มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1715

“ไอ้มดเวร ไอ้มนุษย์เวร เจ้าคือทายาทของจักรพรรดิเทพมหาวาล? ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิเทพมหาวาลล้วนต้องตาย ต้องไม่ตายดี!”

ปล่อยให้ปีศาจเพลิงตระโกนด่าอยู่ทางฝั่งนั้นตามใจชอบ หลัวซิวคร้านจะสนใจตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ภายใต้การควบคุมของค่ายกลกลั่นปีศาจ ปีศาจเพลิงก็ทำได้เพียงแค่ปล่อยให้ผู้อื่นแล่เนื้อตามใจชอบเท่านั้น

ดูดซับพลังแห่งกฎดั้งเดิมของปีศาจเพลิงโดยผ่านทางค่ายกลกลั่นปีศาจ หลัวซิวไม่ได้ดูดซับกลั่นแปรมาเพื่อยกระดับผลการฝึกตนของตนเอง แต่เป็นการหลวมรวมผ่านทางวิชาอาถรรพณ์ กลายเป็นลูกแก้วลูกหนึ่งที่พันล้อมไปด้วยเพลิงอัคคี

“เจ้ารีบหยุดเดี๋ยวนี้ ไอ้เวรเอ้ย แค่เจ้าหยุด ไม่ว่าต้องการสิ่งใดข้าก็รับปากเจ้าได้ทุกอย่าง!” ในที่สุดปีศาจเพลิงก็หวาดกลัวแล้ว เป็นถึงการดำรงอยู่ของเซียนภูตอัคคี มันไม่เหมือนกับนักยุทธ์เผ่าพันธุ์มนุษย์ที่มีอายุขัยที่จำกัดเช่นนั้น มันมีชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุด และมันไม่ต้องการตายไปเช่นนี้

“หากเจ้าฆ่าข้า เจ้าจะต้องถูกสวรรค์ลงโทษ!” ปีศาจเพลิงตระโกนสาปแช่ง

“ไม่ฆ่าเจ้าสิจึงจะถูกสวรรค์ลงโทษ” หลัวซิวเผยรอยยิ้มเยือกเย็น เขาพอจะเข้าใจได้คร่าว ๆ ถึงเจตนาที่จักรพรรดิเทพมหาวาลทิ้งปีศาจเพลิงเอาไว้ที่นี่แล้ว

ด้วยพลังของจักรพรรดิเทพมหาวาล หากต้องการกลั่นแปรปีศาจเพลิงนั้นย่อมเป็นเรื่องที่ทำได้อย่างง่ายดายเหลือเกิน แต่เขากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น เขาเพียงแค่ใช้ค่ายกลกลั่นปีศาจคุมขังปีศาจเพลิงเอาไว้ และผนึกเอาไว้ในที่แห่งนี้

บางทีจักรพรรดิเทพมหาวาลอาจจะทำเพื่อสักวันหนึ่งผู้ที่ได้รับการสืบทอดของเขามายังที่แห่งนี้ รับเอาพลังแห่งกฎดั้งเดิมของปีศาจเพลิงไป นับแต่นั้นก็จะสามารถเดินอยู่บนเส้นทางโลกยุทธ์ได้ไกลกว่าเดิม

ปีศาจเพลิงตนนี้ คือโชคอันยิ่งใหญ่ที่จักรพรรดิเทพมหาวาลทิ้งเอาไว้ให้กับทายาทของตน!

ที่ด้านนอกตำหนักปีศาจเพลิง สถานที่ห่างไกลจากเหวไร้สิ้นสุด หญิงสาวผู้หนึ่งในชุดขาวขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้าวเดินลงไปบนเมฆมงคล ถือม้วนหยกเรืองแสงม้วนหนึ่งเอาไว้ในมือ

“คาดไม่ถึงว่าการเบี่ยงเบนตำแหน่งของวาร์ปจะมากถึงเพียงนี้”

หญิงชุดขาวกล่าวขึ้นกับตัวเอง นางมีนามว่าเสิ่นปิงหยู มาจากวังมหาวาลแห่งโลกามหาวาล