มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1679

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมาจากปาก เหล่าราชาเทพช่วงปลายที่ไม่ชายตามองและดูหมิ่นเล็กน้อยในตอนแรก ต่างก็พากันเบิกตากว้าง สีหน้าดูตะลึงงัน

ภายในนี้ยังรวมไปถึงอัจฉริยะทั้งสองคนนั้นที่มาจากโลกาชั้นฟ้าด้วย พวกเขาต่างก็จ้องมองมาด้วยสายตาที่แปลกใจเช่นกัน 

“ข้าคิดว่าทุกท่านน่าจะเข้าใจดีว่ากฎดั้งเดิมขั้น 5 นั้น โดยทั่วไปแล้วเป็นกฎที่ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งมกุฎเทพถึงจะสามารถยึดกุมได้ ยอดฝีมือราชาเทพช่วงปลายส่วนน้อยก็สามารถยึดกุมได้เช่นกัน และกฎปริภูมิก็เป็นหนึ่งในกฎชั้นยอดอีกด้วย เพราะฉะนั้นค่ายกลที่แฝงซ่อนอยู่ในผังค่ายชิ้นนี้ พลานุภาพของมันจึงมีเพียงจะแข็งแกร่งกว่าค่ายเทพระดับ 9”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หลัวซิวก็ไม่ได้อธิบายต่อมากนัก เขาเชื่อว่าผู้คนที่อยู่ในงานต้องเข้าใจมูลค่าที่แท้จริงของผังค่ายชิ้นนี้แน่นอน 

“ผังค่ายชิ้นนี้ ข้าต้องการแลกกับยาเซียนระดับ 8 หรือยาเซียนระดับ 9 ก็ได้เช่นกัน”หลัวซิวเอ่ยปากพูด

“เหอะ ๆ นึกไม่ถึงเลยว่าจะสามารถตามหาสมบัติเช่นนี้ในโลกามนุษย์ได้ด้วย ผังค่ายชิ้นนี้ของเจ้า ข้าขอรับไว้ล่ะ ข้าจะเอาต้นยาเซียนระดับ 8 แลกกับเจ้าหนึ่งร้อยต้น”ชายหนุ่มผู้มาจากโลกาชั้นฟ้าคนนั้นกล่าว

ทันทีที่เขากล่าวเช่นนี้ ผู้คนที่อยากเสนอราคาในตอนแรกก็ต่างขมวดคิ้วลงอย่างอดไม่ได้ เมื่อเปรียบเทียบกับผังค่ายระดับ 8 ที่มีกฎปริภูมิขั้น 5 ซ่อนแฝงอยู่ ราคาต้นยาเซียนระดับ 8 หนึ่งร้อยต้นมันต่ำเกินไปหรือเปล่า

ทว่าฐานะของคนดังกล่าวกลับมาจากโลกาชั้นฟ้า ซึ่งมีประวัติความเป็นมาที่ไม่ธรรมดามาก ๆ ทุกคนที่อยู่ในงานจึงไม่อยากเข้าไปรุกราน

โดยเฉพาะผู้ขายผังค่ายชิ้นนี้ ดูเหมือนกับว่าหมอนั่นจะเป็นเพียงราชาเทพขั้นปฐมภูมิคนหนึ่งเท่านั้น เช่นนั้นจึงยิ่งไม่มีความจำเป็นต้องไปรุกรานผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งเพราะผู้อ่อนแอคนหนึ่ง   

บนใบหน้าของชายหนุ่มเปี่ยมล้นไปด้วยรอยยิ้มที่ดูยโสโอหัง เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง โบกมือแล้วคว้าไปทางผังค่าย สำหรับเขาแล้ว นักยุทธ์ในโลกามนุษย์กระจอก ๆ ที่มีผลการฝึกตนราชาเทพขั้นปฐมภูมินั้น ก็เป็นได้เพียงมดตัวจ้อยที่ตนจะควบคุมอย่างไรก็ได้มิใช่หรือ? 

มีความโกรธปรากฏขึ้นมาในแววตาหลัวซิว ทว่าเขายังไม่ได้ทำอะไร อิงบูเฉิงที่อยู่ข้าง ๆ กลับดึงแขนเขาเงียบ ๆ แล้วพูดกดเสียงต่ำ: “ผู้เพื่อนยุทธ์เย่ ความเป็นมาของคนดังกล่าวยิ่งใหญ่มาก เจ้าทนไปก่อนเถอะ”

ภายในเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้น ชายหนุ่มนั่นก็เก็บผังค่ายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะโยนแหวนเก็บของวงหนึ่งมาเหมือนให้ทาน