มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1727

หลัวซิวเองก็เป็นนักค่ายเทพระดับ 9 อยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจผังค่ายที่พัฒนามาจากค่ายกลสองค่ายกลนี้ เห็นเพียงเขายกมือขึ้นผนึกค่ายกล การทำงานของค่ายกลทั้งสองก็หยุดลงทันที

วินาทีต่อมา หลัวซิวได้ฉีกค่ายกลทั้งสองออกจากกัน ต่อยไปยังความว่างเปล่า หมัดกระบี่ฟันออกไป

เมื่อเห็นว่าค่ายกลเทพระดับ 9 ของตนเองถูกอีกฝ่ายทำลายอย่างง่ายดาย นักยุทธ์ชายชื่อหลูเฉิงหลงก็ตกใจและพูดไม่ออก

“หยุดนะ!”

ชายหญิงอีกสองคนคาดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น และนักยุทธ์หญิงผมแดงสีหน้าจองหองตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว

แต่หลัวซิวไม่ได้สนใจสักนิด หมัดกระบี่พุ่งออกไปโดยไม่มีอะไรขัดขวาง ทำลายพลังเทพป้องร่างของหลูเฉิงหลงทันที ร่างกายของเขาก็ถูกหมักหระบี่ผ่าครึ่งกลายเป็นสองส่วน

“ไอ้สารเลว แกกล้าดียังไงถึงฆ่าข้า?”

ช่องจิตดวงหนึ่งบินออกมาจากร่างที่เสียหาย และเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นก็ดังมาจากช่องจิต

รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของหลัวซิว เขายกมือขึ้นพร้อมชี้ไปในความว่างเปล่า ทันใดนั้น ปริภูมิตรงจุดนั้นก็พังทลายลงมา กลืนกินช่องจิตของหลูเฉิงหลงเข้าไป

พลังการพังทลายของปริภูมินั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง และช่องจิตของหลูเฉิงหลงก็พังทลายลงกลายเป็นความว่างเปล่าในทันที ไร้ชีวิตชีวาโดยสิ้นเชิง

“อ่อนแอเกินไป”

หลัวซิวส่ายศีรษะ ตอนนี้ในนักยุทธ์ภายใต้มกุฎเทพ เขามีความรู้สึกโดดเดี่ยวและไม่มีผู้ใดเป็นคู่ต่อสู้เขาได้ เช่นเดียวกับตอนนี้ ฆ่าผู้เก่งกาจราชาเทพช่วงปลายง่ายดายเกินไป โดยไม่ต้องออกกำลังใดๆ

แม้ว่าเขาจะปิดกั้นฝึกตนอีกครั้ง เปิดจุดปราณร่างเนื้ออีกหลายจุด จากนั้นจึงได้รับของขวัญจากกฎดั้งเดิม จากนั้นก็เพิ่มความแข็งแกร่งของร่างกลวัฏสงสารทั้งสองให้สูงขึ้น หลัวซิวรู้สึกว่าเขาน่าจะสามารถเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพได้แล้ว