มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1736

หลัวซิวเอื้อมมือออกไปคว้า ก้อนหินชิ้นนั้นก็อยู่ในมือของเขา โปร่งใสเล็กน้อย มีกฎลดเวลาอย่างครุมเครือ แต่ค่อนข้างอ่อนแอ

“สิ่งนี้มีประโยชน์อย่างไร?” หลัวซิวส่งแก้วห้วงเวลาให้ฉียู่หรงด้วยความสงสัย

“นี่คือแก้วห้วงเวลา” ฉียู่หรงดูตื่นเต้นเล็กน้อย “หรือท่านชายเย่ไม่รู้จักแก้วห้วงเวลาหรือ?”

หลัวซิวส่ายศีรษะ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าสิ่งแบบนี้มีไว้เพื่ออะไร แม้ว่าจะมีกฎลดเวลาประกอบอยู่ข้างใน แต่ผลกลับธรรมดามาก

“แม้ว่าแก้วห้วงเวลาชิ้นนี้จะไม่ใหญ่นัก แต่แค่มีขนาดเท่าเล็บมือชิ้นนี้ มีมูลค่าเป็นแก้วเทวชั้นกลางหลายร้อยล้าน” ฉียู่หรงกล่าว

“ไม่ใช่หรอกนะ? สิ่งนี้มีค่ามากขนาดนี้เลยหรือ?” หลัวซิวก็ผงะเช่นกัน

ฉียู่หรงพยักหน้าและอธิบาย “เพราะแก้วห้วงเวลาแบนนี้สามารถนำมาผลึกสีมาเพลาได้ ยิ่งใช้แก้วห้วงเวลามากเท่าไหร่ ผลของสีมาเพลาก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น และอัตราส่วนของเวลาต่อโลกภายนอกสามารถึงหนึ่งต่อสิบ!”

“หากเป็นสีมาเพลาสิบเท่า อยู่ข้างในฝึกตนหนึ่งปีจะเท่ากับสิบปี ดังนั้นมูลค่าของแก้วห้วงเวลาจึงสูงมาก!”

หลังจากฟังคำอธิบายของฉียู่หรงแล้ว หลัวซิวก็เข้าใจถึงคุณค่าของแก้วห้วงเวลานี้ และเหตุผลที่เขาไม่รู้สึกว่าแก้วห้วงเวลานั้นมีค่าใดๆก็เพราะตัวเขาเองก็มีโลกาศุภร ดังนั้นสำหรับเขาแก้วห้วงเวลาเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ต่อเขาอย่างหมดจด