มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1741

กล่าวคือ ในขณะนี้หลัวซิวผู้ซึ่งใช้มหาอิทธิฤทธิ์ของสรรพสิ่งอิงหยินอุ้มหยาง แดนผลการฝึกตนของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลง แต่ผลการฝึกตนของเขาจะไม่ลดลงไม่ว่าเขาจะใช้มากแค่ไหนก็ตาม และเขาสามารถคงที่อยู่ที่สถานะที่แข็งแกร่งที่สุดตลอดเวลา

ด้วยวิธีนี้ เขาสามารถกระตุ้นพลังเงาสะท้อนของตำหนักวัฏสงสารได้ต่อไปได้ เพื่อต่อต้านการขัดขืนของกฎเร่งเวลาดั้งเดิมขั้นที่ 8 และทะลวงผ่านพื้นที่ห้วงเวลาบิดเบือนนี้ไป

“ข้ารู้สึกถึงออร่าเวลาดั้งเดิม”

บางทีอาจเป็นเพราะหลัวซิวกระตุ้นให้ฉายเงาสะท้อนตำหนักวัฏสงสาร ตัวมรณา เทพแห่งวัฏจักรชีวิตปรากฏขึ้นในตัวหยั่งรู้ของเขา

“ในฐานะที่เป็นจ้าววัฏสงสารรุ่นที่สิบ ความแข็งแกร่งของเจ้ายังอ่อนแอเกินไป เจ้าเพิ่งฝึกฝนถึงขั้นที่ 5 ของ กฎชีวิต ความตาย เวลา ปริภูมิทั้งสี่” เช่นเดียวกับเทพแห่งวัฏจักรชีวิตในตอนนั้น ทันทีที่ตัวมรณาปรากฏตัว ก็จะพูดอะไรบางอย่างเพื่อโจมตีทำให้หลัวซิวสิ้นความมั่นในผิดหวังด้วยคำพูด

“ผู้แข็งแกร่งก็เติบโตขึ้นจากผู้อ่อนแอทีละขั้น หากเจ้าให้เวลาข้าเพียงพอ ข้าก็จะแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้แน่” หลัวซิวพูดพร้อมกับเม้มปาก

“ก็จริงอยู่ แต่เจ้าเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว” ตัวมรณาพูดพร้อมกับถอนหายใจ

“หมายความว่าอะไร?”

“วัฏสงสารล่มสลายในสมัยโบราณ จ้าววัฏสงสารเก้ารุ่นตายหมดแล้ว จักรพรรดิเทพกำลังจะตาย และโลกอันยิ่งใหญ่กำลังจะมา หากเจ้าไม่สามารถเติบโตได้ เจ้าถูกกำหนดให้ถูกแทนที่แล้ว”

“ข้าเป็นอย่างที่ข้าเป็น ไม่มีใครแทนที่ข้าได้”

หลัวซิวพูดอย่างใจเย็น เขาสามารถเข้าใจความหมายของตัวมรณา ถ้าเขาเสียชีวิตระหว่างกระบวนการเติบโต โอกาสหรือความโชคดีทั้งหมดของเขาจะถูกแทนที่ด้วยคนอื่น ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

“เจ้ามีความมั่นใจมาก แต่ท้ายที่สุดเจ้าก็ยังอ่อนแอเกินไป จ้าววัฏสงสารทั้งเก้ารุ่นก่อนหน้าหน้าต่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงหายนะแห่งการเสียชีวิตได้ นับประสาอะไรกับเจ้าในตอนนี้?” ตัวมรณาส่ายศีรษะพร้อมกล่าว

“จ้าววัฏสงสารหมายความว่าอย่างไร และเจ้าเป็นใคร?” หลัวซิวถาม

“ผู้ควบคุมวัฏสงสาร ผู้ควบคุมกฎฟ้าดินและระเบียบ คือจ้าววัฏสงสาร ส่วนข้า ข้าคือวิญญาณที่หลงเหลืออยู่จากการล่มสลายของวัฏสงสารจากยุคโบราณ”

เสียงของตัวมรณาเต็มไปด้วยความแก่ชราที่ผ่านมาเนิ่นนาน “ตั้งแต่กำเนิดจักรวาลมา จ้าววัฏสงสารรุ่นแรกได้สร้างวัฏสงสาร ก่อตั้งระเบียบของจักรวาล กฎฟ้าดิน จ้าววัฏสงสารสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น จวบจนสิ้นรุ่นที่เก้า วัฏสงสารของฟ้าดินพังทลายลง

“ดังนั้น ในฐานะที่เจ้าจ้าววัฏสงสารรุ่นที่สิบ ความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่งของเจ้ายังอีกยาวไกล เจ้าต้องมีความแข็งแกร่งเท่าจ้าววัฏสงสารรุ่นแรกก่อนจึงจะสามารถก่อเกิดวัฏสงสารขึ้นอีกครั้ง และสร้างระเบียบและกฎของจักรวาลขึ้นใหม่”

เมื่อหลัวซิวกำลังคุยกับตัวมรณา ห้วงเวลาที่บิดเบือนรอบตัวเขาก็สลายไป หลัวซิวรู้สึกว่าดวงตาของเขาพร่ามัว แล้วเขาก็อยู่ในสถานที่แปลก ๆ แล้ว

นี่คือโลกที่แปลกประหลาด ท้องฟ้าส่องแสงงดงาม บางครั้งเปลวไฟรวมตัวกันก่อตัวเป็นเมฆ บางครั้งลมก็พัดผ่าน และบางครั้งฟ้าร้องผ่านท้องฟ้า

ชิ้นส่วนต่างๆ ของทวีปที่ไม่สมบูรณ์ลอยอยู่บนห้วงดารา และยังมีห้วงดาราหลายดวงที่สั่นไหวในทิศทางที่ห่างไกลอีกด้วย

“นี่คือห้วงดาราแห่งหนึ่งหรือ?”

หลัวซิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ดาราแห่งกาลเวลาเป็นเพียงห้วงดาราดวงหนึ่งเท่านั้น และเหนือดารานี้ จะมีห้วงดาราแห่งหนึ่งปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร?

แต่ในไม่ช้า หลัวซิวก็ค้นพบว่ากฎฟ้าดินแห่งนี้ไม่ดีเท่าห้วงดาราข้างนอก แม้ว่าทุกอย่างจะดูปกติ แต่จริง ๆ แล้วมันไม่สมบูรณ์แบบ และไม่มีออร่าของชีวิต

ในเวลาเดียวกัน เขายังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเคล็ดฟ้าดินมหาวาลวรยุทธ์มหาจักรพรรดิยุทธ์ หากการเดาของเขาถูกต้อง ห้วงดาราแห่งนี้น่าจะเปลี่ยนมาจากวิถียุทธ์ของจักรพรรดิเทพมหาวาลหลังจากที่เขามรณภาพ

เช่นเดียวกับวิถียุทธ์ของหลัวซิว ก็กลายเป็นห้วงดาราแห่งหนึ่ง ซึ่งให้กำเนิดวัฏสงสาร