มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1764

“ระ……หรือว่านี่คือกฎลดเวลาในตำนาน?”ฉีเตียหลงนึกความเป็นไปได้นี้ขึ้นมาได้ภายในเวลาชั่วพริบตา เบิกตากว้าง เผยให้เห็นความหวาดกลัวและหวาดผวาอย่างหาที่สุดไม่ได้

นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? เขาฝึกกฎชั้นยอดอย่างเวลาและปริภูมิพร้อมกันอย่างนั้นหรือ? ใต้หล้านี้จะมีคนเช่นนั้นอยู่ได้อย่างไร?

กฎชั้นยอดเพียงอย่างเดียวก็สามารถทำให้คนคนหนึ่งถูกเรียกว่าบุคคลทรงอำนาจในนักยุทธ์แดนเดียวกันแล้ว เนื่องจากระดับความยากในการฝึกกฎชั้นยอดนั้นยากมาก ๆ เพราะฉะนั้นผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎเทพส่วนมากจึงฝึกแค่กฎทั่วไป ในประวัติศาสตร์ของตระกูลฉีก็เคยมีอัจฉริยะที่มั่นใจในตัวเองลองฝึกกฎชั้นยอดเช่นกัน ทว่ามากสุดก็แค่ฝึกถึงแดนเทพมารเท่านั้น ก็จะไม่มีการพัฒนาใด ๆ อีกเลย

ราชาเทพที่ฝึกกฎปริภูมิเพียงคนเดียวก็หาพบได้น้อยมาก ๆ แล้ว ราชาเทพที่ฝึกปริภูมิและเวลาพร้อมกัน มาตรแม้นว่าอยู่ในมหาโลกพันสาม ผู้ที่สามารถทำเช่นนี้ได้ก็คงมีเพียงไม่กี่คนหรอกกระมัง?

ฉีเตียหลง ณ วินาทีนี้ตกตะลึงถึงขีดสุด หากเขาทราบตั้งแต่แรกว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นผู้เก่งกาจดุจปีศาจที่น่าสยดสยองละก็ เขาไม่มีทางรุกรานคนประเภทนี้แน่นอน 

ภายใต้ผลกระทบจากกฎลดเวลา ความเร็วในการเคลื่อนที่เขาภาคภูมิใจเปลี่ยนเป็นความเร็วที่เคลื่อนที่เหมือนเต่า 

เงาร่างของหลัวซิวปรากฏตรงหน้าฉีเตียหลง ฝ่ายตรงข้ามได้รับผลกระทบ ทว่าความเร็วของเขากลับไม่ถูกกระทบเลยแม้แต่น้อย 

เวิง!

ง้างหอกยุทธ์มังกรดำขึ้นมา แทงเข้าไปกลางหว่างคิ้วฉีเตียหลง เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีดังกล่าว ฉีเตียหลงอยากต้านทานอย่างสุดชีวิต ทว่ากิริยาท่าทางของร่างกายเขากลับช้าลงหลายเท่าตัวมาก

ฟึ่บ!

หว่างคิ้วของเขาถูกแทงจนทะลุภายในชั่วพริบตาเดียว ช่องจิตหนึ่งดวงก็ถูกหลัวซิวงัดออกมา อสูรดูดจิตโบราณที่เหมือนดั่งสัตว์เลี้ยงวิญญาณที่เกาะอยู่บนไหล่อ้าปากแล้วดูดทีหนึ่ง มันก็กลืนช่องจิตดวงดังกล่าวลงท้องไปแล้ว 

ตั้งแต่อยู่ในดาราแห่งกาลเวลาจนกระทั่งถึงบัดนี้ จำนวนราชาเทพที่หลัวซิวสังหารไปก็มีไม่น้อยแล้ว ซึ่งภายในจำนวนทั้งหมดไม่ขาดแคลนผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งมกุฎเทพ อสูรดูดจิตโบราณระดับเทพฟ้ากลืนกินช่องจิตไปมากขนาดนี้ มันก็ค่อย ๆ เอื้อมถึงจุดที่ใกล้จะบรรลุและวิวัฒนาการแล้ว

สาเหตุที่นางกล่าวขอโทษนั้น ต้องเป็นเพราะนางไม่เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของตนต่อหลัวซิวครั้นเมื่ออยู่ในดาราแห่งกาลเวลาอยู่แล้ว  

“ไม่เป็นไรหรอก แต่ข้ารู้สึกสงสัยมาก ๆ ในเมื่อแม้แต่ข้าเองก็ยังดูวิธีการแปลงโฉมของเจ้าไม่ออก เหตุใดนางฉีชวงชวงนั่นถึงสามารถเจอตัวเจ้าติดต่อกันสองครั้งได้?”หลัวซิวถามอย่างรู้สึกสงสัยคำหนึ่ง

เขาไม่ได้โทษที่ฉียู่หรงปิดบังหน้าตาหลอกตัวเอง เนื่องจากเขาเองก็ทำเช่นเดียวกันมิใช่หรือ?

“เป็นเพราะข้าประมาทมากเกินไป ข้าคิดว่าหลังจากแปลงโฉมแล้วทุกอย่างก็จะจบ แต่ทว่าสิ่งที่คาดไม่ถึงคือผู้คนในตระกูลฉีสามารถใช้สายเลือดมาผนึกออร่าและตำแหน่งของข้าได้”ฉียู่หรงพูดด้วยใบหน้าที่ขมขื่น

ราวกับว่านางไม่อยากพูดถึงคำถามนี้มากเท่าไหร่นัก จึงก้มคำนับให้หลัวซิวแล้วพูด: “ครั้งนี้ขอบพระคุณศิษย์พี่เย่มาก ๆ ที่ช่วยชีวิตข้าไว้อีกครั้ง ยู่หรงมีข้อเรียกร้องหนึ่งอย่างที่ไม่สมเหตุสมผล หวังว่าศิษย์พี่จะสามารถช่วยเหลือข้าได้”