มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1734

“กฎเวลาช่างน่ากลัวเสียนี่กระไร” หลัวซิวชำเลืองมองแขนของตน เมื่อสักครู่ที่ผ่านมานี้ เขารู้สึกถึงการไหลเวียนของกฎเวลา ซึ่งแตกต่างจากการลดเวลา นั่นคือออร่าของการเร่งเวลา

สำหรับเขา มันเป็นเพียงชั่วครู่ แต่ดูเหมือนแขนซ้ายของเขาจะผ่านมาเป็นเวลาเนิ่นนาน เหี่ยวเฉาและเหี่ยวแห้งลงในทันใด พลีงชีวีหมดลง

“การเร่งเวลาน่ากลัวกว่าการลด” หลัวซิวพูดกับตัวเอง

“ท่านชายเย่ มือของท่าน...” เสียงของฉียู่หรงสั่นเล็กน้อย เพราะถ้าเขาไม่ได้ดึงนางไว้ข้างหลัง ในตอนนี้ นางยากที่จะจินตนาการถึงผลลัพธ์ที่เลวร้าย

ฉียู่หรงตัวสั่นเมื่อคิดว่าตนเองอาจกลายเป็นหญิงชราและอายุขัยของนางจะสิ้นสุดลงในไม่ช้า

ฉับ!

สิ่งที่ฉียู่หรงคาดไม่ถึงก็คือหลัวซิวยกมือผนึกปราณกระบี่ตัดแขนซ้ายของตนอย่างกระทันหัน แขนที่ลีบเหี่ยวแห้งก็กลายเป็นผงในทันที ลอยอยู่ในอากาศ

หลังจากนั้น สีขาวขุ่นสว่างขึ้นที่แขนซ้ายที่ถูกตัด มีเนื้อเล็ก ๆ บางๆ งอกออกมาอย่างต่อเนื่อง แขนก็ค่อย ๆ เกิดใหม่

“ตัดแขนขาเกิดใหม่?” ฉียู่หรงพบว่านางไม่สามารถมองผ่านเย่ห้าวหรานมากขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่ายิ่งรู้จักกับบุคคลนี้มากเท่าไหร่นางก็จะค้นพบสิ่งที่เหลือเชื่อเกี่ยวกับเขามากขึ้นเท่านั้น

การเกิดใหม่ของแขนขาที่ขาดไม่ใช่ความสามารถที่ผู้แข็งแรงทุกคนจะทำได้ เพราะยิ่งคนแข็งแรงมากเท่าไหร่ เมื่อร่างกายได้รับความเสียหายการฟื้นฟูร่างกายก็จะยิ่งยากขึ้น

ตัวอย่างเช่น นักยุทธ์ที่มีระดับผลการฝึกฝนต่ำสามารถใช้สมุนไพรเพิ่มพลังหรือยาเพื่อฟื้นฟูแขนขาที่ขาดวิ่น แต่ถ้าเป็นราชาเทพหรือจอมยุทธ์ที่มีระดับผลการฝึกฝนที่สูงกว่า จะยากมากที่จะฟื้นฟู

และมีคนประเภทเดียวเท่านั้นที่ไม่อยู่ภายใต้ข้อจำกัดนี้ และนั่นคือผู้ปฏิบัติตามกฎแห่งชีวิต!

ต้องรู้ว่าเขามีอายุมากกว่าร้อยปีเท่านั้น นับตามผลการฝึกตนของเทพฟ้าขั้น 4 อย่างน้อยอายุขัยของเขาคือห้าแสนปี

เมื่อครู่นี้เพียงชั่วขณะ เวลาก็ผ่านไปห้าแสนปี ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่ระดับที่กฎเวลาระดับต่ำสามารถบรรลุได้

ในขณะนี้ ใจของหลัวซิวกระตุก เขาวางนิ้วบนริมฝีปากของเขาเพื่อบอกให้ฉียู่หรงอย่าพูด

เนื่องจากตัวสำนึกของเขาสัมผัสได้ถึงออร่าของนักยุทธ์หลายคน มีคนอื่นๆ มาถึงเขตห้ามกาลเวลา

ตัวสำนึกของคนอื่นจะถูกจำกัดอย่างมากเมื่อมาที่นี่ แต่เนื่องจากเขาฝึกฝนกฎเวลา เขาจึงสามารถขยายออกไปได้หลายร้อยลี้ เขาสามารถตรวจจับปราณของอีกฝ่ายหนึ่งได้ แต่อีกฝ่ายไม่พบเขา