มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1714

“ที่ต้องรู้คือปีศาจเพลิงตัวนี้คือเซียนภูตอัคคี มีตราประทับของกฎฟ้าดินดั้งเดิมอยู่ในตัวของมัน หากสามารถกลั่นแปรให้กลายเป็นลูกแก้วปีศาจเพลิงได้ มากพอที่จะทำให้สิบแปดจุดลมปราณที่แขนขวาของเจ้าทั้งหมดฝึกตนถึงแดนบริบูรณ์!”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ของซาง หลัวซิวก็ด่ำดิ่งอยู่ในห้วงความคิด

ค่ายกลแห่งนี้ที่ควบคุมกลั่นแปรปีศาจเพลิง แน่นอนว่าเขาเคยศึกษาเกี่ยวกับมันมาก่อน แต่ว่าระดับของค่ายกลนั้นสูงเกินไป เขาไม่สามารถค้นหาต้นตอได้เลยแม้แต่น้อย

ด้วยระดับนักค่ายเทพระดับเก้าของเขาในวันนี้ ค่ายเทพระดับมกุฎบางทีอาจจะสามารถคาดคะเนวิธีการแก้ออกมาได้ แต่หากเป็นค่ายกลที่มีระดับสูงกว่าระดับมกุฎ ความแตกต่างนั้นมันห่างชั้นกันเกินไปจริง ๆ

อย่างเช่นตัวต้องห้ามค่ายเทพที่ด้านนอกของตำหนักปีศาจเพลิง ก็คือค่ายกลระดับมกุฎ บางทีเพราะว่าดาราแห่งกาลเวลาไม่สามารถมีผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎเทพเข้ามาได้ ดังนั้นระดับของค่ายกลจึงไม่ได้ตั้งไว้สูงเกินไป

แต่ว่าค่ายกลกลั่นปีศาจภายในตำหนักปีศาจเพลิงแห่งนี้ เป็นสิ่งที่แตกต่างกันอยู่มาก เป็นถึงค่ายกลที่ผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพลงมือสร้างไว้ด้วยตนเอง ถ้าสามารถควบคุมได้ง่ายดายเช่นนั้น ผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพ จะไม่กลายเป็นไอ้กระจอกเลยหรือ?

“โง่จริง ๆ! ทั่วทั้งดาราจักรวาลนับตั้งแต่วันคืนไร้ที่สิ้นสุด ก็มีจักรพรรดิเทพปรากฏขึ้นมาเพียงแค่สามพันคนเท่านั้น วรยุทธ์ที่จักรพรรดิเทพทุกคนฝึกตนภายในวัฏสงสารล้วนมีอยู่ทั้งหมด นี่เจ้าจะไม่รู้จักใช้สมองเลยงั้นหรือ?”

ซางพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างผิดหวังกับบุคคลที่ตนคาดหวังในพรสวรรค์ของเขา

“จริงด้วย……”

หลัวซิวนัยน์ตาเป็นประกาย เผยสีหน้าของความเข้าใจแจ่มแจ้งขึ้นมาทันที เขาพบว่าตนเองเข้าใจผิดมาตั้งแต่เริ่มแรก เพราะพบว่าระดับค่ายกลของที่นี่สูงเกินไป ดังนั้นจึงได้คิดไปล่วงหน้าแล้วว่าตนไม่สามารถเชี่ยวชาญทำความเข้าใจต่อมันได้

แต่ถ้าสามารถรู้ได้ว่าจักรพรรดิเทพคนใดที่เป็นผู้สร้างค่ายกลกลั่นปีศาจ เพียงแค่จำเป็นต้องค้นหาวรยุทธ์ที่เกี่ยวข้องกับมันเท่านั้น บางทีเราอาจจะสามารถค้นพบวิธีควบคุมค่ายกลกลั่นปีศาจได้