มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1686

สังหารคนสองคนติดต่อกัน คนหนึ่งคือราชาเทพขั้น 9และอีกคนหนึ่งคือกึ่งมกุฎเทพ

ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ เงียบสนิท ในขณะนี้ไม่มีใครถือว่าเขาเป็นผลการฝึกตนของราชาเทพขั้นปฐมภูมิอีกต่อไป และในสายตาของทุกคน ไม่มีใครเต็มไปด้วยความรังเกียจและดูถูก แต่มีความเกรงขามเป็นอย่างมาก

เป็นกึ่งมกุฎเทพเหมือนกัน เป็นการยากมากที่จะสังหารคนที่อยู่ในแดนเดียวกัน เพราะหลังจากที่ผลการฝึกตนมาถึงแดนนี้แล้ว การเอาชนะและการสังหารก็เป็นแนวคิดที่ไม่เหมือนกัน

ความแข็งแกร่งแตกต่างกันไม่มาก เอาชนะได้ แต่สังหารยาก ผลที่ตามมาจากการสังหารมักจะเป็นแพ้ทั้งคู่และบาดเจ็บสาหัส

และการสังหาร ความแข็งแกร่งนั้นเหนือกว่าคู่ต่อสู้โดยสิ้นเชิง!

แม้ว่าในขณะนี้ร่างกายของหลัวซิวจะสึกกร่อนจนกระดูกของเขาถูกเปิดเผยออกมา วิธีการของเขาในการฆ่าท่านอาวุโสรองเสวียนเขียวนั้นเด็ดเดี่ยวจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกฎปริภูมิของแดนดั้งเดิมขั้นที่ 5 ซึ่งน่าอิจฉาและในใจลึก ๆ ก็เต็มไปด้วยความกลัว

“ข้าคาดไม่ถึงว่านักยุทธ์พิภพล่างจะมีคนที่ฝึกฝนกฎชั้นยอดด้วย?”

หลิวเทียนลู่ได้เห็นกระบวนการของการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยตาของเขาเอง เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องมองไปที่หลัวซิวที่อยู่ใจกลางสนาม

สำหรับอิงบูเฉิงและเทพธิดายู่หรงทั้งสองต่างตกตะลึงตั้งนานแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อิงบูเฉิงที่ติดต่อกับหลัวซิวมาเป็นเวลานาน แต่ไคาดไม่ถึงว่าเย่ห้าวหรานที่ดูแล้วอ่อนแอนี้จะแข็งแกร่งมาก

ไม่น่าแปลกใจที่เขาสามารถเอาผังค่ายปริภูมิขั้นเทพระดับ 8 ออกมาขายได้ ปรากฎว่าเขาไม่เพียงแต่เป็นนักค่ายเทพระดับ 8 เท่านั้น แต่ยังเป็นราชาเทพที่เชี่ยวชาญกฎปริภูมิ!

แดนวิถียุทธ์ มีความแตกต่างกัน ซึ่งเป็นการแบ่งส่วนความแข็งแกร่งระหว่างแดนเดียวกัน

ในแดนเดียวกัน บางครั้งความแข็งแกร่งก็จะถูกบดขยี้อย่างเด็ดขาด คนส่วนใหญ่อยู่ในระดับธรรมดา ซึ่งหมายความว่าในแดนเดียวกัน ความแข็งแกร่งของพวกเขาค่อนข้างธรรมดา และช่องว่างระหว่างพวกเขาไม่ใหญ่ โดยพื้นฐานแล้วเหมือนกัน

ผู้ที่สามารถบดขยี้ผู้นักยุทธ์ธรรมดาในแดนเดียวกันได้เรียกว่าเป็นผู้ชนะในแดนเดียวกัน เหนือผู้ชนะ ยังมีผู้มกุฎ และเหนือผู้มกุฎ ก็คือมหาจักรพรรดิยุทธ์!

ผู้คนต่างเงียบงัน ทุกคนต่างตกตะลึงกับความแข็งแกร่งที่เขาแสดงออกมา เพราะนั่นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งมกุฎเทพ ยกเว้นบรรพจารย์มกุฎเทพ แน่นอนว่ามีคนไม่มากที่สามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งระดับนี้ได้

“แปะ!. แปะ!. แปะ!...”

ในขณะนี้ เสียงปรบมือดังขึ้นทำลายความเงียบ หลิวเทียนลู่ก็ก้าวออกมา มองที่หลัวซิวด้วยรอยยิ้มที่มุมปากน้อย ๆ

“ช่างวิเศษมาก ข้าคาดไม่ถึงว่านักยุทธ์จากพิภพล่างจะมีอัจฉริยะเช่นเจ้า”

หลิวเทียนลู่มองไปที่หลัวซิวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าสามารถให้โอกาสเจ้าติดตามข้าได้ เจ้าเต็มใจหรือไม่?”

แม้ว่าหลัวซิวจะแสดงความแข็งแกร่งที่สามารถสังหารกึ่งมกุฎเทพได้ออกมา หลิวเทียนลู่ก็ยังดูเหมือนเขาอยู่บนที่สูง ความรู้สึกสูงส่งเหนือกว่าที่มีมาโดยกำเนิด สำหรับเขา ไม่ว่าจะเป็นสถานะหรือความแข็งแกร่งของเขา ก็ห่างไกลเกินกว่านักยุทธ์พิภพล่างจะเทียบได้