มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 176

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่ชายหนุ่มชุดดำปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขา พลางพูดนิ่ง ๆ ว่า “ส่งยันต์หยกขาวที่อยู่กับเจ้ามา ข้าหวังว่า ข้าจะไม่ต้องพูดเป็นครั้งที่สาม”

ชายหนุ่มที่ยืนเผชิญหาอยู่นั้นกัดฟันและพูดว่า “ถ้าข้าส่งยันต์หยกขาวให้แล้ว เจ้าจะปล่อยข้าไปหรือไม่?”

ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ เขาก็สามารถไตร่ตรองได้อย่างชัดเจน ต่อให้ยอมยกยันต์หยกขาวให้ไป เพียงแค่ตนเองยังอยู่ที่นี่ ก็สามารถไปแย่งยันต์หยกขาวจากคนอื่นมาได้ ยังไงก็ยังมีโอกาส

“ได้” หลัวซิวพยักหน้า

เขาต้องการเพียงแค่ยันต์หยก ถ้าไม่ต้องต่อสู้ได้ก็จะเป็นการดี อย่างไรเขากับผู้ท้าชิงคนอื่น ๆ ก็เกี่ยวพันกันเพียงแค่การแข่งขันเท่านั้น ไม่ใช่ศัตรูคู่แค้นกัน

“ให้เจ้า”

ชายหนุ่มตรงหน้าหยิบยันต์หยกขาวออกมา โยนมันไปทางหลัวซิว จากนั้นจึงหมุนตัวหนีออกไปด้วยความรวดเร็ว

หลัวซิวเอื้อมมือไปจับยันต์หยกขาวไว้ และไม่ได้ตามชายหนุ่มคนนั้นที่เพิ่งหนีไป

“ในผู้เข้าร่วมการแข่งขันเกือบแสนคน มีแค่ครั้งนี้ที่เพิ่งได้รับยันต์หยกขาวหนึ่งชิ้น ยังตั้งเก็บอีกหลายชิ้นไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานเพียงใด

หลัวซิวยิ้มอย่างขมขื่น แต่อยู่ ๆ นัยน์ตาก็พลันพลันสว่าง พึมพำขึ้นมาว่า “จอมยุทธ์พวกนั้นที่มีพลังแกร่งกล้า จะต้องรวบรวมยันต์หยกขาวได้มากแล้วแน่ ๆ ข้าเพียงแค่ต้องตามหาคนพวกคน ก็จะสามารถแย่งชิงยันต์หยกจำนวนมากได้ภายในครั้งเดียว หากทำเช่นนี้การรวบรวมยันต์หยกนั้นก็จะเร็วขึ้นมากทีเดียว”

เมื่อคิดได้เช่นนั้น หลัวซิวก็ทำการกระจายกระแสสัมผัสของตนเอง มองหาบางคนที่มีลมหายใจแห่งพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง

สำหรับลมหายใจแห่งพลังชีวิตนั้น จะอยู่กับคนในระดับชั้นที่ต่ำกว่าจอมยุทธ์ใหญ่ หลัวซิวไม่ได้ให้ความสนใจใด ๆ แม้ว่าจะไปแย่งชิ่งมันมา ก็จะสามารถแย่งมาได้มากที่สุดแค่หนึ่งหรือสองยันต์หยก ซึ่งมันเป็นการเสียเวลาเปล่า

เพียงชั่วครู่ หลัวซิวได้กักเก็บพลังชีวิตแห่งผู้ฝึกยุทธ์สายสาม

ผู้ฝึกยุทธ์ทั้งสามคนเดินมาพร้อมกัน อาจจะมีการทำข้อตกลงกันไว้แน่ ๆ พวกเขาร่วมกันต่อสู้กับผู้ฝึกยุทธ์ที่เข้าร่วมแข่งขันคนอื่น ๆ และแย่งชิงเอายันต์หยกขาว

เมื่อหลัวซิวปรากฏกายตรงหน้าผู้ฝึกยุทธ์ทั้งสาม ชายหนุ่มผิวคล้ำคนหนึ่งในกลุ่มนั้น กล่าวขึ้นอย่างเย็นชา “กล้าดีนี่ ถึงกล้าที่จะมาปรากฏตัวต่อหน้าเราทั้งสามคน”

ระหว่างการสนทนานั้น อีกสองคนที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็แยกออกมา และยืนรอบรอบตัวของหลัวซิวไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาหนีไปได้

“ลงมือ!”

