มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1740

อย่างไรก็ตาม ฉียู่หรงก็ยังรู้ว่าอีกฝ่ายมีเมตตามากแล้ว ดังนั้นนางจึงโค้งคำนับหลัวซิวพร้อมกล่าวว่า “ขอบใจท่านชายที่ดูแลข้าในช่วงเวลานี้”

“พบกันเมื่อมีโอกาส”

หลัวซิวไม่พูดอะไรมาก ร่างของเขาหายไปในท้องฟ้าอันไกลโพ้นในพริบตา

สำหรับเขา ฉียู่หรงเป็นเพียงแขกที่ผ่านไปในชีวิตของเขา ยกเว้นในดาราแห่งกาลเวลานี้ จะไม่มีการติดต่ออื่นมากเกินไป

ในความเป็นจริงที่หลัวซิวเสนอว่าจากไป เพื่อความสะดวกของเขาเอง เพราะเขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับความลับมากมายของเขา นอกจากนี้ ฉียู่หรงเป็นเพียงคนนอกคนหนึ่งเท่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับมายังเขตห้ามกาลเวลาอีกครั้ง

“เสิ่นปิงหยู?”

หลังจากแล้วกลับมา หลัวซิวพบเสิ่นปิงหยูและคนของตระกูลจู้ที่เขตห้ามกาลเวลา

เขายังสังเกตเห็นว่าเสิ่นปิงหยูรู้เส้นทางที่ปลอดภัย ซึ่งสามารถหลีกเลี่ยงอันตรายจากการบิดเบือนห้วงเวลาได้มากที่สุด

ซึ่งแตกต่างจากหลิวเทียนลู่ ระหว่างทาง เสิ่นปิงหยูไม่ค่อยพูดอะไรมากนัก มีเพียงจู้เทียนหลงเท่านั้นที่พูดเรื่องไร้สาระทั้งนั้น ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการประจบประแจงเสิ่นปิงหยู

หลังจากนั้นไม่นาน เสิ่นปิงหยูก็มาถึงส่วนลึกของเขตห้ามกาลเวลา จากนั้นก็สังเวยตำหนักปีศาจหลอมที่นางนำมาจากเหวไร้สิ้นสุด บุกเข้าไปในกฎเวลาดั้งเดิมขั้นที่ 8 ที่วิวฒนการออกมาเป็นห้วงเวลาบิดเบือน

ตำหนักปีศาจหลอมเป็นของขลังที่จักรพรรดิเทพมหาวาลทั้งไว้ให้ก่อนที่เขาจะมรรคผล ไม่ใช่ทหารจักรวรรดิมรรคผล แต่ต้องเป็นของขลังระดับจ้าวมหาเทพช่วงกลางที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน

=

ด้วยผลการฝึกตนของเสิ่นปิงหยูไม่สามารถกระตุ้นอย่างเต็มที่ได้ แต่ด้วยวิธีลับพิเศษ ผลการฝึกตนของคนในตระกูลจู้รวบรวมกัน กระตุ้นตำหนักปีศาจหลอมได้อย่างพอดิบพอดี ซึ่งสามารถต้านทานแรงกดดันกฎเร่งเวลาดั้งเดิมขั้นที่ 8 ได้