มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 169

ในวินาทีที่ใกล้กับความตาย หลัวซิวทำลายขีดจำกัดของตนเอง ใจกลางแห่งวิถียุทธ์ แดนวิชากระบี่ พลังสังหาร ทั้งหมดนี้รวมเป็นหนึ่งรวมเป็นหนึ่งดาบ ได้สรุปข้อคิดอย่างอัศจรรย์

อาฆาตแค้นปลายเป็นดาบ จากนั้นกลายเป็นใช้จิตควบคุมดาบ ใช้ดาบฆ่าห้วงยุทธ์

ห้วงยุทธ์ บอกได้เลยว่าคือเฉพาะของผู้แข็งแกร่งชายุทธ์ ปรมาจารย์ฝึกจิต ส่วนน้อยที่อัจฉริยะก็คิดได้

ส่วนหลัวซิว เป็นเพียงแดนพรสวรรค์ แต่อยู่เหนือแดนนี้ เขาแทบจะจะเท่ากับผู้แข็งแกร่งชายุทธ์มากมายแล้ว

และส่วนราชายุทธ์บางส่วน ต่างก็ตระหนักรู้ถึงห้วงยุทธ์ไม่ได้

พูดตามหลักการแล้วถ้าไม่มีตัวสำนึกก็จะไม่สามารถรู้ห้วงยุทธ์และหลัวซิวเป็นอ แต่กลับทำเรื่องที่ผิดปกติได้สำเร็จ

ในระหว่างที่เสิ่นหยวนหนานตกตะลึงก็รีบเก็บพลังจากรักหังสีเขียวทั้งหมด

หลัวซิวผนึกรวมเป็นดาบห้วงยุทธ์หลังกรีดการควบคุมตัวจากราชายุทธ์ รีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว

“ปั้ง！”

สุดท้ายหลัวซิวก็ไม่สามารถหลีกได้ทั้งหมด ถูกระฆังสีเขียวอ่อนเฉียด ทำให้น่างกายแทบจะแตะสลาย ร่างกายกระเด็นออกไป เดือดเต็มไปหมด สลบคาที่

เสิ่นหยวนหนานรีบไปรับตัวหลัวซิวไว้ รีบเช็คอาการของเขา พบว่าเขาไม่ได้ ยังมีลมหายใจอยู่

“แม่มึงสิ คนที่ไม่มีชีวิตคือมึง แต่กูกลับตกใจขนโรงหัวใจจะกำเริบ”

เห็นหลัวซิว พี่อาการหนักแต่ไม่ตาย เสิ่นหยวนหนานถอนหายใจหัวร้อนแล้วด่า

“ไอ้หนุ่มนี้ อายุน้อยๆ ก็ผนึกรวมเป็นความอาฆาตต่างกับคนในระดับเดียวกับตน เห็นได้ชัดว่าฆ่าพรสวรรค์ไปหลายคน ถึงขั้นมีปรมาจารย์ฝึกจิต ไอ้หนุ่มนี้เป็นคนดุร้ายจริงๆ !”

“และไอ้หนุ่มนี้ก็กล้ามาหาฉัน ให้ฉันใช้พลังราชายุทธ์ลงมือจนทำให้เขารู้สึกถึงความตาย ไอ้นี่ก็โหดร้ายกับตนเองนี่หน่า!”

“ตอนที่ดวรจะร้ายก็ร้าย ไม่ว่าจะกับตัวเองหรือศัตรู ถ้าไอ้หนุ่มนี้โตขึ้น เก่งแน่ๆ !” เสิ่นหยวนหนานพูดพึมพำ เอายาออกมาเปิดปากหลัวซิวแล้วยัดเข้าไป

เขาเป็นถึงผู้แข็งแกร่งชายุทธ์ ยาที่พบอย่างน้อยก็เป็นยาระดับห้า หนึ่งเม็ดเทียบเท่านับพันก้อนหินพลังจิต ถ้าไม่ใช่เพราะถูกชะตา เขาไม่ให้ใครใช้หรอก

และในตอนนี้ หลินเจียเอ๋อร์กำลังมาทางที่พักของเสิ่นหยวนหนาน พิเปิดประตู ก็รับรู้ถึงพลังจิตที่อยู่ในห้อง

เงยหน้าขึ้น มองไปทางห้องที่รกไปหมด เหมือนเพิ่งผ่านสงครามมา

“อาจารย์นี่เกิดอะไรขึ้น？” หลินเจียเอ๋อร์ไม่เข้าใจ

“เจียเอ๋อร์มาพอดีเลย ส่งไอ้หนุ่มนี้กลับไปให้อาจารย์หน่อย” เสิ่นหยวนหนานพูด

“ไอ้หนุ่มนี้ ถูกวิชาเฉียนคุนติ่งเจิ้นของอาจารย์ตีเกือบตาย แต่อาจารย์ให้กินยาไปแล้ว คงไม่ตายหรอก”

เสิ่นหยวนหนานพูดอย่างไม่สนใจ แต่ทำให้หลินเจียเอ๋อร์ตกใจอย่างมาก

อาจารย์เป็นถึงผู้แข็งแกร่งชายุทธ์ คงไม่ตีหลัวซิวอย่างไรเหตุผล อีกอย่างอาจารย์ยังให้ยากับเขาด้วย ยาหนึ่งเม็ดระดับที่ห้า หล่อนรู้ดีว่าเทียบเท่ากับราคาเท่าไหร่

หรือหลัวซิวมาท้าทายอาจารย์ จากนั้นถูกตีเป็นแบบนี้?

ตอนตอนที่สมองมีความคิดนนี้ สิ่งแรกที่หลินเจียเอ๋อร์ไหวตัวคือ มันจะบ้าไปแล้ว!

“ถึงแม้หลัวซิวจะมีความสามารถ แต่ก็ใกล้เคียงกับตัวเอง ถ้ามาท้าทายราชายุทธ์ ไม่รู้ฟ้าไม่รู้ดินจริงๆ เลย”

ในใจของหล่อนแบ่งหลัวซิวไปตามจำพวกที่คิด และในใจก็มีความไม่พอใจที่อาจารย์บอกว่าตนเองสู้เขาไม่ได้บนอยู่

เสิ่นหยวนหนานไม่ได้อธิบายอะไรมาก ไม่รู้ด้วยว่าเพราะคำพูดหนึ่งคำของตนเองทำให้ลูกศิษย์มีความคิดแปลกแปลก