มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1651

จ้าวตงหลิวฟื้นจากการสลบ เมื่อเขาลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เขาเห็นคือหลัวซิว

“ไอ้หนุ่ม เจ้าจะกักขังข้าไว้นานเท่าใด? หากเจ้ายังไม่ปล่อยข้ากลับไป เจ้าจะเสียใจแน่!”

ถูกขังอยู่ในพื้นที่มืดตลอดทั้งวัน จ้าวตงหลิวอึดอัดจนจะบ้าแล้ว

แต่เขาก็ยังคงกลัววิธีการของหลัวซิวมาก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าพูดแรงเกินไป

“ไอ้สารเลว เจ้าจำท่านปู่หยูของเจ้าได้หรือไม่?”

จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้จ้าวตงหลิวตัวสั่นโดยอัตโนมัติ จากนั้นเขาก็หันไปแล้วเห็นว่ามีอีกคนอยู่กับหลัวซิว

“ข้าเป็นใคร เจ้ามีสิทธิ์อะไรให้ข้ารู้จักเจ้า? ข้าเตือนพวกเจ้านะทางที่ดีที่สุดก็คือปล่อยข้าซะ ความโกรธของตระกูลจ้าวไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าที่เป็นผู้บำเพ็ญตนอิสระเล็ก ๆ จะทนได้!”

ในตอนนี้ คนอื่นเป็นมีดตัวเจาเป็นปลา จ้าวตงหลิวทำได้เพียงยกภูมิหลังของตระกูลเขาออกมาเท่านั้น

“เจ้าหนูน้อยจากตระกูลจ้าวนี้ช่างหยิ่งผยองมากนัก ข้าได้ยินมาว่าไอ้เฒ่า จ้าวตานตามใจเจ้ามาก ข้าก็ไม่อยากจะบดขยี้ให้เจ้าตายไปทันที”

หยูจือโจวพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา ทันใดนั้นร่างของเขาก็เปลี่ยนไป กลายเป็นรูปร่างที่ชราของเขา “ตอนนี้เจ้าจำท่านปู่หยูได้หรือยัง?”

เสียงของเขาราวกับฟ้าร้องดังก้องอยู่ในหูของ จ้าวตงหลิว เมื่อเขาเห็นรูปร่างในตอนนี้ของ หยูจือโจว เดิมที จ้าวตงหลิวซึ่งยังคงหยิ่งยโสร่างกายก็สั่นเทาอย่างกระทันหัน

“เจ้า...” ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างกลั้นไม่อยู่ ในฐานะที่เป็นศิษย์ใจกลางของตระกูลจ้าวเขารู้ดีถึงตัวตนของ หยูจือโจว อยู่แล้ว