โดยไม่ได้ให้โอกาสหลัวซิวเอ่ยปากพูดอะไร ชายหนุ่มทั้งสามคนนั้นก็เผยรัศมีแห่งปราณแท้พรสวรรค์ออกมาจากร่างกาย สองคนนั้นคือผลการฝึกตนแห่งพรสวรรค์ชั้นสาม มีเพียงชายหนุ่มผิวคล้ำคนนั้นที่มีพรสวรรค์ระดับสี่

ท่ามกลางผู้ฝึกยุทธ์วัยเยาว์ที่เข้าร่วมกันฝึกฝนร่วมแสนคนนั้น พรสวรรค์ขั้นปฐมภูมินั้นมีเยอะที่สุด เปลวไฟดำแห่ง ผู้ฝึกตนถึงแดนพรสวรรค์ที่อายุต่ำกว่าสามสิบ ตราบใดที่มีความสามารถเพียงพอและพรสวรรค์ของตัวเองนั้นไม่แย่ โดยทั่วไปก็ทำได้

ตามสถิติจากองค์กรนักล่ายุทธ์ นักยุทธ์พรสวรรค์ขั้นปฐมภูมิที่เข้าร่วมการแข่งขันนั้น มีอยู่ราว ๆ แปดหมื่นกว่าคน นักยุทธ์พรสวรรค์ระดับกลางมีประมาณหนึ่งหมื่นกว่าคน จอมยุทธ์ใหญ่มีเพียงหลักพัน ผู้ฝึกจิตครึ่งและปรมาจารย์ฝึกจิตรวมกันมี เพียงแค่หลักสิบเท่านั้น

ในความจริง คนส่วนมากก็รู้กันดีอยู่แล้ว ผู้ที่จะสามารถเข้ารอบสิบคนสุดท้าย ย่อมเป็นหนึ่งในผู้คนหลักสิบเหล่านั้นอย่างแน่นอน

และตัวของหลัวซิวเอง คือหนึ่งในผู้เข้าแข่งขันหลักสิบที่ทรงพลังที่สุด ท่ามกลางผู้ฝึกยุทธ์วัยเยาว์ร่วมแสนคนนั้นเอง!

ระหว่างการเพิ่มขึ้นของปราณแท้ ผู้ฝึกยุทธ์วัยเยาว์ทั้งสามก็วิ่งเขามาทางหลัวซิว ทุกการโจมตีนั้นไร้ความปราณี กระบี่เป็นประกายและกระบี่ที่วาบวับ

แม้จะมีความเหนือกว่าด้านจำนวนคน แต่สำหรับหลัวซิวแล้วนั้น กลับไม่ได้รู้สึกถึงการคุกคามแม้แต่น้อย

ในเวลาเพียงชั่วครู่ ร่างทั้งสามก็ลอยออกไปข้างหลัง เลือดสดปรากฏขึ้นบนมุมปากของพวกเขา

ไม่จำเป็นต้องให้หลัวซิวเอ่ยปาก ทั้งสามคนนั้นก็หยิบยื่นยันต์หยกขาวออกมาให้เขาด้วยตนเอง รวมทั้งหมดหกชิ้น

เห็นได้ชัดว่าสามคนนี้ได้กำจัดอีกสามคนไปแล้ว

การแข่งขันเอาชีวิตรอดรอบแรกเพิ่งเริ่มต้นไม่ถึงครึ่งวัน และกลับมีคนถูกคัดออกไปแล้วไม่รู้กี่คน

คนที่ถูกคัดออกนั้นต่างเป็นนักยุทธ์พรสวรรค์ขั้นปฐมภูมิ บางคนที่โชคดี ได้เจอกับยอดฝีมือเช่นหลัวซิว เขาเพียงแย่งชิงยันต์หยก แต่ไม่ได้ลงมือคนฆ่าหรือบังคับให้ออกจากการแข่งขัน

แต่ก็มีบางคนที่โชคไม่ดีนัก ไม่เพียงแต่จะไม่ทันแม้แต่จะได้ยอมมอบยันต์หยก พวกเขาก็จะถูกโจมตีและบาดเจ็บ หรือแม้กระทั่งถูกฆ่าตายไปเลย

ท้ายที่สุด แม้ว่าจะบดขยี้ยันต์หยกสีแดง การหายตัวนั้นก็ต้องใช้เวลาถึงห้าอึดใจ

แต่สำหรับผลการฝึกตนของจอมยุทธ์ยอดฝีมือระดับพรสวรรค์ขึ้นไปนั้น ในเวลาห้าอึดใจสามารถทำอะไรได้มากมาย

ถึงแม้หลัวซิวจะฆ่าคนไปไม่น้อย แต่ก็ไม่เคยที่จะไล่ฆ่าคนแบบสะเปะสะปะ มันคือหลักการของเขา