ ปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตผู้แข็งแกร่งจำนวนมาก มักจะใช้ดาบในระดับนี้

ทว่า ของชั้นสูงที่เปรียบเสมือนสมบัติล้ำค่าของจอมยุทธ์ใหญ่ เมื่ออยู่ต่อหน้าของหลัวซิว ก็เป็นเพียงแค่ของไร้สาระเท่านั้น !

ร่างเนื้อของเขาบรรลุถึงจุดสูงสุดของร่างยุทธ์ชั้นสูงนานแล้ว ซึ่งอยู่ห่างจากร่างยุทธ์ขั้นสูงเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้น !

เขาใช้นิ้วมือชี้ออกไป ดาบชั้นสูงก็สั่นอย่างรุนแรง พลังมหาศาลแผ่ซ่านออกไป ทำให้จอมยุทธ์ใหญ่สำนักเหลยหวู่กำดาบด้วยความเจ็บปวด แขนของเขาราวกับจะสูญเสียความรู้สึกไป

สิ่งนี้ทำให้จอมยุทธ์ใหญ่สำนักเหลยหวู่รู้สึกหวาดกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก เขาจึงรีบนำยันต์หยกออกมาจากแหวนเก็บของอย่างรวดเร็ว

เพียงแต่เขายังไม่ทันจะได้บดขยี้ยันต์หยกเพื่อใช้งาน เปลวไฟกระบี่ดำก็รวมตัวกันเป็นตาข่ายใหญ่และคลุมลงมา ทำลายร่างกายจนแหลกเป็นชิ้น ๆ มีเลือดไหลออกมาราวกับสายน้ำ และล้มลงบนพื้นในที่สุด

นี่คือยันต์โจมตีขั้น 4 ที่ถูกปรับแต่งขึ้นโดยปรมาจารย์นักค่ายกล สามารถโจมตีได้เทียบเท่ากับการลงมือของปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิต

เขาคิดว่าจะใช้ยันต์นี้ ถึงแม้จะไม่สามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ แต่อย่างน้อยก็จะอาศัยจังหวะนี้ในการหลบหนี แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะลงมืออย่างรวดเร็วเช่นนี้ ยังไม่ทันจะได้ใช้ยันต์ ก็ถูกฆ่าตายเสียแล้ว

“หลัวซิว เจ้า......”

ลู่เมิ่งเหยาคิดไม่ถึงเลยว่าหลัวซิวจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ จอมยุทธ์ใหญ่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาก็เป็นเหมือนกับสุนัข ที่ถูกโจมตีจนตายในคราวเดียว

หรือว่าเขาจะเป็น “ซิวหลัว” ที่อยู่ในข่าวลือ ?

เมื่อเห็นหลัวซิวเก็บสมบัติของจอมยุทธ์ที่ถูกฆ่าตายทั้งสี่อย่างชำนาญ ลู่เมิ่งเหยาก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย ในช่วงที่แยกจากนางไป หลัวซิวผ่านอะไรมาบ้างกันแน่ ?

ระยะเวลาสั้น ๆ เพียงแค่หนึ่งปี จากการกลั่นร่างขั้น 2 บรรลุถึงจอมยุทธ์ใหญ่แดนพรสวรรค์ขั้น 9 นางจึงพอเข้าใจแล้วว่าทำไมในตอนนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะหนีไป เป็นเพราะเกรงว่าอาเล่อจะสนใจความลับที่ซ่อนอยู่ในตัวของเขา

หากเป็นเมื่อก่อน นางเชื่อว่าอาเล่อไม่มีทางทำอะไรหลัวซิวอย่างแน่นอน แต่หลังจากที่ประสบกับเหตุการณ์ครั้งนี้แล้ว นางกลับพบว่า อาเล่อผู้นั้นไม่ใช่คนดีอย่างที่ตนเองคิดเอาไว้

เพราะคนที่ตามจับนางทั้งสี่คน ล้วนแล้วแต่เป็นลูกสมุนของเล่อเผิงเฉิงทั้งสิ้น ถ้าหากไม่มีคำสั่งของเล่อเผิงเฉิง พวกเขาจะกล้าปฏิบัติต่อนางเช่นนี้ได้อย่างไร ?