มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1769

สุดท้ายแล้วกฎมีทั้งแข็งแกร่งและอ่อนแอก็จริง แต่ทว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็ยังเป็นความสูงต่ำของแดน

“เวิง!”

หอกยุทธ์มังกรดำฉีกปริภูมิจนแตกขาด คลื่นกฎปริภูมิที่ทำลายล้างทุกสรรพสิ่งผนึกรวมกันอยู่บนหอกยุทธ์ พลานุภาพมีมากอย่างไร้ขอบเขต 

ฉีเฉียวซานแสยะยิ้มเยือกเย็นอย่างดูถูก “ต่อให้มึงจะฝึกกฎปริภูมิถึงขั้น 5 แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ากูแล้ว มันก็เปล่าประโยชน์” 

ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น เขาก็ยกนิ้วหนึ่งนิ้วขึ้นมาชี้ออกไป จากนั้นก็มีพายุคมลมผนึกรวมกัน

และในเวลานี้เอง จิตสังหารที่น่าสยดสยองก็ซัดปะทะเข้าหน้า ทำให้จิตใจฉีเฉียวซานตึงเครียดขึ้นมา เห็นเพียงมีแสงเรืองอ่อน ๆ กระพริบผ่านปลายหอกยุทธ์ที่กำลังทิ่มแทงเข้ามา พลังออร่าอันน่าสยดสยองที่ไร้ขอบเขตแผ่กระจายออกมา

“กฎความตาย?!”

สีหน้าของฉีเฉียวซานก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแล้วเช่นกัน เขานึกไม่ถึงเลยว่าชายหนุ่มผู้นี้จะฝึกกฎชั้นยอดอีกประเภทด้วย คนคนหนึ่งฝึกพลังกฎชั้นยอดสองประเภทพร้อมกัน!

“เวิง!”

มีแสงสว่างกระพริบระยิบระยับอยู่ในร่างกายเขา หอคอยเวทย์สีเขียวหลังหนึ่งบินออกมา ฉีเฉียวซานนึกอย่างไรก็นึกไม่ถึงว่าตนที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนมกุฎเทพผู้สง่าผ่าเผย เมื่อประมือกันราชาเทพคนหนึ่ง ถึงกับถูกบีบจนต้องใช้ของขลังคุ้มกันร่าง

แต่ทว่ายังไม่ทันเรียกหอคอยเวทย์สีเขียวของเขาออกมาโดยสมบูรณ์ จู่ ๆ ก็มีความรู้สึกเหมือนเวลาช้าลงและหยุดนิ่งไป ของขลังคุ้มกันร่างที่สามารถเรียกออกมาได้ภายในเวลาชั่วพริบตาเดียวในตอนแรก ถึงกับถูกทำให้ช้าลงสิบเท่า