มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1760

เช่นนั้นจ้าววัฏสงสารรุ่นแรกที่แข็งแกร่งที่สุด ก็เป็นตัวเลือกที่ไม่เลวอย่างไร้ข้อสงสัยเลย 

“ตามหลักทฤษฎีน่ะมีความเป็นไปได้อยู่ ทว่าเจ้าไขว่คว้าสิ่งที่เกินตัวมากเกินไปหรือเปล่า? ฝึกคู่ในนอกมีโอกาสสูงมาก ๆ ที่เจ้าจะไม่บรรลุแม้กระทั่งแดนจักรพรรดิเทพ จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงจ้าววัฏสงสารเลย”ตัวมรณาเข้าสู่บทบาทพูดทำร้ายจิตใจหลัวซิวใหม่อีกครั้ง

“เมื่อชีวิตของคนเราเต็มเปี่ยมไปด้วยความท้าทาย เช่นนั้นถึงจะมีความหมายหน่อยมิใช่หรือ?”หลัวซิวไม่ได้สูญเสียความมั่นใจเพราะคำพูดของตัวมรณาแต่อย่างใด เสมือนครั้นเมื่ออยู่ในเมืองชิงหยุน ในสายตาของศิษย์มั่งคั่งบริบูรณ์เหล่านั้น ตนก็เป็นเพียงประชาชนชั้นต่ำกระจอก ๆ คนหนึ่งเท่านั้น แต่ผู้ใดจะคิดเล่าว่าตนในปัจจุบันจะอยู่เหนือทุกคนในโลกแสงดาว?

ในโลกใบนี้สิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดไม่ใช่กฎ ไม่ใช่วิถียุทธ์ แต่เป็นโชคชะตา เนื่องจากทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีความเป็นไปได้

“มีเพียงยึดกุมวัฏสงสารแล้ว ถึงจะสามารถยึดกุมโชคชะตาได้ เส้นทางฝึกคู่ในนอกไม่เหมาะสมกับเจ้า”ภายในห้วงดาราหยั่งรู้ แววตาของตัวมรณากำลังจ้องเขม็งหลัวซิว

ในตัวหยั่งรู้ ห้วงจิตของหลัวซิวสามารถเปลี่ยนแปลงได้หลากหลายรูปแบบ เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าวของตัวมรณาแล้ว จึงมีรอยยิ้มที่เยือกเย็นเล็กน้อยปรากฏบนใบหน้าเขา “หากยึดกุมวัฏสงสารแล้วก็จะสามารถยึดกุมโชคชะตา เช่นนั้นจ้าววัฏสงสารรุ่นก่อน ๆ จะตายไปจากโลกนี้ได้อย่างไรเล่า?”

“เจ้าอย่าบอกข้านะว่าพวกเขาจงใจไปตาย?”หลัวซิวจ้องเขม็งตัวมรณาที่อยู่ตรงหน้า “อย่าคิดที่จะให้ข้าเดินบนเส้นทางของจ้าววัฏสงสารรุ่นก่อน ข้ารู้อยู่ว่าเจ้าอยากใช้มือข้ามาสร้างวัฏสงสารใหม่ ซึ่งนี่เป็นภารกิจที่หนักอึ้งของเจ้าในฐานะเทพแห่งวัฏจักรชีวิต ทว่ามันกลับไม่ใช่ภารกิจของข้า! ข้าจะเป็นคนเลือกทางเดินของข้าเอง!”

อารมณ์ของตัวมรณาที่สุขุมเรียบนิ่งเปลี่ยนไปเล็กน้อย มันก็นึกไม่ถึงเช่นกันว่าผู้สืบทอดที่อยู่ตรงหน้านี้จะละเอียดอ่อนเช่นนี้ หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่นที่มีโอกาสกลายเป็นผู้แข็งแกร่งอย่างจ้าววัฏสงสารละก็ คาดว่าคนดังกล่าวคงต้องปฏิบัติตามความคิดเห็นของตนอย่างไร้ความลังเลใจแน่นอน แต่ทว่าคนที่อยู่ตรงหน้านี้กลับแตกต่างโดยสิ้นเชิง

มันเป็นสิ่งที่จ้าววัฏสงสารรุ่นแรกสร้างขึ้นมา จ้าววัฏสงสารรุ่นที่ 2 ตลอดจนรุ่นที่ 9 ที่ผ่านมา ก็ต่างเติบใหญ่ขึ้นภายใต้การชี้แนะและการรู้เห็นของมันเช่นกัน ผู้สืบทอดรุ่นที่ 10 คนนี้เหมือนจะแตกต่างจากผู้อื่นมาก ๆ 

“ขอให้สมดั่งที่เจ้าหวัง”ตัวมรณาไม่ได้พูดอะไรอีก เงาร่างมันหายวัยไป กลับเข้าสู่ตำหนักวัฏสงสาร