มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1735

“ไฉยี จักรพรรดิเทพมหาวาลมรณภาพอยู่ที่นี่จริงหรือ?”

การพูดคุยบางอย่างถูกจับด้วยตัวสำนึกของหลัวซิว ทันทีที่อีกฝ่ายพูด ความลับที่น่าตกใจก็เปิดเผยออกมา

เจ้าของเสียงคือหลิวเทียนลู่ ข้างเขาคือหยุนไฉยี ข้างหลังเขาคือนักยุทธ์หลายคนที่ตามมาด้วย แต่ละคนมีผลการฝึกตนที่เหนือกว่าราชาเทพช่วงปลาย

ในฐานะนักยุทธ์จากโลกาชั้นฟ้า พลังการต่อสู้ในแดนเดียวกันนั้นแข็งแกร่งกว่าพิภพล่าง กลุ่มเล็ก ๆ เช่นนี้ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่หลิวเทียนลู่ พลังการต่อสู้นั้นอยู่ในอันดับต้น ๆ ของจอมยุทธ์หลายคนที่เข้ามาในดาราแห่งกาลเวลา

“จักรพรรดิเทพจักรพรรดิเทพรุ่นหนึ่ง ทั้งอดีตและปัจจุบันก็ไม่มีผู้ใดเทียบได้ สุดท้ายก็ได้มรณภาพลงในสถานที่รกร้างแห่งนี้” หลิวเทียนลู่กล่าวอย่างปลงใจ

“หากท่านชายสามารถได้รับมรดกและทหารจักรวรรดิของจักรพรรดิเทพมหาวาลที่เก็บอยู่นั้น ในอนาคต จะสามารถครองโลกได้อย่างแน่นอน” เบื้องหลัง หลิวเทียนลู่คนที่มีระดับผลการฝึกตนมกุฎเทพครึ่งก้าวกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ

หลิวเทียนลู่ดูเหมือนจะชอบใจต่อคำชมของลูกน้อง และนิสัยของเขาเองก็ค่อนข้างหยิ่งยโส

มีเพียงหยุนไฉยีที่อยู่ข้างๆ ดูเหมือนจะไม่มีสีหน้าใด ๆ บนใบหน้าของนาง แต่ในใจของนางเต็มไปด้วยความดูถูก ในความเห็นของนาง ถ้าหลิวเทียนลู่ไม่มีพ่อที่ดี คนอย่างเขา คงตายไปแล้วหมื่นครั้ง

เมื่อคิดว่านางได้ยอมจำนนต่อชะตากรรมของตนที่ต้องหมั้นหมายกับคนเช่นนี้ หยุนไฉยีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าเล็กน้อย มีร่องรอยของความไม่เต็มใจและหมดหนทางฉายแววในดวงตาที่สวยงามของนาง

อย่างไรก็ตาม หลิวเทียนลู่และพรรคพวกของเขาไม่รู้ว่าทุกการเคลื่อนไหวและการสนทนาของพวกเขาล้วนถูกสัมผัสโดยตัวสำนึกของหลัวซิว

“สถานที่ที่จักรพรรดิเทพมหาวาลมรณภาพ?”

หลัวซิวไม่คาดคิดว่าเขาจะได้รับเบาะแสสำคัญเช่นนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ หากข่าวนี้เป็นจริง เบาะแสมากมายก็สามารถเชื่อมโยงเข้าด้วยกันได้

หลัวซิวไม่ได้อธิบาย เพราะตัวสำนึกของเขาสามารถขยายออกไปได้หลายร้อยลี้ที่นี่ ในขณะที่คนอื่นสามารถสำรวจได้เพียงสิบกว่าเมตรเท่านั้น เขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ถึงความพิเศษของเขา

ฉียู่หรงไม่ได้ถามอะไรมาก นางรู้ว่าบนร่างของท่านชายเย่ผู้นี้มีความลับมากมาย แล้วทำไมถึงไม่มีความลับอยู่ในตัวของนางเองล่ะ?

ด้วยความไว้วางใจในตัวหลัวซิว ฉียู่หรงจึงไม่ถามอะไร เดินไปตามทิศทางที่หลัวซิวชี้ด้วยกัน

ความเร็วในการเดินของหลัวซิวนั้นไม่เร็วนัก ตัวสำนึกของเขามักจะถูกล็อคไว้กับปราณของพวกหลิวเทียนลู่ ควบคุมระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายให้อยู่ในระยะมากกว่าสิบลี้

“แก้วห้วงเวลา!”

ทันใดนั้น ฉียู่หรงซึ่งอยู่ข้างๆ หลัวซิวอุทานขึ้นพร้อมชี้ไปที่ก้อนหินขนาดเท่าเล็บมือซึ่งอยู่ไม่ไกลข้างหน้า