มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 166

เงียบไปสักแป๊บ เปลี่ยนเรื่องและถามว่า การพัฒนาของหลัวซิวจะเร็วผิดปกติ ต้องมีวิธีลับอะไรแน่นอน

แต่ความลับนี้จะเป็นอะไร นอกจากหลัวซิวคงไม่มีใครจะรู้

สำหรับเรื่องนี้ หลัวซิวเองก็ไม่มีอะไรที่จะปกปิด พยักหน้า “เล่อเผิงเฉิงคือเพื่อนร่วมตายของพ่อเธอ อาจจะดีกับเธอมากๆ แต่ในสายตาของเขาฉันคือคนนอก ที่เขาฝึกตนคือปรมาจารย์ฝึกจิต แต่ในตอนนั้นฉันไม่ถึงแม้กระทั่งชั้นพรสวรรค์”

“ขอโทษ เพราะฉันปากมากเอง” ลู่เมิ่งเหยาพูดอย่างรู้สึกผิด ถุงอายุของเธอจะมากกว่าหลัวซิว แต่ไม่ได้เข้าสังคมเยอะ ไม่รู้ความโหดร้ายของมนุษย์

แต่ก็หลังผ่านเรื่องมามากมาย ความคิดของลู่เมิ่งเหยาเริ่มเป็นผู้ใหญ่ ไม่ใส่สาวน้อยที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรแล้ว

“ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้โทษเธอ” หลัวซิวยิ้มและปลอบใจเธอ เรื่องที่เขาพัฒนาเร็ว คนในเขตการปกครองหยุนหลงคงรู้กันเยอะ ไม่อย่างงั้นลู่เมิ่งเหยาคงไม่พูด เรื่องแบบนี้กระดาษห่อไฟไม่ได้หรอก

ตามด้วยพลังของเขายิ่งอยู่ยิ่งแข็งแกร่ง ก็ถูกลิขิตไว้แล้วว่าจะอยู่ในสายตาของผู้ฝกฝนเช่นเดียวกัน แค่มีคนตั้งใจไปสืบ ก็จะรู้ว่าผลการฝึกตนของเขาพัฒนาในเวลาที่สั้นมาก

หลัวซิวรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ปัญหาเล็กๆ สำหรับตนเอง เพราะไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งทุกคนใจกว้างเหมือนเหวินเซวียนหง เย่เซี่ยงโต่ว เสิ่นหยวนหนาน

เขาจะต้องแข็งแกร่งให้เร็วที่สุด ถ้าถูกโลกยุทธิ์สักแห่งคอยจ้องมองเขาเองจะมีอันตราย

หลังเงียบไปสักแป๊บ ลู่เมิ่งเหยาปรับอารมณ์และพูดว่า “เหตุผลที่ฉันหนีออกมาจากสำนักเหลยหวู่ ก็เพราะว่าสำนักเหลยหวู่บังคับให้ฉันแต่งงานกับคุฯชายเทียนซานเสว่ ฉันตายก็ไม่ยอม ก็เลยเสี่ยงหนีออกมาจากสำนักเหลยหวู่”

“เป็นอย่างที่คิดจริงด้วย！” แววตาของหลัวซิวเฉียบคม

พูดไปพูดมา สำนักเหลยหวู่ถึงแม้จะไม่เคยหาเรื่องตนเองโดยตรง แต่ความแค้นที่มีต่อกันไม่น้อยเลยแม้แต่น้อย

จากนั้นลู่เมิ่งเหยาเล่าเรื่องที่ หลายปีก่อนคุณพ่อลู่เฟยเฉินพาเธอไปหาที่คุ้มครองจากสำนักเทียนซานเสว่

“ไม่ต้องกังวล ที่องค์กรนักล่ายุทธ์นี้ อย่าว่าเขาเป็นคุฯชายเทียนซานเสว่เลย ถึงแม้จะเป็นรางวงศ์แห่งประเทศเทียนหวูก็ไม่กล้ามาโวยวายที่นี่” หลัวซิวพูดเช่นนี้

“อื่ม” ลู่เมิ่งเหยาพยักหน้า ก่อนหน้านี้ที่เธอหนีออกมา เธอคิดไว้แล้วถ้าถูกจับตัวกลับไป ให้ตายก็จะไม่แต่งงานกับคุณชายเทียนซานเสว่

การปรากฏตัวของหลัวซิว ทำให้ใจเธอที่หลงทางนิ่งลงเยอะ เหมือนแค่มีหลัวซิวอยู่ เธอก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว เหมือนวันนั้นที่อยู่เขตการปกครองหยุนหลง หลัวซิวฆ่าโกวจินชวนเพื่อเธอ

ถ้าไม่ใช่เพราะหลัวซิวอยู่ ความบริสุทธิ์ของเธอคงจะถูกโกวจินชวนเอาไปตั้งนานแล้ว

เธอพึ่งจะรู้ว่า หลัวซิวสำคัญสำหรับตัวเองมากแค่ไหน ทำให้เธอรู้สึกเสียใจในการตัดสินใจของครั้งที่แล้ว ตอนนี้ก็เลยทำให้ทั้งสองเกิดความห่างเหิน

“หลัวซิวขอโทษ……” ลู่เมิ่งเหยายิ่งคิดยิ่งเสียใจ น้ำตาเริ่มไหล

“ผ่านไปแล้ว แค่มีฉันอยู่ จะรับปากเรื่องความปลอดภัยเธอ” หลัวซิวพูดกับเธออย่างปรอบใจ

พอได้ยินเช่นนี้ ลู่เมิ่งเหยายิ่งซึ่งไปใหญ่และยิ่งรู้สึกผิดด้วย

หลัวซิวรีบเปลี่ยนเรื่องคุย “ในช่วงเวลานี้ ฉันจะเดินทางไปเข้าร่วมชิงรายชื่อที่เขตการปกครองชิงฮัว เธอรู้เรื่องนี้ไหม?”

“ที่นายพูดคือการแข่งขันชิงรายชื่อที่แดนปริศนาใช่ไหม?” ลู่เมิ่งเหยาเองก็รู้เรื่องนี้ “ได้ยินมาว่า ทั้ง13ฝ่ายต่างก็จะสั่งนักเรียนที่เก่งที่สุดเข้าร่วมการแข่งขันชิงรายชื่อนี้”

“ถึงเวลาเธอไปกับฉันละกัน แค่เธออยู่กับฉัน และยังมีหัวหน้าแก๊งเสิ่น เหลยเว่ยหลงก็ไม่กล้ามาแตะต้องตัวเธอแล้ว” หลัวซิวพูด

……

ประตูหน้าขององค์กรนักล่ายุทธ์ ปรมาจารย์ฝึกจิตผู้คุมกฎสามคนเป็นผู้นำ สำนักเหลยหวู่นักยุทธ์หลาย10ฝ่ายล้อมปิดอยู่ที่นี่