มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1668

ดารากฎการเวียนว่ายตายเกิดสอดคล้องกับสีขาวและดำ ดารากฎปริภูมิผลุบ ๆ โผล่ ๆ มองไม่เห็นดารากฎเวลา มีสารไร้รูป 

เสี้ยววินาทีที่กฎดาราสี่ดวงผนึกรวมกันจนเป็นแก่นแท้ ออร่าผลการฝึกตนที่มากมายมหาศาลก็ปะทุออกมาจากร่างกายหลัวซิว ส่งผลให้ผลการฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งบรรลุถึงเทพฟ้าขั้น 3 !

หลัวซิวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา มีรัศมีเทวที่แวววาวจับตาลอยวนเป็นเกลียวอยู่รอบกาย ปรากฏการณ์แปลกประหลาดของวิถียุทธ์ก็ปรากฏหลังศีรษะเช่นกัน ห้วงดาราหนึ่งขยายออก ตรงกลางคือวัฏสงสาร มีดารา 39 ดวงโอบล้อม มีเพียงดาราที่กลายมากฎเวลาเท่านั้นที่มีสารไร้รูป มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า 

“ศักยภาพแข็งแกร่งขึ้นไม่น้อยเลย ทว่าก็ยังห่างจากมกุฏเทพไม่น้อยเลย”

แดนยุทธ์ยิ่งถึงช่วงหลัง ช่วงระยะความต่างก็ยิ่งมาก ครั้นเมื่ออยู่ระดับเทพมารเขาสามารถต่อกรกับราชาเทพได้ แต่หลังจากบรรลุถึงเทพฟ้าแล้ว กลับไม่สามารถต่อกรกับมกุฎเทพได้ เป็นได้เพียงเจ้าถิ่นที่มีอิทธิพลในระดับราชาเทพ 

เขาคำนวณเวลาในใจครู่หนึ่ง การปิดขังในครั้งนี้ใช้เวลาไปเกือบห้าปี เนื่องจากอยู่ในโลกาศุภร โลกภายนอกผ่านไปประมาณครึ่งปีกว่า

“โชคดีที่มีเศษใจแห่งศุภร”

นี่จึงทำให้หลัวซิวรู้สึกทอดถอนใจมาก แดนยุทธ์ยิ่งถึงช่วงหลัง การยกระดับในแต่ละแดนก็จะยิ่งยาก ไม่เพียงแค่ต้องการพรสวรรค์และสติปัญญาของตัวนักยุทธ์เอง แต่ยังต้องการทรัพยากรที่เพียงพอ รวมไปถึงเวลาที่เพียงพอด้วย 

ยกตัวอย่างเช่นผลการฝึกตนในปัจจุบันของเขาอยู่แดนเทพฟ้า การที่เทพฟ้าจำนวนมากปิดขังเพื่อทลายจุดตีบตันเป็นเวลาหลายร้อยปีนั้น เป็นเรื่องที่ปกติมาก ๆ

ในช่วงเวลาที่รางเลือน เหมือนเขาพอจะเข้าใจสาเหตุที่ซือถูเจิ้งเจี้ยนรวมไปถึงกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังอยากได้เศษใจแห่งศุภรมาตลอดแล้ว หากมีการสนับสนุนจากโลกาศุกภร เช่นนั้นก็จะสามารถผลิตยอดฝีมือออกมาเป็นจำนวนมากเลยมิใช่หรือ? 

มาตรแม้นว่ามองในมุมคนที่มีพรสวรรค์ไม่มากพอ หากอาศัยโลกาศุภรก็สามารถลดระยะความต่างกับเหล่าอัจฉริยะให้สั้นลงได้ จุดตีบตันที่ต้องใช้เวลาเป็นพันปีถึงจะสามารถทลายได้ในอดีต เมื่ออยู่ในโลกศุภรใช้เวลาเพียงร้อยปีก็สามารถทลายได้แล้ว ประหยัดเวลาเท่ากับประหยัดอายุไข ประหยัดอายุไขก็เท่ากับมีเวลาที่มากกว่าเพื่อทลายสู่แดนที่สูงกว่า!