มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1762

“ผลการฝึกตนของเจ้าก็แค่ราชาเทพช่วงกลาง แม้จะสามารถสังหารราชาเทพช่วงปลาย ทว่าขยะอย่างหลูเฉิงหลงน่ะ ข้าก็สามารถสังหารภายในกระบวนท่าเดียวได้เช่นกัน ไม่รู้ว่าเจ้าจะสามารถต้านทานกระบวนท่าของข้าได้สักกี่กระบวนท่าล่ะ?”

ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น ฉีเตียหลงก็หกระเหินเดินฟ้ามุ่งหน้าเดินตรงไปทางหลัวซิว พลังออร่าบนตัวเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเช่นกัน เหมือนภูเขาใหญ่ลูกหนึ่งกดอัดลงไปทางหลัวซิวพร้อมกับเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น 

“เป็นออร่าที่ธรรมดาทั่วไปมาก”

หลัวซิวประเมินค่าอย่างสุขุมเรียบนิ่ง ราวกับปรมาจารย์โลกยุทธ์ยุคหน่ึงประเมินค่าผู้น้อยคนหนึ่งยังไงอย่างนั้น 

“ช่างโอหังยิ่งนัก!”

จิตสังหารของฉีเตียหลงเดือดพล่าน ยกมือขึ้นแล้วสะบัดออกไปทีหนึ่ง รัศมีเทวสองลำแสงก็ยิงตรงออกไป เกิดเป็นเสียงระเบิดดังสนั่นคล้ายเสียงฟ้าร้อง ทำลายสุญญากาศจนสลายเป็นฝุ่นผง

รัศมีเทวสองลำแสงนั่นคือกระบี่บินสองเล่มที่โดดเด่น เล่มหนึ่งสีเขียว เล่มหนึ่งสีฟ้า ต่างสอดคล้องกับกฎธาตุลมและอัสนี

มิน่าล่ะฉีเตียหลงถึงมั่นใจเช่นนี้ ฝึกกฎลมและอัสนีพร้อมกัน อีกทั้งกฎสองธาตุนี้ยังสามารถประกอบเสริมซึ่งกันและกันได้ด้วย ทำให้พลานุภาพเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว นักยุทธ์ที่อยู่ภายใต้แดนเดียวกันแทบจะไม่มีผู้ใดที่เป็นคู่ต่อสู้เขา แล้วจะนับประสาอะไรกับผู้ที่ผลการฝึกตนอยู่ต่ำกว่าตน?

เสียงลมที่โหมพัดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งร้องคำราม ม้วนพาคมลมสีเขียวที่นับไม่ถ้วนฉีกกระชากสรรพสิ่ง แสงอัสนีทั้งหมดค่อย ๆ แผ่กระจายออกไป ตัดสลับกันจนก่อเป็นแหอัสนี ผนึกฟ้าดินเพื่อป้องกันไม่ให้หลัวซิวหลบหนี

สีหน้าหลัวซิวไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เลยแม้แต่น้อย เห็นเพียงเขาย่างเท้าก้าวไปข้างหน้า คมลมและแสงอัสนีทั้งหมดพรั่งพรูมา ขณะที่พวกมันอยู่ในขอบเขตหนึ่งร้อยเมตรของเขาอยู่นั้น ก็พบว่าปริภูมิบิดเบี้ยวไปอย่างต่อเนื่อง รอยร้าวเริ่มปรากฏทีละรอย ปริภูมิแต่ละจุดเริ่มทรุดตัวลง กลืนกินการโจมตีทุกอย่างจนหายวับไป

ภายในขอบเขตบริเวณหนึ่งร้อยเมตรโดยที่มีตนเองเป็นจุดศูนย์กลาง ถูกหลัวซิวทำให้กลายเป็นอาณาจักรปริภูมิที่แข็งแกร่งมากกว่าเดิม ภายใต้การโคจรกฎปริภูมิ รอยร้าวและปริภูมิที่ทรุดตัวลงสามารถกลืนกินการโจมตีส่วนมากจนทำให้การโจมตีเหล่านั้นสลายหายไปได้

วิชาการใช้กฎปริภูมิประเภทนี้ เป็นสิ่งที่หลัวซิวเพิ่งตระหนักรู้ได้เมื่อไม่นานมานี้ เนื่องจากเขาค้นพบว่าตัวเองขาดวิธีการพิเศษในการยึดกุมและใช้กฎมาโดยตลอด

เมื่อเห็นว่าหลัวซิวไม่เกรงกลัวการโจมตีของพลังลมอัสนีเลยแม้แต่น้อย สีหน้าของฉีเตียหลงจึงเปลี่ยนแปลงไป “กฎปริภูมิหรือ?”

หอกยุทธ์ของหลัวซิวไม่หยุดชะงักลงเลยแม้แต่น้อย ฉีกกระชากบดขยี้ปริภูมิจนแตกสลายอย่างต่อเนื่อง แทงตรงเข้าไปทางฉีเตียหลง

ฉีเตียหลงรีบตะคอกเสียงดังลั่นในทันที กระจกบานหนึ่งถูกเขาเรียกออกมา กลายเป็นเกราะป้องกันหนึ่งชั้น พยายามต้านทานหอกนี้ของหลัวซิวเอาไว้

และแล้วในเสี้ยววินาทีที่หอกนี้กำลังจะพุ่งชนใส่เกราะป้องกันอยู่นั้น หอกยุทธ์มังกรดำและร่างกายของหลัวซิวกลับหายวับไปกะทันหัน

“ช่วยข้าด้วย!”

ฉีเตียหลงได้ยินเสียงกรีดร้องอันน่าเวทนาดังมาจากข้างหลัง ซึ่งเจ้าของเสียงดังกล่าวก็คือฉีชวงชวงนั่นเอง