มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1732

ยิ่งชิ้นส่วนใหญ่ มูลค่ายิ่งสูง และกฎเวลาก็ยิ่งมาก ก็ยิ่งล้ำลึกมากขึ้นเท่านั้น

ม้วนหยกนี้ถูกทิ้งไว้โดยผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง แต่ในม้วนหยกไม่ได้บอกว่าเป็นผู้แข็งแกร่งคนไหน เพียงแต่กล่าวว่าผู้แข็งแกร่งผู้นี้ได้ค้นพบดาราแห่งกาลเวลาเมื่อเขาเดินทางผ่านอนัตตา เพียงแต่เวลานั้นอายุขัยของเขากำลังจะหมดลง แม้ว่าเขาจะพบชิ้นส่วนของใจแห่งศุภร ท้ายที่สุดเขาก็ทำได้เพียงมรณภาพอยู่ที่นี่

และท่านพ่อของฉียู่หรงพบม้วนหยกนี้เมื่อดาราแห่งกาลเวลาปรากฏขึ้นเป็นครั้งแรก

ในเวลานั้นพ่อของนางยังไม่ใช่ศีรษะหน้าตระกูลฉี แต่อยู่ในแดนมกุฎเทพครึ่งก้าว ต่อมาเมื่อดาราแห่งกาลเวลาปรากฏขึ้นเป็นครั้งที่สอง เรื่องเกี่ยวกับม้วนหยกนี้ถูกเปิดโปงซึ่งได้นำมาซึ่งวิกฤตหายนะถึงตระกูลฉี

หลังจากอ่านเนื้อหาของม้วนหยกนี้แล้ว หลัวซิวก็ส่งคืนให้ฉียู่หรง จากนั้นเขาก็บอกว่าเขาจะปิดกั้นฝึกตนสักพัก

โดยธรรมชาติแล้ว หลัวซิวไม่สามารถปิดกั้นฝึกตนอยู่ใต้ตาของฉียู่หรงได้ ดังนั้นเขาจึงสร้างถ้ำอีกถ้ำหนึ่งในสถานที่ใกล้เคียง จากนั้นสร้างค่ายกลที่หนาแน่นรอบ ๆ ถ้ำเพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างปลอดภัยดีก่อนที่จะเข้าไปในถ้ำเข้าสู่สถานะปิดกั้นฝึกตน

“ด้วยพลังที่ได้รับจากลูกแก้วปีศาจเพลิง ตราบใดที่ข้ากลั่นยาได้เพียงพอ อย่างน้อยข้าก็สามารถเปิดจุดลมปราณที่แขนขวาได้ประมาณถึงจุดที่สิบ!”

เพื่อให้ความคิดฟุ้งซ่านในใจของเขาสงบลง สิ่งแรกที่หลัวซิวต้องทำคือการกลั่นยา ก่อนกลั่นยา เขาสังเวลชิ้นส่วนศีรษะใจของใจแห่งศุภร เพื่อเปิดโลกาศุภร

ไม่มีวันและเวลาในการปิดกั้นฝึกตน เมื่อหลัวซิวออกจากการปิดกั้นฝึกตน เวลาผ่านไปกว่าสามเดือนแล้ว และเวลาที่เขาฝึกฝนในโลกาศุภรก็ยาวนานยิ่งกว่า

ตามบันทึกในม้วนหยก สถานที่ที่หลัวซิวและฉีหยู่หลงมา เรียกว่าเขตห้ามกาลเวลา

แค่ฟังชื่อก็บอกได้เลยว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ ๆ ดีแน่ ๆ มองขึ้นไป นี่เป็นสถานที่แปลกๆ มีแสงสีสันมากมายเต็มไปหมด มีแสงสีสันสว่างสดใสอยู่ทุกที่ เส้นทางแสงบิดเบือน มองเห็นได้ไกลประมาณสองสามร้อยเมตร

พื้นที่นี้กว้างใหญ่ ถูกปกคลุมด้วยกฎเวลา ให้ความรู้สึกลึกลับซ่อนเร้น

“ข้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขตห้ามกาลเวลา” สีหน้าของฉียู่หรงแสดงให้เห็นถึงร่องรอยของความเคร่งขรึม เนื่องจากม้วนหยกที่บันทึกสถานที่นี้ที่นางได้มา ยังไม่มีใครเคยมาที่นี่ ดังนั้นนางจึงไม่รู้ล่วงหน้าว่าสถานที่ที่ทำเครื่องหมายไว้ในม้วนหยกจะเป็นเขตห้ามกาลเวลา