มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 174

เขตการปกครองโตว้ไห่กลับมาคึกคักอีกครั้ง นั่นเป็รเพราะชายหนุ่มชื่อ‘ซิวหลัว’ กลับมาสร้างความวุ่นวายอีกครั้ง

ซิวหลัวปรากฏตัวครั้งแรกที่บริเวณใกล้วัดกวนเหลย ตอนนั้นผลการฝึกตนยังเป็นแดนพรสวรรค์ขั้น6

เมื่อตอนที่เขาปรากฏตัวในเขตการปกครองโตว้ไห่ครั้งที่สอง ผลการฝึกตนของเขานั้นกลายเป็นแดนพรสวรรค์ขั้น9แล้ว

และครวนี้ซิวหลัวปรากฏตัวเป็นครั้งที่สาม เขาสามารถรอดพ้นจากมือของปรมาจารย์โลกยุทธ์ระดับแดนฝึกจิตขั้น9 โดยไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ!

ซึ่งได้ยืนยันแล้วว่าคราวนี้ร่างกายของซิวหลัวนั้นมีคลื่นพลังจิตแท้ และมันก็ผนึกรวมสมบูรณ์แล้ว ก้าวเข้าสู่แดนฝึกจิตครึ่งแล้ว

เขาปรากฏตัวสามครั้ง ซึ่งแต่ละครั้งห่างกันไม่นาน ในเวลาเพียงไม่กี่เดือน ความก้าวหน้านั้นรวดเร็วมาก สามารถเรียกได้ว่าเป็นปีศาจ

ลู่เมิ่งเหยาประสบความสำเร็จบรรลุไปถึงแดนพรสวรรค์ขั้น3 และหลังจากที่ออกจากห้องแล้วนางก็ได้ยินเรื่องนี้ นางจึงไปเยี่ยมหลัวซิวทันที

เพียงแต่หลังจากหลัวซิวกลับมาในองค์กรนักล่ายุทธ์แล้วเขาก็ฝึกตนปิดขัง และฝึกฝน‘พลังก่อรวมวิญญาณ’อยู่ในห้องลับ โดยหวังว่าตนเองจะสามารถผนึกรวมการสำนึกได้โดยเร็ว และสามารถเหาะเหินเดินฟ้าได้

เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ หลัวซิวและลู่เมิ่งเหยาต่างอยู่ในองค์กรนักล่ายุทธ์ตลอด ทำให้สำนักเหลยหวู่ไม่มีโอกาสลงมือใด ๆ

ไม่ทันได้รู้ตัว เหลือเวลาอีกหนึ่งปีก่อนที่แดนปริศนาจะเปิด และศึกแย่งชิงสิทธิ์กำลังจะจัดขึ้นเร็ว ๆ นี้

หัวหน้าแก๊งเสิ่นหยวนหนานกล่าวว่า เหวินเซวียนหงนั้นได้ฝึกตนปิดขังแล้ว เพื่อพยายามหาทางบรรลุราชายุทธ์ขั้น5 ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นโอกาสที่หายากสำหรับนักฝึกยุทธ์ที่ถูกพันธนาการอยู่ในราชายุทธ์ขั้น4 มาเป็นเวลานานนับร้อยปี

ดังนั้น เหวินเซวียนหงจึงไม่สามารถพาหลัวซิวไปเข้าร่วมศึกแย่งชิงสิทธิ์ในครั้งนี้ได้ ก่อนที่จะเขาจะฝึกตนปิดขัง เขามอบหมายให้เสิ่นหยวนหนานพาหลัวซิวไปที่นั่น

สำนักต่าง ๆ ในสิบสามเขตการปกครองของประเทศเทียนหวู จำเป็นต้องประลองเพื่อแย่งชิงสิบสิทธิ์นั้น และกระทั่งอาจไม่สามารถกระจายไปหนึ่งเขตการปกครองล่ะหนึ่งสิทธิ์

จากสิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าสิทธิ์ของแดนปริศนานั้นมีค่าเพียงใด

สถานที่จัดการประลองสำหรับศึกแย่งชิงสิทธิ์นั้น อยู่ในเขตการปกครองชิงฮัว และสำหรับสิบสามเขตการปกครองของประเทศเทียนหวู เขตการปกครองชิงฮัวถูกจัดเป็นอันดับที่หนึ่ง

ขณะที่ศึกแย่งชิงสิทธิ์ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ทำให้เขตการปกครองชิงฮัวคึกคักขึ้นมาด้วย เพราะสำนักจากทั่วสารทิศมารวมตัวกันที่นี่

แม้ว่าสุดท้ายจะมีเพียงสิบคนเท่านั้นที่จะได้รับสิทธิ์ไปแดนปริศนา แต่สำนักต่าง ๆ ยังคงส่งศิษย์หัวกะทิมาเข้าร่วม และหลายคนนั้นไม่ได้มาเพื่อแย่งชิงสิทธิ์ แต่เพื่อให้เหล่าลูกศิษย์ที่มีความอัจฉริยะในสำนักได้มาหาประสบการณ์กับการประลองที่ทุกคนต่างคาดหวังนี้

สำนักเหลยหวู่ หอหย่งชาง และตระกูลกงซุน ต่างมายืมค่ายวาร์ปกับองค์กรนักล่ายุทธ์ในเขตการปกครองโตว้ไห่

ถึงแม้ค่ายวาร์ปนี้จะสร้างโดยปรมาจารย์ระดับสูงของแก๊งนักค่ายกล แต่สำหรับเมืองใหญ่ในประเทศเทียนหวูนั้น มีเพียงองค์กรนักล่ายุทธ์เท่านั้นที่มีค่ายวาร์ป

หลัวซิวและคนอื่น ๆ กำลังเตรียมออกเดินทาง นำโดยหัวหน้าแก๊งเสิ่นหยวนหนาน โดยพาหลัวซิว หลินเจียเอ๋อร์ และลู่เมิ่งเหยานั่งค่ายวาร์ปเดินทางไป

เหตุผลที่พาลู่เมิ่งเหยาไปด้วย เป็นเพราะหลัวซิวไม่วางใจที่จะให้นางอยู่ในเขตการปกครองโตว้ไห่คนเดียว และการอยู่แต่ในองค์กรนักล่ายุทธ์ และไม่สามารถออกไปข้างนอกเป็นเวลานาน จะทำให้นางรู้สึกหดหู่

ค่าใช้จ่ายในการเดินทางข้ามเขตการปกครองนั้นไม่สูงนัก แต่คราวนี้เนื่องจากเป็นการเข้าร่วมศึกแย่งชิงสิทธิ์ในแดนปริศนา ทำให้หลัวซิวและคนอื่น ๆ ไม่ต้องจ่ายค่าเดินทาง

เขตการปกครองโตว้ไห่และเขตการปกครองชิงฮัวนั้นห่างไกลกันมาก และบางสถานที่นั้นไม่สามารถเดินทางด้วยค่ายวาร์ปได้