มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1761

ใช้ตัวสำนึกกวาดสำรวจ หลัวซิวยืนยันแล้วว่าบริเวณรอบ ๆ ไร้ผู้คน โฉมหน้าของเขาจึงปรวนแปร กลายเป็นบุคลิกลักษณะของเย่ห้าวหราน เงาร่างกระพริบทีหนึ่ง ก่อนจะปรากฏตรงกลางระหว่างผู้บำเพ็ญเซียนหญิงที่หนีเอาชีวิตรอดและฉีชวงชวง

“เจ้ากำลังตามหาข้าอยู่หรือ?”หลัวซิวยิ้มมุมปาก เขาต้องรู้อยู่แล้วว่าชายชู้ที่ฉีชวงชวงหมายถึงก็คือเขา 

ในส่วนของผู้บำเพ็ญเซียนหญิงที่ถูกไล่ล่านั้นก็คือฉียู่หรง แม้โฉมหน้าจะแตกต่างกัน ยิ่งกว่านั้นคือผู้บำเพ็ญเซียนหญิง ณ บัดนี้สวยกว่าฉียู่หรงมาก แต่ทว่าในความเป็นจริงทั้งสองคนเป็นคนเดียวกัน 

เนื่องจากเขาสัมผัสได้ถึงออร่าของฉียู่หรง เพราะฉะนั้นฉียู่หรงครั้นเมื่ออยู่ในดาราแห่งกาลเวลานั่นน่าจะเป็นรูปร่างหลังแปลงโฉมหน้าของฉียู่หรง ฉียู่หรง ณ เวลานี้ถึงจะเป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของนาง 

“เจ้าเองหรือ?”

“คุณชายเย่?”

การปรากฏตัวของหลัวซิวทำให้ฉีชวงชวงและฉียู่หรงต่างคาดไม่ถึง

“ชวงชวง มันก็คือไอ้หมอนั่นที่เจ้าบอกว่าเก่งกาจมาก ๆ นั่นหรือ?”ข้างกายฉีชวงชวง มีชายหนุ่มคนหนึ่งกวาดตามองหลัวซิวตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางถามอย่างเย็นชาคำหนึ่ง

“พี่เตียหลง หมอนี่นี่แหละ เมื่อนั้นหากไม่ใช่เพราะข้าใช้ยันต์ทะลุฟ้าหนีไป ไม่แน่อาจจะถูกมันสังหารไปแล้ว”ฉีชวงชวงกัดฟันแน่นพลางพูด

“เหอะ ๆ น้องชวงชวงไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้าฆ่ามันเดี๋ยวนี้แหละ”ชายหนุ่มคนดังกล่าวพูดอย่างไม่แยแส 

“จากระดับศักยภาพของพี่เตียหลง สามารถสังหารมันได้ง่ายดั่งปอกกล้วยเข้าปากอยู่แล้ว”

แววตาทั้งสองข้างของฉีชวงชวงเป็นประกายพลางยิ้มพลางพูด ฉีเตียหลงเป็นผู้ที่ถูกกำหนดแล้วว่าเป็นผู้สืบทอดนายท่านตระกูลฉีในอัมพรเทวคนต่อไป ผลการฝึกตนอยู่ที่กึ่งมกุฎเทพแล้ว พรสวรรค์ระดับนี้มาตรแม้นว่าอยู่ในมหาโลกพันสาม ก็ถือเป็นอัจฉริยะที่ไม่เลวมาก ๆ แล้ว