มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1777

“เราไปกันเถอะ”

หลัวซิวแค่ยิ้มโดยไม่ได้อธิบายอะไรมาก โบกมือเรียกเรือรบสีทองแดงออกมาหนึ่งลำ แล้วบินตรงไปยังทิศทางของภูเขาคุนหลุน

ยอดฝีมือที่เขาสังหารนั้นมีเยอะมาก ๆ ซึ่งเรือรบลำนี้ก็คือหนึ่งในอาวุธยุทธภัณฑ์ที่ยึดมาได้จากข้าศึก

การช่วยชีวิตหนิงหานยู่ออกมาในเมืองคุนซานกินเวลาไปไม่นานมากเท่าไหร่นัก ทุกอย่างราบรื่นมาก ๆ เพราะฉะนั้นเวลาที่เหลือของหลัวซิวนั้นก็พอเพียงมากเช่นกัน

ระหว่างทางที่บินตรงไปยังภูเขาคุนหลุน หลัวซิวนำวรยุทธ์หนึ่งสลักไว้ในม้วนหยกแล้วมอบให้หนิงหานยู่

สิ่งที่สลักอยู่ในม้วนหยกชิ้นนี้ไม่ใช่พลังจุติมรณะ แต่เป็นวรยุทธ์ระดับจักรพรรดิเทพที่ใช้สำหรับฝึกกฎชีวิต คัมภีร์วิหารเทวนิรันดร์

มหาจักรพรรดิยุทธ์เฉินหยู คือจักรพรรดิเทพท่านหนึ่งที่เป็นผู้มีอิทธิพลยิ่งใหญ่ในยุคสมัยหนึ่งครั้นเมื่อกาลเวลาที่ผ่านมายาวนานอย่างไม่รู้จบ โลกาวิหารเทวที่เขาบุกเบิกก็เป็นหนึ่งในมหาโลกาชั้นสุดยอดในมหาโลกาพันสาม ณ ปัจจุบันเช่นกัน

ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิเทพท่านนี้ก็บรรลุมรรคผลโดยกฎชีวิต อีกทั้งฝึกกฎชีวิตจนบรรลุถึงแดนดั้งเดิมขั้น 10 ในคัมภีร์วิหารเทวนิรันดร์ที่เขาริเริ่มบุกเบิกขึ้นมานั้น มีความเร้นลับในการค่อย ๆ พัฒนากฎชีวิตไปตามลำดับแฝงซ่อนอยู่

แน่นอนว่าหลัวซิวได้รับวรยุทธ์ดังกล่าวมาจากเงาสะท้อนวัฏสงสาร แม้วัฏสงสารโบราณจะทลายสูญสิ้นไปแล้ว แต่วัฏสงสารก็ยังคงอยู่ในจักรวาลฟ้าดินเช่นเคย ทว่าจากที่มีรูปแต่เดิมกลายเป็นไร้รูป

ตำหนักวัฏสงสารและลูกแก้วความเป็นตายล้วนเป็นส่วนหนึ่งของวัฏสงสารโบราณ แบกรับเงาสะท้อนของวัฏสงสารไว้ภายใน ซึ่งมีข้อมูลและความเร้นลับของวัฏสงสารแฝงซ่อน

จากมีรูปกลายเป็นไร้รูป กลายเป็นส่วนหนึ่งของกฎฟ้าดิน เพราะฉะนั้นข้อมูลที่หลัวซิวได้รับมาจากวัฏสงสาร ก็จำเป็นต้องปฏิบัติตามปณิธานของกฎฟ้าดินดั้งเดิมเช่นกัน ได้รับเพียงข้อมูลบางอย่างที่เหมาะสมกับผลการฝึกตนของตน

ซึ่งใช่ว่าจะมีทุกอย่างในข้อมูลเหล่านี้ มีเพียงวรยุทธ์ เคล็ดวิชารวมไปถึงพลังอมตะต่าง ๆ ในส่วนของความทรงจำและความลับของผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานเหล่านั้นนั้น หลัวซิวไม่อาจได้รับเลย

นั่นคือแนวเทือกเขาที่เชื่อมต่อกันยาวอย่างไม่ขาดสาย แนวเทือกเขาทั้งหลายเหมือนดั่งมังกรเทพที่เลื้อยอยู่บนผืนแผ่นดินใหญ่ มีอำนาจฟ้าดินที่มากมายมหาศาลอย่างหาที่สุดไม่ได้แฝงซ่อนอยู่

ภูเขาคุนหลุนก็คือยอดเขาที่สูงที่สุดในแนวเทือกเขาแห่งนี้นั่นเอง ทุกส่วนของภูเขาขาวดุจหิมะ หิมะที่ขาวโพลนสูงเทียมฟ้า

ไม่นานนัก หลัวซิวทั้งสามคนก็มาถึงยอดเขาของภูเขาคุนหลุน ที่นี่คือสนามจัตุรัสที่กว้างใหญ่ไพศาลแห่งหนึ่ง มีตัวเรือที่ใหญ่โตมโหฬารหลายลำลอยเทียบท่าอยู่กลางอากาศ

“นี่คือเรืออนัตตาหรือ? ใหญ่จังเลย”หนิงหานยู่พูดด้วยความรู้สึกช็อกเล็กน้อย

กลุ่มตัวเรือที่ใหญ่โตมโหฬารนั่น เรือส่วนมากล้วนใหญ่จมหายเข้าไปในชั้นเมฆ เผยให้เห็นส่วนเล็ก ๆ ของตัวเรือเท่านั้น ความใหญ่นี้ก็เหมือนแผ่นดินที่ลอยอยู่เหลือนภาแล้ว

มูลค่าของเรืออนัตตาประเภทนี้สูงมาก ๆ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่กองกำลังใหญ่สามารถรับภาระได้ วัตถุดิบของตัวเรือล้วนเป็นสมบัติที่สามารถฝึกเซ่นราชาแห่งศัสตราวุธได้ การที่จะสร้างและขึ้นรูปตัวเรือที่ใหญ่โตมโหฬารเช่นนี้หนึ่งลำได้นั้น วัตถุดิบที่ต้องใช้นั้นมีมากจนยากที่จะจินตนาการได้